Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Μαζικό χαρακτήρα προσλαμβάνουν τα τελευταία 24ωρα οι επιθέσεις του συστήματος Μητσοτάκη – Μαρινάκη κατά της οικογένειας Κόκκαλη με αφορμή την συμμετοχή του Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι εμφανές πως το πολιτικό προσωπικό του χθες και ο εφοπλιστής – καθοδηγητής της ηγεσίας της ΝΔ επιχειρούν συμψηφισμούς τους οποίους χρησιμοποιούν ως “γραμμή άμυνας” για να αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες για την πιο κραυγαλέα σχέση διαπλοκής που έχει καταστεί αντιληπτή σε αυτόν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες, τη σχέση Μητσοτάκη – Μαρινάκη. Δείχνουν περίπου ανακουφισμένοι όταν οι υποτακτικοί του Μαρινάκη στα ΜΜΕ και στη ΝΔ αλαλάζουν πως “να, και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διαπλεκόμενος, όχι μόνο εμείς”
Ωστόσο, σε αυτή την ενότητα, θα αφήσουμε στην άκρη το περιεχόμενο της σύγκρουσης του Βαγγέλη Μαρινάκη με τον Σωκράτη Κόκκαλη και θα εστιάσουμε στη σχέση των Μητσοτάκηδων με την οικογένεια Κόκκαλη προσπαθώντας να εντοπίσουμε κάποιους από τους λόγους για τους οποίους ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέτει στο στόχαστρο την οικογένεια Κόκκαλη.
Σε αυτό το πλαίσιο θα διηγηθούμε μία ιστορία που ειναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτική για το πως η οικογένεια Μητσοτάκη μοίραζε διαχρονικά την πίτα σε όλη τη διάρκεια της παρουσίας της στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Ας μην τρέφει κανένας αυταπάτες. Τα ίδια και χειρότερα σχεδιάζει να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την Μαρέβα του και τον θλιβερό θίασο που τον πλαισιώνει.
Την ιστορία που θα σας διηγηθούμε εμείς την έχει διηγηθεί πριν από εμάς ο ίδιος ο Σωκράτης Κόκκαλης το 2003, ως ιδιοκτήτης, τότε, της ΠΑΕ Ολυμπιακός.
Μιλώντας, στις 18 Ιουνίου 2003, σε εκδήλωση του Ολυμπιακού στη Νίκαια, ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε αποκαλύψει με ποιον τρόπο του είχε παραχωρηθεί ο Ολυμπιακός, αλλά και πως το πρωθυπουργικό γραφείο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη μοίραζε τις δουλειές.
Είχε πει λοιπόν τότε ο Σωκράτης Κόκκαλης:
«Οταν το 1992 ήταν να αναλάβω τον Ολυμπιακό, είχα επισκεφθεί τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Το θέμα της συνάντησης ήταν να δούμε πώς μπορούμε να ρυθμίσουμε και να τακτοποιήσουμε τα μεγάλα χρέη που είχαν δημιουργηθεί στον Ολυμπιακό πριν από το 1992. Είχαμε κάνει κάποιες προτάσεις και πριν αρχίσουμε ο κ. Μητσοτάκης μου είπε: “ξέρεις ποιος ήταν εδώ στο γραφείο μου πριν από εσένα; Ο κ. Βαρδινογιάννης”. Σκέφτηκα ότι πήγε για την υπόθεση των ψηφιακών κέντρων του ΟΤΕ και ρώτησα τον κ. Μητσοτάκη για να μου απαντήσει. Ο κ. Μητσοτάκης απάντησε αρνητικά και μου αποκάλυψε ότι ο Βαρδινογιάννης του είπε: “Δώσε στον Κόκκαλη τα ψηφιακά, αλλά μην του δίνεις τον Ολυμπιακό”. Ας το διαψεύσει ο ένας ή ο άλλος. Αυτό τους ανησυχούσε. Αυτό φοβόντουσαν. Να μην ορθοποδήσει, να μη γίνει πάλι ισχυρός ο Ολυμπιακός».
Φυσικά σε όλα αυτά είχε απαντήσει ο Κωνσταντινος Μητσοτάκης, ενώ ενδιαφέρον έχει το σχόλιο του Ριζοσπάστη εκείνης της εποχής “ο Κ. Μητσοτάκης απάντησε μόνο και μόνο για να «βγάλει απ’ έξω» τον Β. Βαρδινογιάννη”.
Είχε απαντήσει λοιπόν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τα εξής: «Το 1992 αποφασίσαμε να σώσουμε πράγματι τον Ολυμπιακό και το σώσαμε. Οχι βεβαίως για το χατίρι κανενός προσώπου αλλά γιατί ήταν μια ομάδα ιστορική την οποία τιμούμε και την οποία άλλωστε είναι γνωστό ότι εγώ προσωπικά τη συμπαθώ. Απ’ εκεί και πέρα όσα αναφέρει ο κ. Κόκκαλης, περί δήθεν αναμείξεως του κ. Βαρδινογιάννη και σχετικής συζήτησης, είναι ανακριβή».
Η παραπάνω είναι μόνο μία πτυχή της σχέσης ανάμεσα στους Μητσοτάκηδες και στην οικογένεια Κόκκαλη καθώς υπάρχουν πολλά επεισόδια ώστε να τα διηγηθεί κανείς.
Για παράδειγμα, είναι υποκριτικό σήμερα η ΝΔ να μιλά, επικαλούμενη την υποψηφιότητα του Πέτρου Κόκκαλη με τον ΣΥΡΙΖΑ, για διαπλοκή, όταν είναι γνωστό πως ο ίδιος ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε διασυνδεθεί με την οικογένεια Μητσοτάκη. Άσχετα με το πως εξελίχθηκε αυτή η σχέση έχει ενδιαφέρον να δει κάποιος πως την περιγράφει, το 2002, με σύντομο τρόπο, η εφημερίδα “Καθημερινή”.
Διαβάστε το απόσπασμα που ακολουθεί από άρθρο της Αριστέας Μπουγάτσου στην Καθημερινή της 24ης Φεβρουαρίου 2002:
«Ο κ. Κόκκαλης δεν ξέχασε την προέλευσή του ποτέ (εννοείται την πολιτική λόγω και του εξέχοντος ρόλου που διαδραμάτισε ο πατέρας του και υπουργός της κυβέρνησης του βουνού). Παρέμεινε γαλαντόμος με το KKE, άσχετα αν διείσδυσε στην οικογένεια Παπανδρέου και διασυνδέθηκε και με την οικογένεια Μητσοτάκη…
…Ετσι, γρήγορα ο κ. Κόκκαλης άρχισε να κάνει «έργα υποδομής», έφτιαξε «ομάδα», μετέδωσε το όραμα της εθνικής βιομηχανίας, εγκαθιδρύθηκε με τις ψηφιακές παροχές στον OTE και γιγαντώθηκε στη δεκαετία του ’80, πλασάροντας το μήνυμα της παραγωγού εταιρείας αν και στο μεγάλο μέρος της η Intracom χαρακτηρίζεται μεταπράτης.
Η φιλία με τον κ. K. Μητσοτάκη, διερρήχθη όταν ο τότε πρωθυπουργός (το 1993) επιχείρησε να πουλήσει στους Ιάπωνες τον OTE. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με λουκέτο για την Intracom. Ομως, η Intracom διατηρήθηκε και πήρε και τις προγραμματικές του OTE, το 1997, ενώ ο κ. Μητσοτάκης προκήρυξε πρόωρες εκλογές… και απεσύρθη.
ΥΓ: Κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσει και ο Αντώνης Σαμαράς για το πως βλέπει την υποψηφιότητα του Πέτρου Κόκκαλη.
ΥΓ2: Σε επόμενο επεισόδιο θα αναφερθούμε σε κορυφαία πολιτικά πρόσωπα της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ που νοιώθουν… άβολα με τη συμμετοχή του Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι και… τακτικοί συνομιλητές με τους επιχειρηματίες – εχθρούς του Κόκκαλη.
