Της Νικόλ Λειβαδάρη
Στο Μαξίμου δεν διαβάζουν πια τα επιδημιολογικά στοιχεία – διαβάζουν μόνον τις δημοσκοπήσεις. Κι αυτές οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το δίμηνο Φεβρουαρίου-Μαρτίου ήταν ο πολιτικός βάλτος της κυβέρνησης: Δείχνουν κόπωση και θυμό, δείχνουν ότι οι νέοι είναι στα κάγκελα και οι μεσαίες παραγωγικές τάξεις αγωνιούν – «αγωνιούν πια όχι κυρίως για το εάν θα ζήσουν, αλλά για το πώς θα ζήσουν», όπως λέει χαρακτηριστικά έμπειρος δημοσκόπος – και δείχνουν επίσης, και κυρίως, φθορά που τείνει να πάρει πάγια χαρακτηριστικά.
Η ανάγνωση και η ανάλυση αυτών των δεδομένων στις κλειστές συσκέψεις του Μαξίμου οδήγησε σε δύο συμπεράσματα: Ότι ένας ακόμη μήνας lockdown θα ήταν μη ανεκτός, ενδεχομένως και πολιτικά επικίνδυνος – οι συνέπειές του θα ήταν δύσκολα διαχειρίσιμες. Και πως, ακόμη, η κυβερνητική φθορά πρέπει να ανακοπεί πριν φθάσει στο σημείο καμπής: πριν αρχίσει να εισπράττει την κοινωνική δυσαρέσκεια ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με αυτά τα δεδομένα ελήφθη και η απόφαση της νέας γραμμής άμυνας και αντεπίθεσης – μια απόφαση που συνοψίζεται στο δίπτυχο «άνοιγμα και πόλωση».
Ως προς το «άνοιγμα» η κυβέρνηση απλώς κρύβει την αποτυχία στην διαχείριση της πανδημίας και μεταθέτει το στοίχημα στην οικονομία. Εξ ου και η ανακοίνωση των μέτρων «αποσυμπίεσης» συντονίστηκε με ένα μπαράζ οικονομικών εξαγγελιών. Παρουσιάστηκε εμβληματικά το Εθνικό Σχέδιο για το Ταμείο Ανάκαμψης, ακολούθησαν οι ανακοινώσεις για τα – μάλλον πενιχρά – μέτρα στήριξης της εστίασης, έπονται τα μέτρα επανεκκίνησης του τουρισμού και, παράλληλα, ανοίγουν όλα: Ανεξαρτήτως των επιστημονικών επιφυλάξεων, στον κυβερνητικό σχεδιασμό παραμένει η επαναλειτουργία των σχολείων από τις 12 Απριλίου, η σταδιακή απελευθέρωση όλης της αγοράς έως το Πάσχα, το άνοιγμα της εστίασης το αργότερο έως τις 10 Μαίου και, πάση θυσία, η έναρξη της τουριστικής σεζόν στις 14 Μαίου.
Κοινώς, στο νέο της αφήγημα η κυβέρνηση επιχειρεί να αφήσει πίσω της την πραγματικότητα της πανδημίας παίζοντας το χαρτί της μελλοντικής ευημερίας. Και σκηνοθετώντας νέο success story.
Αποτελεί ανοιχτό ζήτημα το πόσο εύκολα μπορούν να μείνουν πίσω 8.000 νεκροί, εικόνες πολέμου στις ΜΕΘ και πάνω από 3.000 ημερήσια κρούσματα, η απόφαση όμως είναι ειλημμένη. Διότι το Μαξίμου αφενός χρειάζεται εσπευσμένα θετική ατζέντα και, αφετέρου, θέλει να σταματήσει να τροφοδοτείται η αντιπολιτευτική φαρέτρα του ΣΥΡΙΖΑ από την κοινωνική δυσαρέσκεια, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις συνέπειες του αδιέξοδου lockdown.
Εδώ, επικουρικά επιστρατεύεται η πόλωση. H κατάθεση της πρότασης για την προανακριτική για τον Νίκο Παππά έγινε δυό μέρες μετά την έκρηξη της αστυνομικής βίας στην Νέα Σμύρνη. Υπερψηφίστηκε την ημέρα του διπλού μαύρου ρεκόρ της πανδημίας σε κρούσματα και διασωληνωμένους,. Το ίδιο έγινε και με το άνοιγμα του φακέλου της Marfin (που είχε ξανανοίξει πριν από δέκα μήνες). Και κάθε κριτική, και κάθε αίτημα λογοδοσίας αποκρούεται και απονομιμοποιείται ως τεκμήριο «ανεύθυνης» αντιπολίτευσης.
Η Βουλγαρία είναι η μόνη άλλη χώρα της Ευρώπης που χαλαρώνει τα περιοριστικά μέτρα πάνω στην κορύφωση του τρίτου κύματος πανδημίας, Το κάνει επειδή η κυβέρνηση της Σόφιας πάει σε εκλογές. Εδώ, στην Αθήνα, το χαρτί των εκλογών έχει θεωρητικά αποσυρθεί από το τραπέζι, αλλά κάποιοι στο Μαξίμου εξακολουθούν να προσβλέπουν στο «παράθυρο ευκαιρίας». Και θέλουν να είναι έτοιμοι εάν και εφόσον προκύψει – είτε με την ομηρία ΣΥΡΙΖΑ στην προανακριτική κατά Παππά, είτε με την Marfin , είτε ακόμη και με ιστορίες για… τουρκικούς δράκους, πράκτορες και σκοτεινά ειδύλλια στην αυλή του Τσίπρα δια χειρός Απόστολου Δοξιάδη.
Το ρίσκο, υγειονομικά και πολιτικά, είναι εξαιρετικά υψηλό αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δείχνει να το έχει απορρίψει οριστικά…
