Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Με τον Γιάννη Κουρτάκη, εκδότη των Παραπολιτικών, στενό συνεργάτη και επιστήθιο φίλο του εφοπλιστή, ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού και εσχάτως μεγαλομιντιάρχη Βαγγέλη Μαρινάκη γνωριζόμαστε περισσότερα από 13 χρόνια. Έχουμε δουλέψει μαζί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στις ίδιες εφημερίδες και ομολογώ ότι στα πρώτα μου βήματα με είχε βοηθήσει. Αυτό που θυμάμαι εγώ από την επαγγελματική μας συνύπαρξη είναι έναν Γιάννη Κουρτάκη να “ξηγιέται σπαθί”, τουλάχιστον απέναντί μου. Τον θεωρούσα μπεσαλή τον κολλητό φίλο του Βαγγέλη Μαρινάκη και δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα έφτανε στο σημείο, μέσα από την προσωπική του στήλη “Πολιτικός Καφές” της εφημερίδας που εκδίδει, της εφημερίδας “Παραπολιτικά” δηλαδή, να γράφει ανακρίβειες και ψέμματα για το πρόσωπό μου.
Εξάλλου το χρονικό διάστημα, που γνωριζόμαστε, είναι τόσο μεγάλο ώστε δεν δικαιολογούνται οι ασυναρτησίες και οι ανακρίβειες ή το ερώτημα που ο Γιάννης Κουρτάκης θέτει: “Ο Μπεκιάρης που είχα γνωρίσει είναι ο ίδιος Μπεκιάρης με αυτόν που γράφει κάτι κουταμάρες που σχετίζονται με την αυλή του πατρικού μου. Προσωπικά, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είναι ο ίδιος…”.
Πραγματικά έπεσα από τα σύννεφα, όταν χθες, Σάββατο, άνοιξα την εφημερίδα “Παραπολιτικά” και διάβασα στη στήλη του Γιάννη Κουρτάκη ένα σημείωμα με τίτλο “Ο Μπεκιάρης, η Κατεχάκη και οι κουταμαρες”.
Έγραψε, μεταξύ άλλων, λοιπόν ο Γιάννης Κουρτάκης:
«Είμαι βέβαιος ότι στον ΣΥΡΙΖΑ παραβλέπουν τη συμβολή (σ.σ.: Στο μέτρο των δυνατοτήτων μου) που είχα στα πρώτα δημοσιογραφικά βήματα του mister periodista.gr, Δημήτρη Μπεκιάρη. Την εποχή που ο καλός συνάδελφος εργαζόταν στη δεξιά “Χώρα” του Τράγκα, προσφέροντας παράλληλα αμισθί υπηρεσίες στην “Αξία” του Αντώνη Πίκουλα. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, εγώ τον έφερα σε επαφή και με τον στενό φίλο μου, δημοσιογράφο Μενέλαο Τασιόπουλο. Και κάπως έτσι ξεκίνησε να μπαινοβγαίνει στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης επί των ημερών της υπουργίας του δεξιού Βουλγαράκη (Ν.Δ.), για να συνεχίσει μετά και επί της υπουργίας Χρυσοχοΐδη (ΠΑΣΟΚ). Στο κτίριο της Κατεχάκη, αν δεν κάνω λάθος, γνώρισε και τον προερχόμενο από τη Δεξιά, πρώην αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ., Λευτέρη Οικονόμου, με τον οποίο συνδέθηκε και με κουμπαριά.Τα γράφω όλα αυτά γιατί, ειλικρινά, εσχάτως έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν ο Μπεκιάρης που είχα γνωρίσει είναι ο ίδιος Μπεκιάρης με αυτόν που γράφει κάτι κουταμάρες που σχετίζονται με την αυλή του πατρικού μου. Προσωπικά, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είναι ο ίδιος…»
Αφού διαβάσατε παραπάνω, λοιπόν, τι έγραψε ο Γιάννης Κουρτάκης θα αναρωτιέστε τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης; Θα σας πω εγώ τι θέλει να πει. Υποψιάζομαι ότι προσπαθεί να με συνδέσει με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, με τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, με τα ΜΜΕ της Δεξιάς. Έτσι, με τρόπο κουτοπόνηρο, και επειδή ο ίδιος, ο Γιάννης Κουρτάκης είναι σφοδρός πολέμιος της κυβέρνησης, γράφει “Είμαι βέβαιος ότι στον ΣΥΡΙΖΑ παραβλέπουν τη συμβολή (σ.σ.: Στο μέτρο των δυνατοτήτων μου) που είχα στα πρώτα δημοσιογραφικά βήματα του mister periodista.gr, Δημήτρη Μπεκιάρη”. Προβοκατόρικο το σχόλιο, αλλά πρόχειρο σε τέτοιο βαθμό, ώστε κάνει “μπαμ” από χιλιόμετρα η στόχευσή του σε βάρος μου και σε βάρος του PERIODISTA.GR, που δίνει καθημερινή σκληρή μάχη για την Πατρίδα και τη Δημοκρατία. Το περιεχόμενο της προβοκάτσιας θα το καταλάβετε αμέσως.
“Εργαζόταν στην δεξιά Χώρα του Τράγκα” συνεχίζει και γράφει ο Γιάννης Κουρτάκης, λες και στις Δεξιές και Αριστερές εφημερίδες εργάζονται αντίστοιχα μόνο Δεξιοί και μόνο Αριστεροί δημοσιογράφοι ή λες και ο εργαζόμενος δημοσιογράφος ταυτίζεται σώνει και καλά με την εργοδοσία. Λες και σήμερα ο Γιάννης Κουρτάκης δεν έχει περιμαζέψει διάφορους τύπους στην εφημερίδα του που αυτοπροσδιορίζονται ως “Αριστεροί’. Η επίκληση επίσης της “Δεξιάς ‘Χώρας'” με τρόπο ενοχικό, ενώ ο Γιάννης Κουρτάκης ήταν από τα αγαπημένα παιδιά του “Θείου”, Γιώργου Τράγκα, υποδηλώνει πως ίσως κάποιοι ντρέπονται για το γεγονός ότι είναι Δεξιοί. Εγώ, όμως, δεν μπορώ να βοηθήσω σε αυτό. Θα έπρεπε επίσης, ο Γιάννης Κουρτάκης, να θυμάται τον πόλεμο που είχα δεχτεί στην “Χώρα” εξαιτίας των πολιτικών μου πεποιθήσεων ή τα μαζικά “εγκεφαλικά” που είχε προκαλέσει το γεγονός πως στο γραφείο μου είχα τοποθετήσει τη φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη. Θα έπρεπε επίσης να θυμάται πως ο πόλεμος που είχα δεχτεί είχε να κάνει και με το γεγονός πως ήμουν ενταγμένος σε κόμμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και μάλιστα αρθρογραφούσα στο περιοδικό της νεολαίας του.
“Προσέφερε παράλληλα αμισθί υπηρεσίες στην Αξία” γράφει ο Γιάννης Κουρτάκης. Ψέμματα. Στην Αξία είχα μετακομίσει το καλοκαίρι του 2006, όταν λίγο νωρίτερα είχα αποχωρήσει από την εφημερίδα “Η Χώρα”. Συμπτωματικά και στις δύο εφημερίδες είχα συνάδελφο τον Γιάννη Κουρτάκη και για την επί μακρόν συνύπαρξή μας σημειώνω ξανά πως έχω να θυμάμαι τα καλύτερα. Θα έπρεπε λοιπόν να γνωρίζει ο Γιάννης Κουρτάκης πως δεν εργάστηκα ποτέ παράλληλα στις δύο εφημερίδες και πολύ περισσότερο θα έπρεπε να γνωρίζει πως δεν προσέφερα αμισθί υπηρεσίες στην “Αξία”. Στην Αξία εργάστηκα για εφτά χρόνια και αποχώρησα το 2013 ως υπεύθυνος του Πολιτικού Ρεπορτάζ της εφημερίδας. Όχι μόνο αμισθί δημοσιογραφικές υπηρεσίες δεν προσέφερα, αλλά η “Αξία” μου χρωστάει, ακόμη και σήμερα, μερικές χιλιάδες ευρώ.
“Αν δεν με απατά η μνήμη μου, εγώ τον έφερα σε επαφή και με τον στενό φίλο μου, δημοσιογράφο Μενέλαο Τασιόπουλο”, γράφει ο Γιάννης Κουρτάκης. Τον απατά η μνήμη του. Τον κοινό μας φίλο, Μενέλαο Τασιόπουλο, ο οποίος σήμερα εργάζεται στην “Ελευθερία του Τύπου” τον γνώρισα ένα μεσημέρι στον Γοργοπόταμο, όπου είχαμε πάει για φαγητό. Από τότε δεν γίναμε μόνο φίλοι, αλλά στη συνέχεια γίναμε και κουμπάροι. Το σημειώνω αυτό για να συμπληρώσω το ρεπορτάζ του Γιάννη Κουρτάκη, που αναφέρεται και στην κουμπαριά μου με τον πρώην αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. και πρώην υπουργό Δημόσιας Τάξης, Λευτέρη Οικονόμου. Τώρα, το τι κάναμε με τον Μενέλαο Τασιόπουλο στον Γοργοπόταμο εκείνο το μεσημέρι του 2005 και ποιοι άλλοι ήταν στην παρέα, θα μπορούσε να έχει και… δημοσιογραφικό ενδιαφέρον.
“Και κάπως έτσι ξεκίνησε να μπαινοβγαίνει στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης επί των ημερών της υπουργίας του δεξιού Βουλγαράκη (Ν.Δ.), για να συνεχίσει μετά και επί της υπουργίας Χρυσοχοΐδη (ΠΑΣΟΚ)”, γράφει ο Γιάννης Κουρτάκης. Θέλει ο παλιός μου φίλος, άγνωστο για ποιον λόγο, να συνδέσει το γεγονός ότι “μπαινόβγαινα” στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης με τη γνωριμία και τη φιλία μου με τον Μενέλαο Τασιόπουλο. Καταρχάς δεν “μπαινόβγαινα” γενικά και αόριστα στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Όταν γνώρισα τον Μενέλαο Τασιόπουλο, ο οποίος είναι από τους βαθυγνώστες των θεμάτων “Εθνικής Ασφάλειας”, ήμουν ήδη διαπιστευμένος συντάκτης της εφημερίδας “Η Χώρα” στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Επί σειρά ετών, ήμουν διαπιστευμένος συντάκτης στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης για όλα τα ΜΜΕ με τα οποία συνεργάστηκα. Με αυτή την ιδιότητα έδωσα σειρά συνεντεύξεων και πλήθος αποκλειστικών πληροφοριών σε κάποια από τα μεγαλύτερα διεθνή ΜΜΕ, στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro, στο Reuters, στην γαλλική τηλεόραση, στην ελβετική τηλεόραση κι αλλού. Επειδή υπάρχουν αφελείς, αδαείς, επιτήδειοι και περίεργοι τύποι που μπορεί να δημιουργούν ιστορίες συνωμοσίας, εξαιτίας του ακαθόριστου τρόπου με τον οποίο ο Γιάννης Κουρτάκης παρουσιάζει τη σχέση μου με την Κατεχάκη, πρέπει να σημειώσω πως “μπαινόβγαινα στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης”, όπως επίσης και στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, ως αστυνομικός συντάκτης, όπως δεκάδες άλλοι συνάδελφοι “μπαινοβγαίνουν” ως διαπιστευμένοι στα υπουργεία για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. “Μπαινόβγαινα”, λοιπόν, επί υπουργίας Βουλγαράκη, Χρυσοχοϊδη, Πολύδωρα και άλλων. Και μίας και ανέφερα τώρα τον Βύρωνα Πολύδωρα: Οι παλιοί αστυνομικοί συντάκτες θυμούνται ποιος ήταν ο νταραβεριτζής του Βύρωνα Πολύδωρα όταν εκείνος ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης. Θυμάται ο Γιάννης Κουρτάκης, άραγε, ποιος ήταν ο νταραβεριτζής του Βύρωνα Πολύδωρα; Θυμάται ο Γιάννης Κουρτάκης για ποιον λόγο ο νταραβεριτζής μπαινόβγαινε στο μέγαρο της οδού Κατεχάκη;
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα Παραπολιτικά ασχολούνται με την αφεντιά μου. Το φθινόπωρο του 2014 η εφημερίδα μου είχε αφιερώσει ολοσέλιδο ρεπορτάζ με φωτογραφικό υλικό από τη συνομιλία μου στο σαλόνι της οικίας του με τον πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Ντάνιελ Μπένετ Σμίθ, και προσπάθησε να συνδέσει το πρόσωπό μου ταυτόχρονα με τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο Βουλγαράκη, την Λούκα Κατσέλη, την πρεσβεία των ΗΠΑ και εκείνη του Ισραήλ. Αφορμή είχε υπάρξει το γεγονός πως εκείνη τη χρονιά είχα αναλάβει τη διεύθυνση του προεκλογικού ενημερωτικού σάιτ του ΣΥΡΙΖΑ, neaellada.gr. Ωστόσο, ο λόγος της επίθεσης εναντίον μου τότε δεν είχε να κάνει φυσικά με το neaellada.gr. To neaellada.gr ήταν το πρόσχημα για να εξαπολύσουν επίθεση εναντίον μου κάποιοι που φαντάζονταν ότι δήθεν εγώ συνδεόμουν με ανταγωνιστικά, προς τα αφεντικά τους, επιχειρηματικά συμφέροντα. Η ίδια η ζωή βέβαια διαψεύδει τους ψεύτες, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Όταν, λοιπόν, είχα στείλει επιστολή – απάντηση στα τερατώδη ψέμματα του “ρεπορτάζ” η εφημερίδα αρνήθηκε να δημοσιεύσει το περιεχόμενό της, παρά τις δεσμεύσεις που είχα λάβει τηλεφωνικά. Για τέτοια δημοσιογραφική δεοντολογία μιλάμε. Σύντομα θα αναφερθούμε σε αυτό το γεγονός και θα δημοσιεύσουμε και το περιεχόμενο εκείνης της επιστολής, έστω και αναδρομικά.
Για να τελειώνουμε, όμως. Δεν γνωρίζω “ποιες είναι οι κουταμάρες που σχετίζονται με την αυλή του πατρικού σπιτιού του Κουρτάκη”. Τις “κουταμάρες”, όμως, τις επιστρέφω στους νταραβεριτζήδες του Πολύδωρα, της Ντόρας και άλλων.
Εγώ στα 14 χρόνια που κάνω επαγγελματικά αυτή τη δουλειά, από την ημέρα που τελείωσα το πανεπιστήμιο, κινούμαι με απόλυτη συνέπεια επάνω σε όσα πιστεύω. Δεν έχει αλλάξει η πολιτική μου τοποθέτηση από τα μαθητικά και τα φοιτητικά μου χρόνια. Δεν είχα και δεν έχω πάρε δώσε με επιχειρηματίες ή δεν μεταπήδησα από τον ένα επιχειρηματία στον άλλο, ώστε να ετεροκαθορίζεται η δουλειά μου από τα συμφέροντα των ολιγαρχών.
Και κάτι ακόμη και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε: Από μικρό παιδί είμαι ΠΑΟΚτσής και μέχρι σήμερα πηγαίνω στην Τούμπα. Δεν έγινα σε μία νύχτα από οπαδός του Παναθηναϊκού, οπαδός του Ολυμπιακού. Και ως γνωστόν, ομάδα και κάτι άλλο ΔΕΝ αλλάζεις…
Εγώ πάντως δεν αναρωτιέμαι. Ο Γιάννης Κουρτάκης που γνώρισα κάποτε, δεν είναι ο ίδιος με τον εκδότη των Παραπολιτικών, Γιάννη Κουρτάκη.
