Periodista
Γκάφα – λέει – έκανε χθες ο Αλέξης Τσίπρας όταν αναφέρθηκε στην γνώριμη, από τα παλιά τα χρόνια, προπαγάνδα της Δεξιάς που ήθελε (όπως τότε και σήμερα) να συνδέει τους πολιτικούς της αντιπάλους με την ένοπλη πάλη.
Ο Πάνος Καμμένος – λέει – είχε κατονομάσει τον Ανδρέα Παπανδρέου ως αρχηγό της 17 Νοέμβρη. Μόνο που αυτό είναι ψέμμα και οι συκοφάντες καταδικάστηκαν από την ελληνική Δικαιοσύνη.
Ας δούμε, όμως, ποια είναι η αλήθεια. Τι σχέση μπορεί να έχει το σύστημα της οικογένειας Μητσοτάκη με όλη αυτή την προπαγάνδα η οποία είχε βάλει στο στόχαστρο το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου παλαιότερα και σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα;
Οι πληροφοριοδότες
Ο Τόμας Νάιλς, πρέσβης των ΗΠΑ παλαιότερα στην Αθήνα, σε τηλεοπτική του συνέντευξη σε ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό το 2001 είχε αποκαλύψει ότι το 1995 είχε δώσει στην ελληνική κυβέρνηση, στον Ελληνα πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και στον Κωνσταντίνο Καραμανλή λίστα με υπόπτους για συμμετοχή στη 17 Νοέμβρη.
Λίγο – πολύ ο καθένας μπορεί να φανταστεί ποιοι ήταν οι ύποπτοι τους οποίους υποδείκνυε ο Νάιλς και κατ’ επέκταση ο καθένας μπορεί να φανταστεί για ποιους λόγους η ελληνική κυβέρνηση δεν έλαβε σοβαρά υπόψη την λίστα του, φθάνοντας στο σημείο να διαψεύδει, το 2001, την ύπαρξή της.
Επίσης δεν είναι είναι δύσκολο κανείς να φανταστεί ποιοι ήταν οι καλοί φίλοι και πληροφοριοδότες του Νάιλς.
Το 2002 η εφημερίδα «Το Καρφί» έφερνε στη δημοσιότητα έκθεση την οποία, σύμφωνα με την εφημερίδα, είχε συντάξει ο στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη Στρατηγός Γρυλλάκης μαζί με συνεργάτες του και στενούς φίλους του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η διαβόητη αυτή λίστα περιείχε ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 124 ονόματα στελεχών του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων και εκείνο του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το 2011 ελληνική εφημερίδα είχε φέρει στο φως της δημοσιότητας εγγραφα που αποκάλυπταν ότι οι Αμερικανοί «έβλεπαν τον Κώστα Λαλιώτη πίσω από τη 17 Νοέμβρη». Ήταν εμφανές ότι τμήμα της αμερικανικής διπλωματίας στην Αθήνα, το οποίο μαζί με εγχώριους πολιτικούς κύκλους συγκροτούσαν ένα σύμπλεγμα παραπληροφόρησης, αναζητούσαν τρόπους ώστε να αποδυναμώσουν πολιτικά τον Κώστα Λαλιώτη και κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Στις 3 Ιουλίου του 2003, λίγο μετά από την αποκαθήλωσή του από τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Κινήματος, ο Κώστας Λαλιώτης είχε υποδείξει στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, ως εντολέα αυτής της πράξης τον Αμερικανό Πρέσβη Τόμας Μίλερ κάνοντας παράλληλα λόγο για «θυσία της Ιφιγένειας εν Αυλίδι».
Στις αντιδράσεις που είχε προκαλέσει η τοποθέτηση Λαλιώτη το 2003 θα πρέπει να προστεθεί και εκείνη του Γιώργου Παπανδρέου ο οποίος είχε δηλώσει από τα Γρεβενά «Η Ελλάδα ασκεί περήφανη εξωτερική πολιτική».
Ωστόσο ο Τόμας Μίλερ ήταν γνωστός, τόσο για τις παρεμβάσεις του σε εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, όσο και για την εμμονή του στο θέμα της τρομοκρατίας. Μάλιστα ήταν τόσο πιεστικός ώστε κάποτε ο μικρός γιος ενός υπουργού της κυβέρνησης Καραμανλή, ο οποίος βρισκόταν τυχαία στο γραφείο του πατέρα του, ρώτησε με παιδική αφέλεια τον Μίλερ λίγο πριν τη συνάντηση με τον πατέρα του «Are you the bad guy?».
Επίσης ήταν γνωστό σε σοβαρούς κύκλους ότι η πληροφόρησή του Μίλερ για τα θέματα της τρομοκρατίας ήταν εξολοκλήρου λανθασμένη και βασιζόταν σε κάποιες εγχώριες πολιτικές και δημοσιογραφικές πηγές οι οποίες έπαιζαν μικροπολιτικά «παιχνίδια» και ήταν δεμένα στο άρμα συγκεκριμένων δομημένων συμφερόντων. Συνεπώς ήταν λανθασμένες και οι πληροφορίες τις οποίες ο Μίλερ πρόσφερε στους ανωτέρους του στην Ουάσιγκτον.
Τον Μάρτιο του 2003, λίγους μήνες πριν την αποκαθήλωση Λαλιώτη, και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η δίκη των κατηγορούμενων για συμμετοχή στην 17 Νοέμβρη, ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Τόμας Μίλερ είχε παρέμβει με δηλώσεις του στους New York Times υποστηρίζοντας είχε εξαρθρωθεί μόνο το επιχειρησιακό σκέλος της οργάνωσης. Τι εννοούσε ο κ. Μίλερ τότε, πλήρως ευθυγραμμισμένος με τα αμερικανικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας; Οτι οι «εγκέφαλοι» της οργάνωσης παρέμεναν ασύλληπτοι. Και όλοι καταλάβαιναν ότι έδειχνε προς ένα τμήμα της τότε ελίτ του πολιτικού συστήματος, το οποίο είχε αναδυθεί στη μεταπολίτευση. Ο Κώστας Μητσοτάκης και στελέχη της ΝΔ ειχαν αφήσει να εννοηθεί ότι συμφωνούσαν με τις απόψεις ΚΑΙ τους υπαινιγμούς του Μίλερ για τους κατηγορούμενους και τα εμπλεκόμενα πρόσωπα στην υπόθεση της 17 Νοέμβρη. Η απάντηση του Κώστα Λαλιώτη σε Μητσοτάκη, Μίλερ και ΝΔ ήταν σφοδρή.
«O κ.Μητσοτάκης και άλλοι πολιτικοί της ΝΔ πάντα ήταν ταυτισμένοι με αυτά που έλεγαν οι Αμερικανοί πρεσβευτές στην Ελλάδα, όπως και οι εκπρόσωποι της CIΑ στην Αμερική»
Στα Αμερικανικά έγγραφα φαίνεται ότι οι Αμερικανοί μέχρι και λίγους μήνες πριν από την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη, ήταν πεπεισμένοι για την σχέση της οργάνωσης με το ΠΑΣΟΚ ενώ σύμφωνα με το ρεπορτάζ εφημερίδας το 2011 παρακολουθούσαν τους Κώστα Λαλιώτη και τον Σήφη Βαλυράκη. Σε ένα από τα έγγραφα μάλιστα συνέδεαν τους κ.κ. Λαλιώτη και Βαλυράκη με το μέλος της οργάνωσης «Αντικρατική Πάλη» Χρήστο Τσουτσουβή.
Η κόντρα Λαλιώτη – Μητσοτάκη
Ο Τόμας Νάιλς ήταν εκείνος, ο οποίος με την ιδιότητα «του συνταξιούχου διπλωμάτη» το 2002 είχε κάνει λόγο σε ντοκιμαντέρ του BBC για την τρομοκρατία για κοινές ρίζες του ΠΑΣΟΚ με την 17Ν. Ο τότε πρέσβης Τόμας Μίλερ είχε τηρήσει αποστάσεις από τις θέσεις του Νάιλς, οι οποίες ήταν ανεπίσημες. Ομως, κυβερνητικοί κύκλοι στην Αθήνα ήταν πεπεισμένοι ότι «ο Νάιλς δήλωσε για λογαριασμό του Μίλερ εκείνα τα οποία δεν μπορούσενα υποστηρίξει δημόσια και επίσημα ο Μίλερ».
Το γεγονός, ότι κάποια στελέχη και παράγοντες, τότε, της Νέας Δημοκρατίας, που είχαν επαφές με την οικογένεια Μητσοτάκη έσπευσαν να συμφωνήσουν με τα όσα δήλωνε ο Τόμας Νάιλς, ο οποίος σχολίαζε θετικά την στάση στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, μόνο τυχαία δεν ήταν.
Ο Κώστας Λαλιώτης, τότε, εξαπέλυσε επίθεση κατά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ενώ τα ξίφη τους διασταύρωσαν και ο, τότε, κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρήστος Πρωτόπαπας με τον Τόμας Νάιλς. Ο τελευταίος είχε απαντήσει, μάλιστα, στον Πρωτόπαπα, μέσω της εφημερίδας της Νέας Υόρκης «Εθνικός Κήρυκας». Εντελώς «συμπτωματικά» τις δηλώσεις είχε αναδημοσιεύσει πρώτη στην Ελλάδα η εφημερίδα «Κήρυκας» των Χανίων, η οποία φημιζόταν για τις εξαιρετικές σχέσεις που είχε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Σε γενικές γραμμές εκείνη τη χρονική περίοδο ο Τόμας Νάιλς δήλωνε όλα όσα αναληθή και παραπλανητικά έρχονται στο φως σήμερα από τα αμερικανικά έγγραφα. Αραγε ήταν εντελώς συμπτωματικό και το γεγονός ότι οι αναφορές του Νάιλς συνέπιπταν χρονικά με την κορύφωση της σύγκρουσης του Κώστα Λαλιώτη με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και με τη δικαστική διαμάχη που είχαν οι δύο άνδρες για την υπόθεση της offshore Λιβεριανής εταιρείας Mayo Investments Corporation», μέσω της οποίας, όπως είχε καταγγείλει ο Κώστας Λαλιώτης η οικογένεια Μητσοτάκη και η ΝΔ διακινούσαν «μαύρο χρήμα» την περίοδο 1989-1993.
Με λίγα λόγια, η απομάκρυνση του Κώστα Λαλιώτη στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν το «θείο βρέφος» είχε εκφραστεί για άλλη μια φορά ανοικτά εναντίον του Αμερικανικού παράγοντα, αποφασίστηκε σε «κλειστά» γραφεία διπλωματικών αντιπροσωπειών. Οι Αμερικανικές εκθέσεις πιστοποίησαν αργότερα, επί της ουσίας, τις καταγγελίες του πρώην υπουργού ΠΕΧΩΔΕ τον Ιούλιου του 2003.
Η λίστα της ομάδας Γρυλάκη
Στην λίστα της «ομάδας Γρυλλάκη» αναφέρονται συνολικά 124 ονόματα στελεχών του αντιδικτατορικού αγώνα, του ΠΑΣΟΚ, του ΠΑΚ και άλλων οργανώσεων.
Δείτε όλα τα ονόματα:
Αλεξανδρόπουλος Γεώργιος, Αλεξόπουλος Θεόδωρος, Αλεξόπουλος Κωνσταντίνος,
Αναγνωστόπουλος Τάσος, Αποστολόπουλος Σούλης, Βασιλειάδης Δαμιανός, Βασιλείου
Γεώργιος, Βαλυράκης Ανδρέας, Βαλυράκης Σήφης, Βαφειάδης Μάρκος, Βλαχογιάννης
Κωνσταντίνος, Γαϊτανίδης Δημήτριος, Γιαννόπουλος Γιώργος, Γιαννούλης
Κωνσταντίνος, Δάμης Κωνσταντίνος, Δέδες Σωτήριος, Δημόπουλος Θεόδωρος, Δρέττας
Γεώργιος, Ελευθεριάδης, Ευσταθίου Μίμης, Ζάρας Λάμπρος, Ζαφειρόπουλος Ιωάννης,
Ζερίκος Ανδρέας, Ζήσιμος Κωνσταντίνος, Ζηρίδης Μανώλης, Ζιάγκας Ιωάννης,
Ζιάγκας Μιχαήλ, Θωμάς Γιώργος, Καλυβάκης Ν., Καμπίτσης Βασίλειος, Καράτσης
Γιώργος, Καφετζόπουλος Μάνος, Κηπουρός Χρήστος, Κίσσωνας Γεώργιος, Κορλίρας
Παναγιώτης, Κοτσακάς Αντώνης, Κουλούρης Κίμων, Κουρής Χρήστος, Κουρμάτζης
Θεόδωρος, Κωνσταντινέας Βασίλειος, Κυριαζής Γιώργος, Κωστόπουλος Σωτήρης,
Λαλιώτης Κωνσταντίνος, Λασαράκης Ιωάννης, Λιβάνης Αντώνης, Λυσσαρίδης Βάσος,
Λιβιεράτος Δημήτριος, Μακρής Παναγιώτης, Μανίκας Στάθης, Μανιός Νικόλαος,
Μαρκόπουλος Χρήστος, Ματαράγκας Ηρακλής, Ματσάτσης Σταύρος, Μιχαλόπουλος
Νικόλαος, Μπιρδιμίρης Γεώργιος, Μπουρναλάκης Νικόλαος, Μπούτσιος Ηλίας,
Μπρίτζης Νικόλαος, Ναστούλης Δημήτρης, Νεάρχου Περικλής, Νικολαΐδης
Παναγιώτης, Νικολακόπουλος Ηλίας, Νικολάου Ιωάννης, Ντόλκας Λάμπης, Ντούτσος
Ανδρέας, Ξανθάκης Νικόλαος, Ξαρλής Γιώργος, Παΐσιος Στάθης, Πάκος Φάνης,
Παναγούλης Στάθης, Πανανδρίου Δρόσος, Παπαβασιλόπουλος Σπύρος,
Παπαγιαννόπουλος Γεώργιος, Παπαδήμος Τόλης, Παπαδημητρίου Χρήστος,
Παπαδόπουλος Ανδρέας, Παπαδόπουλος Γεώργιος, Παπαδόπουλος Ιωάννης,
Παπαδιονυσίου Βασίλειος, Παπαθωμόπουλος Μανώλης, Παπακωνσταντίνος Ιωάννης,
Παπανδρέου Ανδρέας, Παπανίκου Ματθαίος, Παπασπύρου Ιωάννης, Παπασταύρου Μάκης,
Πετούσης Μ., Πονηρίδης Μανώλης, Πρόβολος Γιώργος, Πούλιας Ανδρέας, Ραμπαβίλας
Παναγιώτης, Ράπτης Μιχαήλ (Πάμπλο), Ριζόπουλος Τάσος, Σαγιάς Κωνσταντίνος,
Σερίφης Ανδρέας, Σιάκαρης Νίκος, Σιούνας Μίμης, Σκουλαρίκης, Σμυρλής Χρήστος,
Σοφούλης Κωνσταντίνος, Σταράκης Γιώργος, Σταυρίδης Ευάγγελος, Στεργιόπουλος
Κωνσταντίνος, Στρεμμένος Χρήστος, Σωτηρλής Δημήτριος, Σωτηρόπουλος Ιωάννης,
Τικόπουλος Δημήτριος, Τσακασιώτης Ανδρέας, Τσαλιγκόπουλος Γεώργιος, Τσεκούρας
Ιωάννης, Τσοχατζόπουλος Άκης, Τσουγιόπουλος Γιώργος, Τσούρας Αθανάσιος, Τσόχας
Πέτρος, Τρίτσης Αντώνης, Τσίμας Κωνσταντίνος, Φιλιππάτος Λευτέρης, Φλώρος
Κωνσταντίνος, Φούρας Ανδρέας, Χαραλαμπίδης Μιχάλης, Χαραλαμπόπουλος Ιωάννης,
Χατζόπουλος Ιωάννης, Χατζημιχάλης Φώτης, Χριστοδουλίδης Ανδρέας, Ψυχογιός Δημήτριος.
