“Οι ρωσικές δυνάμεις που αριθμούσαν 200.000 άντρες κατάφεραν με ελιγμούς και παραπλανήσεις να καθηλώσουν 600.000 ουκρανικό Στρατό. Οι Ρώσοι υιοθέτησαν μια βελτιωμένη έκδοση της αμερικανικής επιχείρησης “Desert Storm” καθηλώνοντας υπέρτερες ουκρανικές δυνάμεις”.
Αυτά αναφέρουν δύο πρώην αναλυτές και αξιωματικοί πληροφοριών της CIA.
Συγκεκριμένα, ο πρώην αναλυτής της CIA, Larry Johnson, τόνισε πως η “ρωσική πολιορκία του Κιέβου τις τελευταίες τρεις εβδομάδες σκόπευε στο να δεσμεύσει τις ουκρανικές δυνάμεις και τις εφεδρείες στην προστασία της ουκρανικής πρωτεύουσας.
Έτσι η Ρωσία μπόρεσε να διεξάγει επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας στα Aνατολικά και Νότια της χώρας”.
Το αποτέλεσμα είναι, η Ρωσία να αναδιατάζει τώρα τις δυνάμεις της μεταφέροντας ενισχύσεις από Κίεβο, Chernihiv, Sumy αλλά και την ρωσική ενδοχώρα. Ταυτόχρονα, οι ουκρανικές δυνάμεις είναι διάσπαρτες, εγκλωβισμένες και εξουθενωμένες.
Το Πεντάγωνο των ΗΠΑ ανέφερε πως αναδιατάσσεται μόλις το 20% των ρωσικών δυνάμεων που βρίσκονταν στο Κίεβο και πλέον ακολουθεί μεγάλη ρωσική επίθεση σε άλλες ουκρανικές περιοχές.
Δορυφορικές φωτογραφίες δείχνουν πως οι Ρώσοι έχουν δημιουργήσει μια μεγάλη στρατιωτική βάση στην περιοχή Chaplynka στην Χερσώνα. Έχουν μεταφερθεί ελικόπτερα, ΤΟΜΑ, άρματα μάχης ενώ έχουν δημιουργηθεί οχυρώσεις. Η βάση αυτή θα είναι το κέντρο των ρωσικών επιχειρήσεων στην Νοτιοανατολική Ουκρανία.
“Θα διδάσκεται στα πολεμικά εγχειρίδια η ρωσική στρατηγική” – 200.000 εναντίον 600.000
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρώην αξιωματικός πληροφοριών των ΗΠΑ, Scott Ritter, ο οποίος ανέφερε:
“Η ρωσική εκστρατεία στην Ουκρανία θα συμπεριληφθεί στα πολεμικά εγχειρίδια ελιγμών μάχης.
Κατά τη διάρκεια της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία, ο ρωσικός στρατός χρησιμοποίησε επιδέξια την τακτική των ψευδών ελιγμών, χάρη στους οποίους κατάφερε να αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι των ανώτερων εχθρικών δυνάμεων.
Η Ρωσία ξεκίνησε την ειδική της επιχείρηση στην Ουκρανία, με πολύ λιγότερες δυνάμεις. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας μπορούσαν να έχουν το πολύ 200 χιλιάδες στρατιώτες ενώ οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν τουλάχιστον τριπλή υπεροχή καθώς άγγιζαν τους 600.000 στρατιώτες.
Η στρατηγική ελιγμών της Μόσχας
Και, δεδομένου ότι η Μόσχα δεν επρόκειτο να στοιχηματίσει στη φθορά του εχθρού, έπρεπε να κάνει ελιγμούς στη διεξαγωγή των εχθροπραξιών.
Σε μια στρατηγική ελιγμών, κυριαρχεί πάντα η ψυχολογική παρά η φυσική πτυχή. Και επικεντρώνεται κυρίως στο τακτικό, όχι στο στρατηγικό επίπεδο. Έτσι, ο ρωσικός στρατός χρειαζόταν να σχηματίσει ένα θέατρο επιχειρήσεων που ήταν βολικό για τον εαυτό του. Για να γίνει αυτό, οι Ρώσοι έπρεπε να ελέγχουν τον τρόπο με τον οποίο η Ουκρανία θα χρησιμοποιήσει τις αριθμητικά ανώτερες δυνάμεις της, ενώ μοίρασε τη δική της μαχητική ισχύ για να πετύχει τους στόχους της.
Στο στρατηγικό σχέδιο της Ρωσίας, προκειμένου να διευκολυνθούν οι ελιγμοί μεταξύ του νότιου, κεντρικού και βόρειου μετώπου, ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί μια χερσαία γέφυρα μεταξύ της Κριμαίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και ο έλεγχος της Μαριούπολης ήταν κρίσιμος παράγοντας γι’ αυτές τις προσπάθειες.
Πολύπλευρες ρωσικές επιχειρήσεις – Θύμισαν “Desert-Storm”
Ταυτόχρονα, ήταν αδύνατο να επιτραπεί στις ανώτερες αριθμητικά δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας να έχουν την ευκαιρία να διακόψουν την επιχείρηση της Μαριούπολης. Γι αυτό και η ρωσική επίθεση καθήλωσε την κύρια ουκρανική συγκέντρωση δυνάμεων στα ανατολικά, και τους έδιωξε μακριά από τη Μαριούπολη, η οποία απογυμνώθηκε και μειώθηκε.
Αυτό έγινε με τη χρήση πολλών επιχειρήσεων στρατηγικής υποστήριξης:
πλευρικούς ελιγμούς, επιχειρήσεις αγκίστρωσης και βαθιές επιθέσεις. Μιλάμε για την έννοια του ψευδούς ελιγμού – κάτι παρόμοιο χρησιμοποίησε ο αμερικανικός στρατός κατά τη διάσημη Επιχείρηση “Desert Storm”.
Στη συνέχεια, μια δύναμη αποβίβασης Πεζοναυτών απείλησε την ακτή του Κουβέιτ, αναγκάζοντας το Ιράκ να αμυνθεί έναντι μιας επίθεσης που δεν ήρθε ποτέ, και η 1η Μεραρχία Ιππικού επιτέθηκε στην πραγματικότητα στο Wadi al-Batin για να καταστείλει τη Ρεπουμπλικανική Φρουρά.
Οι ελιγμοί παραπλάνησης του ρωσικού Στρατού
Παρόμοιος ελιγμός εφαρμόστηκε έξοχα στην Ουκρανία και τη Ρωσία. Πρώτον, oι αμφίβιες ρωσικές δυνάμεις ανοιχτά της Οδησσού καθήλωσαν τις δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας που βρίσκονταν εκεί.
Δεύτερον, η ψευδής επίθεση στο Κίεβο ανάγκασε την Ουκρανία να ενισχύσει την άμυνα της πρωτεύουσας. Ως αποτέλεσμα, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας έχασαν την ευκαιρία να στείλουν μεγάλο αριθμό στρατιωτικού προσωπικού στα ανατολικά, προς το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ.
Η Ουκρανία συγκέντρωσε, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, από 60.000 έως 100.000 στρατιώτες στην περιοχή του Ντονμπάς. Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, πραγματοποίησε μια ευρείας εμβέλειας επίθεση με σκοπό να διατηρήσει αυτές τις δυνάμεις σε πλήρη επιφυλακή και να τις εγκλωβίσει στο σημείο αυτό στερώντας τoυς την δυνατότητα ελιγμών σε συνάρτηση με άλλες ρωσικές ενέργειες.
Βρίσκεται σε οριακό σημείο ο ουκρανικός Στρατός
Και η υποστήριξη της επιχείρησης από το έδαφος της Κριμαίας και η καθιέρωση ελέγχου στη Χερσώνα επέκτεινε μόνο τον χερσαίο διάδρομο που δημιουργήθηκε.
Επιπλέον, ο ρωσικός στρατός πραγματοποίησε διεισδυτικές στρατηγικές επιθέσεις με στόχο την καταστροφή της επιμελητείας, της διοίκησης και του ελέγχου του ουκρανικού στρατού, καθώς και της αεροπορίας και της υποστήριξης πυρών μεγάλης εμβέλειας.
Ως αποτέλεσμα, σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας ξεμένουν από καύσιμα και πυρομαχικά, ο στρατός δεν μπορεί να συντονίσει ελιγμούς και πρακτικά δεν διαθέτει μαχητικά. Και αυτό θα πρέπει επίσης να θεωρηθεί ως σίγουρη επιτυχία για τα ρωσικά στρατεύματα.
