«Ιστορική» χαρακτήρισε την ψηφοφορία στη Βουλή για τα μη κρατικά ΑΕΙ, ο υπουργός Οικονομίας, Κωστής Χατζηδάκης, δηλώνοντας μάλιστα… συγκινημένος για τη μεταρρύθμιση.
Το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας υπερψηφίστηκε επί της αρχής με 159 ψήφους υπέρ (158 της ΝΔ και ο ανεξάρτητος Χ. Κατσιβαρδάς) και 129 κατά. «Παρών» ψήφισαν 11 βουλευτές σε σύνολο 299.
Ο… συγκινημένος Χατζηδάκης ανέφερε:
«Ήταν ιστορική η ψηφοφορία στη Βουλή για την ίδρυση παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα! Και όλοι στη Νέα Δημοκρατία αισθάνονται βαθιά ικανοποίηση. Προσωπικά αισθάνομαι συγκίνηση, μαζί με τους ΟΝΝΕΔίτες και τους ΔΑΠίτες όλων των γενεών και ειδικά της δικής μου γενιάς.
Θέλω να σας πω ότι τον Μάρτιο του 1988, 36 χρόνια πριν, ως γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έγραψα μόνος μου το μανιφέστο της ΔΑΠ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για τα οποία μιλήσαμε πρώτη φορά τόσο ανοιχτά. Οι θέσεις αυτές εγκρίθηκαν εσωτερικά, προκαλώντας μάλλον αρνητική έκπληξη σε ορισμένα μέλη της τότε κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, μεγαλύτερης ηλικίας. Και αποτυπώθηκαν στο έντυπο για τη φιλελεύθερη προοπτική του ελληνικού Πανεπιστημίου.
Οι υπόλοιπες φοιτητικές παρατάξεις θεώρησαν τις θέσεις μας «βούτυρο στο ψωμί τους». Κι επειδή εκφράζαμε τόσο ξεκάθαρα τις θέσεις μας για τη σύνδεση των Πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις, για την κατάργηση του μονοπωλίου του ενός συγγράμματος, για το δικαίωμα των Πανεπιστημίων να θέτουν τα ίδια τις βάσεις εισαγωγής και φυσικά για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αυτό που έκανε τότε, θυμάμαι, η ΚΝΕ ήταν να αναρτά τα έντυπά μας στους δικούς της πίνακες, ισχυριζόμενη πως «έπεσαν πια οι μάσκες». «Νεοφιλελεύθερη αναλγησία»!
Παρότι και ορισμένα στελέχη της δικής μας παράταξης είχαν τότε τρομάξει, οι φοιτητές μάς επιβράβευσαν. Βγήκαμε πρώτη δύναμη, με αυξημένα ποσοστά στο 34% (τότε τα αποτελέσματα δεν αμφισβητούνταν από κανέναν). Και την επόμενη χρονιά, το 1989, με βάση τα αποτελέσματα της ΕΦΕΕ, η ΔΑΠ έλαβε 40%. Με όλες τις θέσεις μας που, σωστά τις χαρακτηρίσαμε, νέες ιδέες και απλή λογική. Οι ιδέες αυτές παραμένουν ακόμα νέες! Ορισμένες από αυτές τις προτάσεις ξεκίνησαν να εφαρμόζονται σχετικά πρόσφατα, πριν από το 2023. Άλλες ξεκινάνε να εφαρμόζονται τώρα. Και κάποιες άλλες απομένει ακόμα να εφαρμοστούν.
Προσωπικά, δεν θα άλλαζα ούτε λέξη από αυτό το μανιφέστο. Γράφαμε τότε χαρακτηριστικά: «Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ καμιά προκατάληψη δεν έχει με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Τα «ταμπού» και σ’ αυτό το θέμα είναι προνόμιο της Αριστεράς. Ο ανταγωνισμός ιδιωτικών και δημοσίων ΑΕΙ είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει στην ανύψωση των σπουδών. Κι από την άλλη διασφαλίζει την ελευθερία επιλογών του σπουδαστή. Γιατί λοιπόν να αρνηθούμε την συνύπαρξη ιδιωτικών και δημοσίων ΑΕΙ; Προβάλει η Αριστερά το επιχείρημα της πλεονεκτικής θέσης των πλουσίων. Ξεχνά, όμως ότι οι περισσότεροι από αυτούς στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στο εξωτερικό, σε καλύτερα Πανεπιστήμια από τα Ελληνικά, ενώ οι υπόλοιποι «καταδικάζονται» σε σπουδές συνεχώς και χαμηλότερου επιπέδου. Αυτό δεν είναι «κοινωνική αδικία;» Η ίδρυση και ιδιωτικών ΑΕΙ δεν είναι για μας αυτοσκοπός. Εξυπηρετεί κατά την άποψή μας αυτόν το διπλό στόχο: ελευθερία επιλογής – αναβάθμιση των σπουδών. Η ισότητα των ευκαιριών – που σήμερα δεν διασφαλίζεται, όπως είδαμε- είναι εύκολο να διασφαλιστεί με ένα σύστημα υποτροφιών για όσους από τους ασθενέστερους οικονομικά έχουν υψηλές επιδόσεις και θέλουν να σπουδάσουν στα ιδιωτικά».
Θέλω, λοιπόν, να πω μπράβο στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και στον Υπουργό Παιδείας Κυριάκο Πιερρακάκη για αυτή την πολιτική πρωτοβουλία εκσυγχρονισμού της ανώτατης εκπαίδευσης. Πρωτοβουλία που προχωρεί υπό το φως των εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και στη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιτρέπει την ίδρυση παραρτημάτων ξένων Πανεπιστημίων. Και να αφιερώσω αυτή την ανάρτηση στους ΟΝΝΕΔίτες και στους ΔΑΠίτες. Ιδιαίτερα τους ΟΝΝΕΔίτες και τους ΔΑΠίτες της γενιάς του ’80 και του ’90. ΟΝΝΕΔίτες και ΔΑΠίτες που σήμερα θα αισθάνονται επίσης συγκινημένοι!»
