Του Τάκη Ψαρίδη
Κάθε μέρα παρακολουθούμε από τα κανάλια της στρατευμένης δημοσιογραφίας το Άρλεκιν Καλογρίτσα στην προανακριτική, έτσι γιατί με ένα Άρλεκιν «ξεχνιόμαστε».
Ο πιο αναξιόπιστος επιχειρηματίας των «βοσκοτόπων» έγινε τώρα ο πιο αξιόπιστος, παρά την καθημερινή θυμηδία και το γέλιο που βγάζουν τα «sms» του και παρά την αστεία δραματοποίηση τους από τα «ρεπορτάζ» των καναλιών. Ακόμα και οι Βουλευτές της ΝΔ έχουν γίνει έξαλλοι γιατί βλέπουν ότι το κατηγορητήριο τους καταρρέει παταγωδώς. «Πέντε μέρες τώρα έρχεσαι εδώ και δεν μας έχεις δώσει τίποτα»! Του φωνάζουν απαρηγόρητοι.
Και το ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Για ποιο λόγο κατηγορείται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Επειδή «αποπειράθηκε» να δημιουργήσει ένα φιλικό προς αυτό κανάλι, που ούτε καν τα κατάφερε και το «έγκλημα» δεν συντελέστηκε εφόσον στον διαγωνισμό «έκοψε» τον Καλογρίτσα γιατί δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις;
Ποιο είναι το έγκλημα για να συγκροτείται προανακριτική της Βουλής; Δεν υπάρχουν κομματικά έντυπα; Δεν υπάρχει φιλικός προς τα κόμματα τύπος, αντιπολιτευόμενος και συμπολιτευόμενος;
Ίσως πρόκειται για τον πιο αντιδημοκρατικό και κατάπτυστο νόμο της ελληνικής πολιτείας. Να δικάζει και να καταδικάζει τους πολιτικούς αντιπάλους της η εκάστοτε πλειοψηφία της Βουλής και όχι η Δικαιοσύνη! Αλήθεια, δεν εξευτελίζονται έτσι οι θεσμοί της Δημοκρατίας; Δεν πλήττεται καίρια η βασική αρχή της διάκρισης των εξουσιών, εφόσον η νομοθετική εξουσία ταυτίζεται με την δικαστική;
Βιώνουμε λοιπόν καθημερινά άλλο ένα παράδειγμα αντιστροφής της πραγματικότητας. Αυτοί που ελέγχουν την ενημέρωση και το σύνολο των συστημικών μίντια της χώρας, ακόμα και εξαγοράζοντας τα με «λίστες Πέτσα», παραπέμπουν εκείνους που «αποπειράθηκαν» να έχουν και αυτοί ένα φιλικό κανάλι και τελικά δεν τα κατάφεραν!
Και το τραγικότερο όλων είναι ότι ο κατηγορούμενος συριζα, σκύβει το κεφάλι και αντί να ορθώσει το ανάστημα του υπερασπιζόμενος την πραγματικότητα, απολογείται ενοχικά και αποδέχεται την αντιστροφή της πραγματικότητας!
Διότι ουσιαστικά αυτό γίνεται όταν αγωνίζονται να αποδείξουν ότι ουδέποτε θέλησαν και αυτοί το αυτονόητο και πλουραλιστικό στην ενημέρωση. Να υπάρχει δηλαδή στον μιντιακό χώρο, απέναντι στην τότε αντιπολιτευόμενη και σημερινή κυβερνητική μονοκρατορία και μονοφωνία, έστω και μόνο ένα κανάλι φιλικό προς την αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας! Άλλο ένα παράδειγμα που απαντά στο ερώτημα, πόσο «φιλελεύθερη» είναι η κυβέρνηση, αλλά και γιατί ο λαός αγανακτεί με αυτήν την κυβέρνηση, αλλά στις δημοσκοπήσεις δεν προτιμά μια τέτοια αντιπολίτευση.