Ζούμε σε μια Ελλάδα, όπου τίποτα δεν προχωράει με σχεδιασμό. Όλα προχωράνε με βάση το τι θέλουν οι ιδιώτες να αρμέξουν. Οπότε άσε τη χώρα να πνίγεται.
Αρκεί μια σειρά από φθινοπωρινές μπόρες για να γυρίσει η Ελλάδα στο 1950. Να αποκλειστούν ολόκληρες περιοχές, να βουλιάξουν λεωφορεία, να πλημμυρίσουν σχολεία, να γεμίσουν νερά τα κοντέινερ στα οποία στεγάζουμε παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία, να ανέβει ο κόσμος στις στέγες των σπιτιών.
Το επιτελικό κράτος έχει κατεβάσει λίγο τους τόνους. Όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ζήταγε να πέσουν κεφάλια, να αποκτήσει επιτέλους ο τόπος μια κυβέρνηση που να ξέρει να προγραμματίσει, να σχεδιάσει και να υλοποιήσει. Τώρα τα ρίχνουν στην κλιματική αλλαγή. Ή στον Θεό. Ή τέλος πάντων ζητάνε λίγη λογική. Δεν είναι δυνατόν, λένε, να γίνεται αντιπολίτευση πάνω στα φυσικά φαινόμενα.
Οι τοπικοί φορείς εδώ και αρκετές μέρες μας εξηγούσαν τι επρόκειτο να συμβεί με την πρώτη δυνατή βροχή στις περιοχές που συνορεύουν με το ποτάμι. Μόνο το επιτελικό κράτος δεν μπόρεσε να το προβλέψει. Αλλά, ναι, ας μην κάνουμε αντιπολίτευση στα φυσικά φαινόμενα, είναι λαϊκισμός.
Ας καταλάβουμε ότι ζούμε σε μια Ελλάδα, όπου τίποτα δεν προχωράει με σχεδιασμό. Όλα προχωράνε με βάση το τι θέλουν οι ιδιώτες να αρμέξουν. Οπότε άσε τη χώρα να πνίγεται. Και πάμε βουρ για τις πράσινες μεταβάσεις και τις νέες ψηφιακές εποχές.