Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Γιατί γελάτε κύριοι;
Είναι τόσο φαιδρή περίπτωση πολιτικού αρχηγού ο Μητσοτάκης, του έχει προκαλέσει τέτοια σύγχυση η έλλειψη αφηγήματος και είναι τόσο γελοίος ο θίασος που τον πλαισιώνει που μπορεί να του βάλουν ιδέες οι φίλοι του και να αποφασίσει να αυτοανακηρυχθεί πρωθυπουργός της χώρας μετά από τρία και βάλε χρόνια μόνιμης απαίτησης διενέργειας εκλογών «εδώ και τώρα».
Και αν νομίζετε κύριοι (και κυρίες βεβαίως), συντρόφισσες και σύντροφοι, πως δεν θα βρει συμμάχους να τον στηρίξουν πλανάσθε πλάνην οικτράν. Θα τον αναγνωρίσει αμέσως ο Μαρινάκης, όπως έκαναν οι Αμερικάνοι με το πιόνι τους στη Βενεζουέλα, με το τσιράκι των μονοπωλίων και των πετρελαϊκών κολοσσών, με το μίσθαρνο όργανο τους, τον Χουάν Γκουαϊδό, που φιλοδοξεί με στρατιωτικό πραξικόπημα να ανατρέψει τη νόμιμα εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση της Βενεζουέλας. Ας αναρωτηθεί, όμως, ο κάθε ένας: Γιατί ενώ σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν πολλές καταπιεστικές κυβερνήσεις, κυβερνήσεις – πραγματικά καθεστώτα, που φτωχοποιούν τους λαούς, που καθιστούν τις χώρες τους προτεκτοράτα και αποικίες, εν τούτοις το ενδιαφέρον, των Βορειοαμερικάνων και των Ευρωπαίων, εστιάζει και εξαντλείται στη Βενεζουέλα; Την κυβέρνηση της Βενεζουέλας από τις άλλες, τις κυβερνήσεις – μαριονέτες, τις κυβερνήσεις των χωρών που αν και θα έπρεπε, τελικά δεν ενδιαφέρουν τους Βορειοαμερικάνους και τους Ευρωπαίους, την χωρίζει και διαφοροποιεί το “κόκκινο βιβλίο”, αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση.
Κάπως έτσι και ο Μητσοτάκης, ως ο πολιτικός βραχίονας του κατεστημένου, της διαπλοκής και συγκεκριμένων επιχειρηματικών κέντρων, και ως διαπιστωμένα περιορισμένων δυνατοτήτων να δράσει αυτοβούλως ως αληθινός ηγέτης, δεν είναι δύσκολο να πεισθεί πως ο μόνος τρόπος να κυβερνήσει είναι να αυτοανακηρυχθεί πρωθυπουργός. Εξάλλου ποια διαφορά έχουν ο Μητσοτάκης και η παρέα του με τον Χουάν Γκουαϊδό και την ξενόδουλη συμμορία του στη Βενεζουέλα; Ο Γκουαϊδό αποκαλεί τον Μαδούρο “δικτάτορα”. Από κοντά και ο Μητσοτάκης “δικτάτορα” ανεβάζει τον Μαδούρο και ο Μαρινάκης, ο κουμπάρος και καθοδηγητής των Μητσοτάκηδων, «χούντα» κατεβάζει την κυβέρνηση Τσίπρα.
Είναι νέα τάση αυτή. Είναι νέα μόδα διεθνής. Είναι νέος τρόπος επιβολής πραξικοπήματος, μεταμοντέρνος, συμβατός με την εποχή και… πρωτότυπος. Πρώτα βαφτίζουν τις εκλεγμένες κυβερνήσεις που δεν είναι νεοφιλελεύθερες,”χούντες” και μετά ζητούν τη βοήθεια των ισχυρών για να τις ρίξουν. Και πως θα γίνει αυτό; Με τα τάνκς στη Βενεζουέλα (δεν τους κάθισε) και τη συνδρομή της Ουάσιγκτον και τον πετρελαϊκών κολοσσών, με τα ΜΜΕ των εφοπλιστών στην Ελλάδα. Ότι δεν τους αρέσει και είναι επικίνδυνο για τα συμφέροντά τους είναι “χούντα”.
Η Βενεζουελομανία και Βενεζουελολαγνία της Βενεζουελόπληκτης ελληνικής (και ευρωπαϊκής) Δεξιάς καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα: «Ότι είναι Αριστερό, όποιο σύστημα διακυβέρνησης είναι σοσιαλιστικό το βαφτίζουμε χούντα, αυτοανακηρυσσόμαστε πρωθυπουργοί και πρόεδροι, βρίσκουμε και έναν μάρτυρα, όπως στους γάμους και αποκαθιστούμε την τάξη. Την δική μας τάξη. Των λίγων».
Γιατί γελάτε κύριοι; Υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως δεν έχουν περάσει αυτές οι σκέψεις από το μυαλό του Μητσοτάκη. Και αν δεν πέρασαν από το μυαλό του Μητσοτάκη, έχει τόσους Βενεζουελόπληκτους συμβούλους και φίλους που είναι σίγουρο πως του βάζουν την ιδέα. Και μην φανταστείτε πως έχουν κάποιο σχέδιο, κάποια στρατηγική ή την ελάχιστη πολιτική σκέψη. Εμμονές. συμπλέγματα και ηττοπάθεια έχουν.
Ας σοβαρευτούμε, όμως. Ο αποτυχημένος πρόεδρος της ΝΔ, η θλιβερή αυτή φιγούρα που ηγείται του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το έρμαιο της εγχώριας ακροδεξιάς, ο εντολοδόχος της διαπλοκής έχει υποστεί διαδοχικές ήττες σε όλα τα επίπεδα. Το καταστροφολογικό αφήγημα του Μητσοτάκη και της παρέας του στο πεδίο της οικονομίας κατέρρευσε. Η Ελλάδα βγήκε από το μνημόνιο, οι συντάξεις δεν κόπηκαν, η χώρα βγήκε επιτυχημένα στις αγορές και ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε.
Στο κορυφαίο ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο Μητσοτάκης ταυτίστηκε με τους εθνικιστικές της πΓΔΜ και με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, απομονώθηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αποκαλύφθηκε ως ο καθοδηγητής των παρακρατικών ομάδων που στράφηκαν με βία κατά βουλευτών και τελικά κυριάρχησε ως η ηγετική γραφική φιγούρα των τριτοκοσμικών εικόνων που εκτυλίχθηκαν σε όλη τη χώρα. Εκτός όλων αυτών συνετρίβη διαδοχικά, σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, από τον Αλέξη Τσίπρα και βέβαια έχει μπροστά να αντιμετωπίσει τα όσα θα συγκλονίσουν τη χώρα αναφορικά με την εξέλιξη της δικαστικής διερεύνησης του σκανδάλου Novartis.
Έτσι το γύρισε πάλι στην Βενεζουελολογία. Και τι έκανε ο «τιτάνας» της πολιτικής σκέψης; Διερωτήθηκε και το μοιράστηκε μαζί μας: «Τι συνδέει τον κ. Τσίπρα με τον δικτάτορα της Βενεζουέλας;».
Θα μπορούσε να αντιστραφεί βέβαια το ερώτημα: «Τι συνδέει τον Μητσοτάκη με τον πραξικοπηματία Γκουαϊδό;». Την απάντηση θα μπορούσαν να τη δώσουν άνετα κάποιοι Έλληνες δημοσιογράφοι που λυσσάνε να γίνει πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης και να πέσει ο Μαδούρο στην Βενεζουέλα. Για κάποιον λόγο – και δεν είναι αθώος – αυτά τα δύο συνδέονται στο μυαλό τους.
Γιατί γελάτε κύριοι;
