Άστραψε και βρόντηξε ο βουλευτής Α΄ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μπογδάνος κατά αυτών που, όπως είπε, «ήρθαν στη Ν.Δ. από αλλού και τώρα υποδύονται τους θεματοφύλακες», σημειώνοντας ότι στόχος τους είναι να υπονομεύσουν τη συντηρητική βάση του κόμματος και να σύρουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε συγκυβερνήσεις με την Κεντροαριστερά.
Αφορμή, όπως φαίνεται, για την ανάρτηση του βουλευτή της Α΄ Αθηνών ήταν η προσωπική επίθεση που δέχθηκε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης από τον Σ. Χ., ο οποίος τον κατηγόρησε για «προσωπική ατζέντα», επειδή τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για την αλα καρτ υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Αριστερά, σημειώνοντας ότι πρέπει να γίνει σαφής διαχωρισμός της από την ατζέντα του πολιτικού του φορέα, δηλαδή της Ν.Δ. Με δεδομένο ότι η μοναδική σχέση του Σ. Χ. με τη Ν.Δ. φαίνεται να είναι ο διορισμός του το 2016 στη λίστα των «συντονιστών κυβερνητικού έργου», αυτή η ευκολία, με την οποία αποπειράθηκε να εκφράσει «γραμμή» προκάλεσε εκνευρισμό.
Όμως, από ό,τι φαίνεται στη Ν.Δ. υπάρχει γενικευμένη δυσφορία για αυτούς που στους κύκλους των κομματικών ονομάζονται άλλοτε αλεξιπτωτιστές και άλλοτε παρατρεχάμενοι και οι οποίοι θεωρούν ότι αποτελούν το τελευταίο διάστημα το «ρετιρέ» του κόμματος. Οπως μάλιστα φαίνεται, θεωρούν ότι μέσω δημοσίων παρεμβάσεών τους, από όποιο βήμα βρουν μπορούν να «καθοδηγήσουν» την ηγεσία του κόμματος στο να στρίψει το τιμόνι προς τα εκεί ακριβώς όπου αυτοί θέλουν.
Γι’ αυτό, άλλωστε, πολλοί θεωρούν ότι ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, όταν γράφει ότι «νεόκοποι συνοδοιπόροι και δολιοφθορείς της Ν.Δ. που ποτέ δεν βγήκαν στο πεζοδρόμιο, ποτέ δεν αντιμετώπισαν τη βία της Αριστεράς, ποτέ δεν ήταν στη ΔΑΠ ή την ΟΝΝΕΔ, ποτέ δεν εκτέθηκαν στη λαϊκή κρίση, ποτέ δεν έδωσαν τη μάχη της κάλπης για το κόμμα και τον αρχηγό, αλλά μόνο αναρτούν αποψάρες με στόμφο στο διαδίκτυο, ας μαζευτούν, ειδεμή για ό,τι επακολουθήσει θα ευθύνονται προσωπικά και αποκλειστικά οι ίδιοι», εκφράζει μεγάλο μέρος, όχι μόνο στελεχών του κόμματος, αλλά και βουλευτών που έχουν κουραστεί να αντιμετωπίζονται ως «σάκοι του μποξ» από τους διάφορους αυτούς τύπους, οι οποίοι προβάλλουν κάποιου είδους τεχνοκρατική ιδιότητα ως «ασπίδα».
