Έως τώρα το πλεονέκτημα του Μητσοτάκη είναι ο Τσίπρας! Θα μπορούσε στο εγγύς μέλλον ο Μητσοτάκης να γίνει το πλεονέκτημα του Τσίπρα; Δύσκολο, αλλά θα μπορούσε. Άλλωστε
αυτή είναι η φύση του Δικομματικού Μονοκομματισμού όστις ταλανίζει την Ελλάδα από το 1980 και μετά. Ένα σύστημα με δύο πόλους που ελάχιστα διαφέρουν μεταξύ τους – είτε πρόκειται για το ΠΑΣΟΚ, είτε για τον εκΠΑΣΟΚισμένο ΣΥΡΙΖΑ, είτε για τις παραλλαγές της Δεξιάς. Πρόκειται απλώς για φούγκες πάνω στην ίδια μελωδία
της υποτέλειας, των Μνημονίων και της εθνικής (υπαρξιακής πλέον) διακινδύνευσης.
Όμως, όσο περνάει ο καιρός, το σύστημα δεν αντέχει ούτε την ανοησία του, όπως λόγου χάριν τις Ανεξάρτητες Αρχές! Ακόμα κι αυτές, που το σύστημα δημιούργησε (με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων) για να παίζουν το κρυφτούλι με τις ευθύνες τους οι Τρεις Εξουσίες, βάλλονται κι αυτές (οι Ανεξάρτητες Αρχές) όταν λόγοι «ανωτέρας βίας» το επιβάλλουν. Η παρέμβαση Ντογιάκου πιστοποιεί του λόγου το ασφαλές και ταυτοχρόνως
φανερώνει το γενικό δούλεμα που πέφτει με τις Ανεξάρτητες Αρχές, τις ΜΚΟ, το λόμπινγκ κι όλα τα σχήματα διακυβέρνησης που έχει επιβάλει από δεκαετίες σε όλη την Ευρώπη το «Ακραίο Κέντρο» δηλαδή
αυτό το υβρίδιο «εκσυγχρονισμού», νεοφιλελευθερισμού και ενσωματωμένης Αριστεράς που έχει κάνει τα πάντα έναν εξουσιαστικό χυλό μέσα στον οποίον πνίγονται οι εργασιακές, οι πολιτικές και κοινωνικές σχέσεις με μόνους ευδιάκριτους τον γονέα 1, τον γονέα 2 και τον «χαφιέ που μας ακολουθεί».
Ο πλανήτης βγάζει σέλφι με τις σφαίρες, και η Ελλάδα έχει γίνει κάτι σαν καμήλα ενδιαφέροντος Κατάρ.
Αλλά, αν η περιγραφή του αδιεξόδου είναι πλέον μια παλιά υπόθεση, η ιχνηλάτηση της διεξόδου είναι, για πρώτη φορά, μια υπόθεση τόσο λίγων (που ασχολούνται με το πρόβλημα) ώστε μάλλον η λύση του να τείνει προς το μηδέν.
Σε κοινωνίες που η ευγονική των ναζί (για τη δημιουργία του υπερανθρώπου) έχει μεταλλαχθεί σε μια λογική και ηθική ακολουθία προς τον υπερανθρωπισμό του 1% και τον υπανθρωπισμό των υπολοίπων,
ίσως μόνον ο αλγόριθμος του Θεού να μπορεί να βάλει το χέρι του.
…………….
Στην εποχή μας ουδεμία κυβέρνηση χρειάζεται να μπορεί «να χωρίσει δύο γαϊδουριών άχυρα», εφόσον και για όσον το ένα γαϊδούρι τρώει το άχυρο του άλλου…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
12•I•2023
