Του Νίκου Ζάχου*
Μετά την τραγωδία στα Τέμπη και την απώλεια τόσων ζωών συνανθρώπων μας, οι οποίοι χάθηκαν με τον πλέον εξοργιστικό τρόπο, θυσιαζόμενοι στο βωμό της μακροχρόνιας κρατικής αδιαφορίας και ταξιδεύοντας σε ένα απαρχαιωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο, η συστημική σε εισαγωγικά ‘ δημοσιογραφία’ συνεχίζει ακάθεκτη το εμετικό της έργο με τους εκπροσώπους της να βρίσκονται σε συνεχή, διατεταγμένη υπηρεσία.
Την ώρα που οι απελπισμένοι και τρομοκρατημένοι συγγενείς των αδικοχαμένων θυμάτων πληροφορούνται το θάνατο των αγαπημένων τους προσώπων, ακριβοπληρωμένοι δημοσιογραφίσκοι μόνο οργή προκαλούν στο πανελλήνιο με τις κατευθυνόμενες και γελοίες τοποθετήσεις τους στα διάφορα πάνελ και στα δελτία ειδήσεων.Η αποκλειστική στοχοποίηση ενός συγκεκριμένου προσώπου, του περιβόητου σταθμάρχη, από ανθρώπους, που έχουν ξεφτιλίσει το δημοσιογραφικό λειτούργημα και είναι αλλεργικοί στην αντικειμενική ενημέρωση, μόνο εμμονική δεν είναι, αλλά απόλυτα και στρατηγικά μεθοδευμένη.
Παρά το γεγονός ότι το τελευταίο τριήμερο εμπειρογνώμονες και συνδικαλιστές του ΟΣΕ έχουν τονίσει επανειλημμένως τα σοβαρά προβλήματα του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου, όπως την έλλειψη αυτοματισμών και δικλείδων ασφαλείας, που έπαιξαν νευραλγικό ρόλο στη σύγκρουση των δύο τρένων και στον τραγικό χαμό των συμπολιτών μας, οι δημοσιογράφοι – κυβερνητικοί εκπρόσωποι υποτιμούν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και βάζοντας σκοπίμως σε δεύτερη μοίρα την κυβερνητική ευθύνη και την πολιτειακή αδιαφορία, που είναι ο βασικός πυρήνας του προβλήματος και του αδιανόητου εγκλήματος στα Τέμπη.Πληθώρα ΜΜΕ, ευρωπαϊκών και μη, όπως το BBC, υποστηρίζουν με σαφήνεια και κατηγορηματικά, πως βασική αιτία της τραγωδίας συνιστά ο μεσαιωνικός ελληνικός σιδηρόδρομος και η ανυπαρξία των προδιαγραφών ασφαλείας, που μόνο αυτές μπορούν να καλύψουν το ανθρώπινο λάθος.
Η χώρα μας βέβαια ανακόλουθη όπως πάντα μόνο με κράτος του προηγμένου δυτικού κόσμου δε μοιάζει, αλλά με τριτοκοσμική μπανανία, που κυβερνάται από άτολμους και ανεπαρκείς πολιτικούς, που είναι έρμαια των μεγάλων συμφερόντων και κοινωνικά ανάλγητοι. Η εγχώρια δημοσιογραφία, πλην ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων, υποταγμένη στην κυβερνητικό ξέπλυμα και έχοντας πάρει οριστικό διαζύγιο με την αντικειμενικότητα και την αμεροληψία, έχει καταντήσει ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της κυβέρνησης ξεπερνώντας σε κομματικό φανατισμό ακόμα και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Χυδαία και εμετικά τσιράκια επιχειρηματιών και πολιτικών, που έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, ενώ έχουν καταπατήσει τη δημοσιογραφική δεοντολογία, τοποθετούν την ανθρώπινη ζωή κάτω από την κομματική γραμμή και τους παχυλούς μισθούς τους, παίζοντας με τον ανθρώπινο πόνο και προκαλώντας αηδία στους πολίτες, οι οποίοι έχουν εκμανεί με τη σαπίλα και την κατρακύλα της ελληνικής δημοσιογραφίας.
Η προσπάθεια των συστημικων ΜΜΕ να επιρρίψουν όλες τις ευθύνες σε ένα σταθμάρχη, θέλοντας να του φορτώσουν όλες τις αρρυθμίες και τα χρόνια άλυτα προβλήματα του εγχώριου σιδηροδρομικού δικτύου, αποτελεί το μεγαλύτερο πλυντήριο των κυβερνητικών ευθυνών και αποσκοπεί στο να δώσει συγχωροχάρτι και άφεση αμαρτιών στην κυβερνώσα παράταξη.
Παρόλο που παρακολουθούμε ακόμα και συγγενείς των θυμάτων να παραδέχονται με μεγαλείο ψυχής, ότι είναι παράλογο να εστιάζουμε απλά στον παράγοντα του ανθρώπινου λάθους, δίνοντας μια ευρύτερη διάσταση στο πρόβλημα και κατά βάση πολιτική, ακόμα και τότε συνεχίζουμε να ζούμε το θέατρο του παραλόγου με ερωτήματα δήθεν δημοσιογράφων, όπως ‘Τι άλλο μπορεί να φταίει;’ ή ‘ Ποιος άλλος ευθύνεται πέραν του σταθμάρχη; ‘, καταβάλλοντας οι τελευταίοι πραγματικά τεράστια προσπάθεια, για να αποπροσανατολίσουν το κοινό από την ουσία και τα πραγματικά αιτία της ανείπωτης εθνικής μας τραγωδίας.Βέβαια βάσει των προαναφερθέντων εξηγείται επαρκώς, γιατί η χώρα μας βρίσκεται τόσο χαμηλά στην ελευθεροτυπία και στο χώρο της αντικειμενικής και ανεξάρτητης ενημέρωσης πανευρωπαϊκά.
Γινόμαστε ρεζίλι διεθνώς, όταν τα ελληνικά ΜΜΕ αποκρύπτουν επιτηδευμένα την πραγματικότητα,βυθισμένα στο βούρκο των πολιτικών σκοπιμοτητήτων, ενώ δημοσιογραφικά πρακτορεία ευρωπαϊκών κρατών με υπερσύχρονες σιδηροδρομικές γραμμές και με δεδομένα όλα τα πρωτόκολλα ασφαλείας μας διασύρουν για το άθλιο σιδηροδρομικό μας δίκτυο, παρουσιάζοντας βέβαια την αληθινη εικόνα και εκθέτοντας ανεπανόρθωτα την εγχώρια, δέσμια των συμφερόντων δημοσιογραφική κάστα. Είναι προφανές, ότι ο αρνητικός πρωταγωνιστής των τελευταίων ημερών, σταθμάρχης, έχει μερίδιο ευθύνης για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά η συστηματική προσπάθεια των καλοπληρωμένων δημοσιογράφων να αποκρύψουν τους βασικούς λόγους θα πέσει στο κενό.
ΥΓ: Η κατάντια της ελληνικής δημοσιογραφίας που φθάνει στα όρια της αλητείας έχει αηδιάσει το πανελλήνιο. Η υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, η απόκρυψη της ουσιαστικής αλήθειας και το ξεπούλημα στα κυβερνητικά και στα επιχειρηματικά συμφέροντα μόνο απέχθεια προκαλούν στους υγιείς πολίτες, οι οποίοι απόλυτα δικαιολογημένα έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην ελληνική ενημέρωση.
*Ο Νίκος Ζάχος είναι δικηγόρος
