Του Θανάση Καρτερού
Αυτό που διέπραξε ο Μητσοτάκης με τη μαργαρίτα των πρόωρων εκλογών δεν είναι για να το περνάμε έτσι. Διότι έξι μήνες πολιορκεί το ίδιο του το κόμμα με κάλπες. Ανακοινώνει με πανηγυρικά δελτία Τύπου και εκπάγλου καλλονής φωτογραφίες υποψηφιότητες. Κάνει δηλώσεις επί δηλώσεων με ήξεις αφήξεις και σαφές μήνυμα ότι πάμε για εκλογές. Δίνει εντολή σε υπουργούς και βουλευτές να αφήσουν τη δουλειά και να κυνηγούν πουλιά-σταυρούς και ψήφους. Παίρνει στον λαιμό του και τα φιλικά μέσα της ενημέρωσης 108, με διαρροές για ημερομηνίες και εκλογικές στρατηγικές.
Και ύστερα πετάει τη μαργαρίτα στη φωτιά. Οι πρόωρες είναι εθνικά ανεύθυνη επιλογή! Για να αποδειχτεί άλλη μια φορά ότι στο παιχνίδι των εμπαιγμών είναι ασυναγώνιστος. Δεν έχει τον Θεό του κι ας ανάβει κεριά σε κάθε ευκαιρία. Μπορεί να κάνει το μαύρο άσπρο χωρίς να κοκκινίσει το ευφυές πρόσωπό του. Να καταργεί το οκτάωρο και να δηλώνει ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Να καταδικάζει δημοσιογράφους ως συμμορία και υπόκοσμο, και όταν η Δικαιοσύνη τούς αθωώνει, να μετέρχεται τα κόλπα του παπατζή: ναι, αλλά είστε υπερήφανος που ο Παππάς πάει κατηγορούμενος, κύριε Τσίπρα;
Εντάξει, τέτοιος είναι, το καταλάβαμε. Όταν μιλάει για εθνική ευθύνη -βλέπε Πρέσπες-, είναι σαν να μιλάει ένας εκπρόσωπος της Κου Κλουξ Κλαν για φυλετική ισότητα. Γιατί, όμως, έκανε πίσω; Τον συμβούλεψε ο κοινωνιολόγος, ο ψυχολόγος, ο αστρολόγος; Μπορεί, πού να ξέρεις με τόσους πρώην και νυν που σιτίζονται ως σύμβουλοί του. Αλλά κι ο ίδιος δεν χρειαζόταν και επιστήμη για να λάβει τα μαύρα μαντάτα. Τις φιλικές δημοσκοπήσεις που έβγαλαν δόντια. Τους πιτσιρικάδες που βγάζουν γλώσσα. Τους ευρωβουλευτές που τον έβγαλαν Όρμπαν. Το βούλευμα για τη «σκευωρία» που τον έβγαλε συκοφάντη.
Πολύ θέλει ο άνθρωπος για να τρομάξει; Να σκεφτεί ότι πάει για στραπάτσο και μάλιστα πριν την ώρα του; Κάνει στο κάτω κάτω κανείς πρόωρες εκλογές για να τις χάσει; Με το φάντασμα του Τσίπρα να στοιχειώνει τον ύπνο του; Στροφή 180 μοιρών συνεπώς και όσο πάει. Να βγει το καλοκαίρι με τον τουρισμό, να έρθει το φθινόπωρο, και βλέπουμε. Πού θα είναι το ρεύμα, το αέριο, η βενζίνη, η τιμή της πατάτας, οι αριθμοί της πανδημίας. Και αναλόγως αποφασίζει και διατάζει. Μέχρι τότε πίσω στις… μεταρρυθμίσεις, με στόχο κάποιες τσέπες να γεμίζουν και τα δημόσια ταμεία να αδειάζουν.
Δύο συμπεράσματα. Πρώτο, όσο πλησιάζει το τέλος του, γίνεται πιο επιπόλαιος και επικίνδυνος. Και δεύτερο, όταν λέει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, μην τον πιστεύετε. Γιατί στο ψέμα είναι ανεξάντλητος..