«Η Ιταλία, η Ελλάδα και οι άλλες μεσογειακές χώρες αντιμετωπίζουν μια τεράστια πρόκληση διότι ο αριθμός προσφύγων που φτάνουν στα σύνορά τους αυξάνεται διαρκώς. Δεν μπορούμε να αφήσουμε μόνη της την Ιταλία και τις άλλες χώρες, πρέπει να υιοθετήσουμε μια προσέγγιση που να βασίζεται στην αλληλεγγύη αλλά και στο αίσθημα ευθύνης», δήλωσε ο καγκελάριος σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα Corriere della Sera.
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι στην Ευρώπη χρειάζεται «δημοσιονομική σταθερότητα, σαφείς κανόνες και ένα κοινό, διαφανές πλαίσιο», αλλά ότι «ο στόχος δεν είναι να οδηγηθούν κάποια κράτη σε κρίση λιτότητας».Ο καγκελάριος μετά την συνάντησή του με την Μελόνι,θα γίνει δεκτός από τον πρόεδρο της ιταλικής δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα, στο μέγαρο Κυρινάλιο.
Σαφείς διαφωνίες των δυο ηγετών
Το ότι η γραμμή των δυο κυβερνήσεων, σε αρκετά θέματα δεν συγκλίνει, είναι σαφές.
Στο μεταναστευτικό, η Ιταλία έχει περιορίσει την δράση των ΜΚΟ και ο υπουργός υποδομών και γραμματέας της Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι, επιμένει ότι οι χώρες στις οποίες ανήκουν τα πλοία των ΜΚΟ (συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας) θα έπρεπε, αυτομάτως, να φιλοξενούν τους μετανάστες και πρόσφυγες που διασώζονται στην Μεσόγειο.
Παράλληλα, σε ό,τι αφορά την ευρύτερη διαχείριση των ευρωπαϊκών θεμάτων- όπως στην αύξηση των βοηθειών προς τις βιομηχανίες- η κυβέρνηση Μελόνι είναι της άποψης ότι η συνολική γραμμή ευνοεί κατά κύριο λόγο, το Βερολίνο και το Παρίσι.
Σήμερα, όμως, αναμένεται να καταβληθεί μια κάποια προσπάθεια από μέρους της Ιταλίδας συντηρητικής πρωθυπουργού ώστε να αναδειχθούν τα σημεία σύγκλισης: από την ανάγκη εφαρμογής των εθνικών σχεδίων ανάκαμψης ως μοναδική ευκαιρία (θέμα στο οποίο η Ιταλία αντιμετωπίζει προβλήματα μέχρι την κοινή στάση υπέρ της Ουκρανίας και την εξισορρόπηση των οικονομικών σχέσεων με την Κίνα.
Ο Ιταλός πρόεδρος της δημοκρατίας Ματαρέλα άλλωστε, με διακριτικό αλλά ξεκάθαρο τρόπο, τάσσεται συνεχώς υπέρ της όσο γίνεται στενότερης συνεργασίας της Ιταλίας με τους κύριους εταίρους της, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο να αποφευχθεί οποιοσδήποτε κίνδυνος απομονωτισμού και εθνικισμού.
