Το 5% των Γερμανών βάζει «κορσέ» στην ΕΕ.
Του Μιχάλη Ψύλου
Η νέα χρονιά ξεκίνησε, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της προηγούμενης: Οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν μια ιδιαίτερα δυναμική και ανθεκτική οικονομία.
Η Κίνα ελπίζει να καταφέρει να μετριάσει τα τρωτά της σημεία στην οικονομία της, αλλά με τις προοπτικές ανάπτυξης μειωμένες σε σύγκριση με προηγούμενες εποχές.
Και η Ευρωζώνη θα συνεχίσει σε μια τροχιά μέτριας ανάπτυξης με μια ορισμένη διακύμανση μεταξύ των οικονομιών που τη συνθέτουν. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οικονομική κατάσταση στη ζώνη του 25χρονου ευρώ, έχει επιδεινωθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες και οι διαθέσιμοι δείκτες, μόνο αισιοδοξία δεν εκπέμπουν.
Ολα αυτά με την προϋπόθεση ότι δεν θα βαθύνουν οι γεωπολιτικές κρίσεις δεν θα διευρυνθούν, όπως για παράδειγμα, με την άμεση εμπλοκή του Ιράν στον συνεχιζόμενο –για όλη τη χρονιά, όπως προειδοποιεί ο Μπενιαμίν Νετανιάχου -πόλεμο στη Γάζα.
Το σημαντικό για την οικονομία είναι ότι ο πληθωρισμός υποχωρεί με ταχύτερους ρυθμούς από τον αναμενόμενο.
Η συζήτηση που ακολουθεί είναι πότε θα υπάρξουν και πόσες, μειώσεις επιτοκίων το νέο έτος στις ΗΠΑ και την Ευρωζώνη: Τρείς έως έξι; Με αρχή το πρώτο τρίμηνο ή στις αρχές του δεύτερου;
Διαβάστε οπωσδήποτε: Ευρώ, μία ιστορία επιτυχίας (και γκρίνιας)
Σε κάθε περίπτωση, το χάσμα μεταξύ των δύο ακτών του Ατλαντικού είναι ήδη πραγματικότητα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Fed πέτυχε την πολυαναμενόμενη ήπια προσγείωση, αποπληθωρίζοντας την οικονομία χωρίς να πυροδοτήσει ύφεση.
Ούτε σταθερότητα, ούτε ανάπτυξη
Στην Ευρωζώνη η κατάσταση είναι πολύ πιο κρίσιμη και η διαμάχη «περιστεριών»- «γερακιών», δεν αφήνει τη Λαγκάρντ να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση στο νομισματικό επίπεδο.
Στο δημοσιονομικό, η ΕΕ υιοθέτησε ένα νέο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Μια συμφωνία όμως, που ούτε τη σταθερότητα εγγυάται, ούτε την ανάπτυξη. Είναι ένα σχέδιο που έχει μόνο «αποπληθωριστική καρδιά».
Και αυτό γιατί οι μόνοι στόχοι αυτής της συμφωνίας είναι η μείωση του χρέους και του ελλείμματος σε σχέση με το ΑΕΠ. Επιπλέον, σε αντίθεση με το παρελθόν, δεν θα αρκεί πλέον να υπάρχει έλλειμμα 3% του ΑΕΠ: θα πρέπει να φτάσει στο 1,5%.
Στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν μέσω περικοπών και αντι-πληθωριστικών μέτρων. Δεν υπάρχει ούτε ένας «αριθμός», που να μπορεί να εντοπίσει κανείς μια γραμμή ανάπτυξης.
Και η σταθερότητα σε μια χώρα επιτυγχάνεται μόνο αν κινηθεί σε μια αναπτυξιακή τροχιά.
Ναι, υπάρχει μια «περίοδος χάριτος» τριών ετών, αλλά μιλάμε για ένα σύστημα που αναπόφευκτα θα μειώσει τις δαπάνες του κοινωνικού κράτους.
Πρόκειται για μια συμφωνία που δεν λαμβάνει υπόψη την πραγματικότητα στην οποία βρίσκεται η ΕΕ. Σε μια τόσο αβέβαιη κατάσταση σε διεθνές επίπεδο που δεν έχει την πολυτέλεια να παίζει με αριθμούς και ποσοστά.
Η Ευρώπη δεν έχει απορροφήσει καλά- καλά τις κρίσεις της πανδημίας και του πολέμου στην Ουκρανία και υπάρχουν υφέρπουσες απειλές για την οικονομία. Στο πλαίσιο αυτό, το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης επιδιώκει να σφίγγει όλο και περισσότερο τις βίδες στα δημόσια οικονομικά.
Εάν εφαρμοστούν τα νέα μέτρα, οι υφεσιακές τάσεις που είναι ήδη εμφανείς θα γίνονταν σαφέστερες και ισχυρότερες. Η μεταρρύθμιση του Συμφώνου θα μπορούσε να προκαλέσει ύφεση σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ο παράγοντας Λίντνερ
Ισως να ακουστεί περίεργο, αλλά το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας το επέβαλε ο Γερμανός, νέο-φιλελεύθερος υπουργός Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ. Δηλαδή το … 5% των Γερμανών ψηφοφόρων, που ψηφίζουν το κόμμα του, «φόρεσε τον στενό κορσέ» σε όλη την Ευρώπη.
Αυτή τη στιγμή η Γερμανία έχει γίνει για άλλη μια φορά ο «ασθενής» της Ευρώπης και λαχανιάζει για αέρα, δεν φαίνεται ικανή να ηγηθεί της υπόλοιπης ηπείρου.
Όπως εξηγεί ο οικονομολόγος Λούτσιο Μπατσάρο, διευθυντής του Ινστιτούτου Max Planck για τη Μελέτη των Κοινωνιών, που εδρεύει στην Κολωνία, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP) του Λίντνερ που έχει, δεν έχει το 5% για την είσοδο στην Bundestag, αν γίνονταν σήμερα εκλογές, εκβίασε ανοικτά τους άλλους συναδέλφους τους, για να τους εμποδίσει να κάνουν ό,τι ο ίδιος και το κόμμα του δεν μπορούν να κάνουν στη Γερμανία. Στην Ευρώπη ο Λίντνερ εργάστηκε για να εμποδίσει άλλους να κάνουν ό,τι ο ίδιος και το κόμμα του δεν μπορούν να κάνουν στη Γερμανία.
