Μπορεί τα φώτα αυτές τις ημέρες να έπεσαν πάνω στη δημοσιογράφο Πόπη Τσαπανίδου που ανέλαβε εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, όμως πίσω από τις κάμερες έχουν τεθεί σε κίνηση διεργασίες που -ανάλογα με την εξέλιξή τους- είναι πολύ πιθανό να ανατρέψουν τα δεδομένα της προεκλογικής μάχης, η οποία με την είσοδο της νέας χρονιάς μπαίνει στην πιο κρίσιμη φάση της.
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης επιμένει στη στρατηγική του δεύτερου γύρου και της αυτοδυναμίας, στο απέναντι στρατόπεδο επιχειρείται -πιο προωθημένα από κάθε άλλη φορά- να στηθούν από τώρα γέφυρες συνεννόησης ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Ανδρουλάκη για τον σχηματισμό της αποκαλούμενης «προοδευτικής διακυβέρνησης» από τις πρώτες κιόλας κάλπες της απλής αναλογικής. Στον βαθμό που το εγχείρημα αυτό τελεσφορήσει, τότε το σκηνικό της αναμέτρησης αλλάζει άρδην, παίρνοντας προφανώς ακόμη πιο πολωτικό χαρακτήρα.
Μέχρι στιγμής τα κόμματα ακολουθούν τη γραμμή της αυτονομίας και έως τις εκλογές δεν θα μπορούσε επισήμως να γίνει και διαφορετικά. Αυτό που όμως έχει αλλάξει εντυπωσιακά τις τελευταίες ημέρες -σύμφωνα με πληροφορίες – είναι η κατάσταση και η διαλεκτική στο εσωτερικό των δύο κομμάτων, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΠΑΣΟΚ, για διαφορετικούς λόγους στο καθένα. Στη μεν Κουμουνδούρου έχουν αυξηθεί οι φωνές που τάσσονται υπέρ της «προγραμματικής σύγκλισης» -και όχι μόνο- με το ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές, στη δε Χαριλάου Τρικούπη -αφού πρώτα θεοποίησαν οι ίδιοι τις δημοσκοπήσεις και μέθυσαν από τα υψηλά ποσοστά- η σοβαρή κάμψη που οδηγεί κάτω από το 10% εκτός από μεγάλη γκρίνια γεννά και δεύτερες σκέψεις για το ζήτημα των συμμαχιών.
Η βαθύτερη πολιτική συζήτηση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται, εν μέσω εορτών, γύρω από αυτό το θέμα και δευτερευόντως αφορά τη λάμψη που μπορεί ή όχι να προσδώσει η νέα εκπρόσωπος στην εικόνα του κόμματος. Καθώς μάλιστα αναγνωρίζεται ότι πρόκειται για υπαρκτά και καθοριστικής σημασίας διλήμματα, τις επόμενες ημέρες αναμένεται να ενταθούν οι σχετικές ζυμώσεις σε όλα τα κλιμάκια προκειμένου να ξεκαθαριστεί το τοπίο. Απέναντι στη γραμμή για «προεκλογική προετοιμασία» αντιπαρατίθεται η άποψη για την κάθοδο κάθε κόμματος με το δικό του πρόγραμμα και θέσεις, αφήνοντας για την επόμενη ημέρα κάθε περαιτέρω συζήτηση, ανάλογα με τα εκλογικά αποτελέσματα. Αυτή θα είναι η διελκυστίνδα της επόμενης περιόδου για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η διαφορά από κάθε προηγούμενη αναμέτρηση έχει να κάνει καταρχάς με την απλή αναλογική και παράλληλα με το κατά πόσο η σταδιακή υποχώρηση του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου» θα αντικαθίσταται από το αίτημα «να φύγει ο Μητσοτάκης». Ετσι οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι προβλέπουν μεταξύ άλλων την οργάνωση συζητήσεων ανά θέματα, όπως π.χ. η οικονομία και η υγεία, με «δίδυμα» από τα δύο κόμματα, κοινές πρωτοβουλίες ή ακόμη και την ιχνηλάτηση σημείων μίνιμουμ προγραμματικής σύγκλισης με φόντο την (μετεκλογική) «προοδευτική διακυβέρνηση». Στο ίδιο πλαίσιο υποστηρίζεται ότι μπορούν να τεθούν επί τάπητος και θέματα που αφορούν τις μονοεδρικές περιφέρειες ή ακόμη και την προετοιμασία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2023.
Ολη αυτή η τακτική συνοψίζεται στη φράση που χρησιμοποιείται για την ανάγκη «επίθεσης φιλίας και στη βάση και στην κορυφή του ΠΑΣΟΚ» -και όχι «διάλυσής του»- προκειμένου «να ωριμάσουν οι συνθήκες». Η συγκυρία είναι τέτοια, πάντως, που καθώς είναι πια στριμωγμένος και ο Ν. Ανδρουλάκης -αντιμετωπίζοντας τη δυσφορία ακόμη και δικών του στελεχών-, εκτιμάται ότι περιορίζονται τα περιθώρια ελιγμών του. Αλλωστε, καθώς έχουν διαρραγεί οι σχέσεις με τον Κ. Μητσοτάκη -λόγω υποκλοπών και Καϊλή- και οι επιλογές γίνονται πιο συγκεκριμένες, υπάρχουν αρκετοί και στη Χαριλάου Τρικούπη που φοβούνται ότι η περαιτέρω ασάφεια θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη δημοσκοπική πίεση.
Σενάρια για κυβέρνηση «έκτακτης ανάγκης»
Σε όλη αυτή τη συζήτηση μεγάλο αγκάθι παραμένει το θέμα της πρωθυπουργίας. Ενδιαφέρον έχει, λοιπόν, ότι έχουν αρχίσει να διακινούνται -και εντός του ΣΥΡΙΖΑ- σενάρια για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας «έκτακτης ανάγκης» με το ΠΑΣΟΚ, που θα είναι όμως περιορισμένης χρονικής διάρκειας, προκειμένου να ψηφιστούν κρίσιμα κοινωνικά, μισθολογικά και συνταξιοδοτικά μέτρα, καθώς και να αποφασιστεί η συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής για τις υποκλοπές, ώστε να μην υπάρξει παραγραφή.
Στο πλαίσιο αυτό συζητείται κάτι που δημοσίως τουλάχιστον θα παραμένει ταμπού ως τη βραδιά των εκλογών. Δηλαδή η αποδοχή του «όρου» που θέτει ο Ν. Ανδρουλάκης για τρίτο πρόσωπο ως επικεφαλής αυτής της βραχύβιας κυβέρνησης. Αλλωστε, οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με το νέο σύστημα και ο αρχηγός του πρώτου -και κατά πάσα πιθανότητα αυτοδύναμου- κόμματος θα γίνει και πρωθυπουργός.
Σε ποιο βαθμό θα προχωρήσουν όλα αυτά θα φανεί ευκρινέστερα μετά τις γιορτές, όμως όλοι συμφωνούν ότι αν η γραμμή του «πρώτου γύρου» στην αντιπολίτευση αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά, τότε η στρατηγική του κ. Μητσοτάκη για δεύτερο γύρο υποχρεωτικά απειλείται να τιναχτεί πρόωρα στον αέρα και να οδηγήσει τον ίδιο στην έξοδο…
