Του Ηλία Παπαναστασίου
Οι αναγνώστες μας θα πρέπει να έχουν μια βασική γνώση του μύθου των Ιπποτών της Ελεεινής (Στρογγυλής) Τραπέζης πριν προχωρήσουμε. Έτσι, σύμφωνα με την Wikipedia,
«Οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης είναι ένας αγγλικός θρύλος του Αρθουριανού Κύκλου, σύμφωνα με τον οποίο οι Ιππότες αυτοί είχαν θέση στη Στρογγυλή Τράπεζα στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου. Στη Στρογγυλή Τράπεζα δεν υπήρχε κεφαλή του τραπεζιού, κάτι που συμβόλιζε την ισότητα μεταξύ όλων.
Ξέροντας ο βασιλιάς Ούθερ Πεντράγκον ότι ο γιος του και νόμιμος διάδοχος, Αρθούρος, κινδύνευε να δολοφονηθεί από τους ευγενείς ώστε να μείνει ο θρόνος χωρίς διάδοχο, ανέθεσε στο μάγο Μέρλιν να τον παραδώσει σε μία καλή οικογένεια για να τον αναθρέψει, χωρίς να ξέρει ποιος είναι.
Όταν αργότερα πέθανε ο βασιλιάς, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος για την κατάκτηση του θρόνου. Αποφασίστηκε τότε να οργανωθούν αγώνες μεταξύ των ευγενών και ο νικητής να ανακηρυχθεί βασιλιάς. Όταν όμως οι ευγενείς συγκεντρώθηκαν στον αυλόγυρο της Μητρόπολης, είδανε μία μεγάλη πέτρα που στη μέση της ήταν σφηνωμένο ένα αμόνι και στο αμόνι μπηγμένο ένα σπαθί, το Εξκάλιμπερ. Στην πέτρα ήταν σκαλισμένη μία επιγραφή που έλεγε ότι όποιος τραβήξει το σπαθί, αυτός είναι δικαιωματικά ο βασιλιάς της Αγγλίας. Οι ευγενείς με τη σειρά τους δοκίμασαν να τραβήξουν το σπαθί, μα όλοι απέτυχαν. Περνώντας τυχαία από εκεί ο Αρθούρος τράβηξε το σπαθί με ευκολία και τότε όλοι αναγνώρισαν ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο άγνωστος νέος.
Όταν τον άλλο χρόνο ο Αρθούρος παντρεύτηκε με την Γκουίνεβιρ, την κόρη του Λεόντεγκρανς
Όταν τον άλλο χρόνο ο Αρθούρος παντρεύτηκε με την Γκουίνεβιρ, την κόρη του Λεόντεγκρανς, βασιλιά του Κάμελιαρντ, πήρε για γαμήλιο δώρο από τον πεθερό του μία “στρογγυλή τράπεζα” που είχε θέσεις για 150 γενναίους ιππότες και μαζί μ’ αυτή και 100 ιππότες. Τότε ο Αρθούρος ανέθεσε στον μάγο Μέρλιν να γυρίσει τη χώρα και να διαλέξει 50 ιππότες ώστε να συμπληρωθούν οι θέσεις του τραπεζιού. »
Κοντολογίς, έτσι πάνω-κάτω είναι πλασμένος ο μύθος του Βασιλιά Αρθούρου και των 150 ιπποτών του. Αυτά όμως ισχύουν για την ομιχλώδη και βροχερή Αγγλία. Στο «Ηλιόλουστο Ελλάντα» ο μύθος διαφοροποιείται, γίνεται πιο μεσογειακός, ρηξικέλευθος και εμφυλιοπολεμικός. Ο Βασιλιάς Αρθούρος –πάντα σύμφωνα με την ελληνοποιητική εκδοχή, version του μύθου– είναι πιο καχύποπτος, καταφανώς περισσότερο μάγκας και μάλλον δύσπιστος για τους Ιππότες του που συνωμοτούν «επαναστατικά» εναντίον του όμως όσα χρόνια κυβερνούσε αυτός, οι Ιππότες του ήταν υπάκουα παιδιά, ευγενικά και πιστά στις διαταγές του Βασιλιά. Όταν μετά από έναν πόλεμο με τις γειτονικές Κομητείες, συμφωνήθηκε οι ηττημένοι κάτοικοι του Βασιλείου του Αρθούρου να πληρώνουν βαρύτατους φόρους στους ομόρους Κόμητες και Δούκες –κάποιος λόγιος ονόμασε αυτές τις Συμφωνίες Memoranda από το Λατινικό Μemorandum, εφόσον η λόγια γλώσσα ήταν η Λατινική, μερικοί δε κουλτουριάρηδες Ελληνομαθείς της περιοχής τα ονόμασαν «Μνημόνια»– τόσο μάλιστα βαρείς φόρους που ισοδυναμούσαν με Δήμευση της Περιουσίας του Βασιλείου και υψηλότατους φόρους για τους «Μικρομεσαίους Δουλοπάροικους-Καλλιεργητές» της περιοχής. Να φανταστείτε πως η ακίνητη περιουσία του Βασιλείου του Αρθούρου δηλαδή οι Πύργοι, τα Κάστρα, τα οικήματα ακόμη και τα δημόσια ουρητήρια για τους ξενυχτισμένους Ιππότες ανήκαν στις γειτονικές Κομητείες και Δουκάτα δηλαδή στους ξένους Δανειστές. Το τρομερότερο όλων ήταν όταν το Οδικό Δίκτυο της περιοχής όλου του Βασιλείου πουλήθηκε για 45 λίρες σε ξένα Funds –συγγνώμη, τοκογλύφους εννοούσαμε– εννοείται όλα τα παραπάνω με την υπογραφή των 150 Ιπποτών που υπάκουαν σαν καλά παιδιά στους γειτονικούς Βαρόνους και Δούκες. Ήταν τόσο γλυκά παιδιά ώστε όταν οι γείτονες και νικητές Δούκες των άλλων Κομητειών ζητούσαν «πλεόνασμα των φόρων για τους Κολλήγους καλλιεργητές», οι Ιππότες ανταποκρίνονταν με το παραπάνω όπως θα δούμε.
Π.χ. ο Ευκλίντιους Τσάκολσον, Ιππότης του Σάσσεξ και υπεύθυνος των Οικονομικών όλου του Βασιλείου του Αρθούρου, συγκέντρωσε 37 χρυσά Δουκάτα ανά Ιππότη, θεωρώντας μάλιστα «επιτυχία» τα 37 χρυσά Δουκάτα που άφησε ανά Ιππότη για τις «Μελλοντικές Γενεές», προφανώς εφόσον θα επιζήσουν… Την ίδια όμως τακτική εφάρμοσαν και όλοι οι υπόλοιποι Ιππότες είτε για «το δικαίωμα της διαμαρτυρίας» των δουλοπάροικων –μετά 15 αιώνες το δικαίωμα αυτό ονομάστηκε «Απεργία»– είτε για τις συμφωνίες των φόρων που θα πλήρωναν στους Φεουδάρχες είτε για το «Δικαίωμα κατάσχεσης της προσωπικής τους καλύβας» που εισήγαγε πάλι ο πετυχημένος και ευλογημένος από τον Θεό Ευκλίντιους Τσάκολσον, Ιππότης του Σάσσεξ. Σύμφωνα με αυτό το «Δικαίωμα κατάσχεσης», όποιος φουκαράς Δουλοπάροικος δεν πλήρωνε φόρο ή τα δανεικά για την καλύβα του, δεν θα έπαιρνε «ειδοποίηση κατάσχεσης» από την Ιπποτική Φρουρά του Βασιλιά αλλά από «Ειδικά εκπαιδευμένα περιστέρια» που θα πετούσαν το βράδυ στην καμινάδα της Καλύβας και με τα τιτιβίσματα τους θα ειδοποιούσαν τους ένοικους πως η καλύβα κατάσχεται. Εάν δεν ξυπνούσαν από τα τιτιβίσματα, κακό του κεφαλιού τους. Την άλλη μέρα, η καλύβα θα άλλαζε χέρια. Αυτή την μεγαλοφυή και Αρχιμήδεια τακτική, ο μάγος Μέρλιν της Αυλής του Αρθούρου που έβλεπε πολλούς αιώνες μπροστά, την ονόμασε εκστατικώς προφητικά, «Ηλεκτρονικό Πλειστηριασμό». Μάγος θεϊκός στα οράματα του, προφητικός στις προβλέψεις του, Αρσενική Κασσάνδρα με τα όλα της!
Οι άλλοι Ιππότες-Κυβερνήτες του Βασιλιά Αρθούρου, ακολούθησαν παρόμοια τακτική συγκινητικής και αφιλόκερδους «συμπαράστασης στα Δίκαια αιτήματα των Νικητών- Γειτόνων Ιπποτών», των Δανειστών δηλαδή. Π.χ. η Ευφημία-Ολιβία, Ιππότης του Κεντ και υπεύθυνη των «Συμφωνιών Δουλοπαροικίας μεταξύ Δουλοπάροικων και Φεουδαρχών» περιόρισε το «Δικαίωμα Διαμαρτυρίας» των Δουλοπάροικων και αύξησε από 25% σε 50% το ποσοστό απαραίτητης συμμετοχής των Δουλοπάροικων σε οποιαδήποτε Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας. Η ίδια μάλιστα αντιμετώπισε με κάπως «περιφρονητική» αποφασιστικότητα την επίσκεψη των ρακένδυτων και ξυπόλητων Δουλοπάροικων στον Πύργο της, αρνούμενη την παραμικρή υποχώρηση. Άλλωστε, ο Αρθούρος γι αυτό την προώθησε σε θέση «Ιππότη επί των Δουλοπαροικιακών» –«Εργασιακών» θα λέγαμε σήμερα– όντας υπέρμαχος των «Δικαιωμάτων των Γυναικών Ιπποτών» στην Μεσαιωνική Αγγλία του 5ου Αιώνα μ.Χ. χωρίς όμως κανένας Ιστορικός να αναγνωρίσει μέχρι σήμερα την πρωτοποριακή συνεισφορά αυτού του μεγάλου Βασιλιά….
Άλλο μέτρο, λιγάκι σκληρό αλλά αναγκαίο για την «οικονομική ευημερία του Βασιλείου του Αρθούρου», ήταν η περικοπή της Δουλοπαροικιακού Βοηθήματος-Ελεημοσύνη που δίνονταν στους απόμαχους Δουλοπάροικους. Θεωρώντας ο Ευκλίντιους Τσάκολσον, Ιππότης του Σάσσεξ, πως οι Δουλοπάροικοι στα γεράματα τους και σαν απόμαχοι της Δουλοπαροικιακής Εργασίας, υπερσιτίζονται και «διάγουν πολυτελώς και παρασιτικώς», έχουν «βάλει κιλά» με άλλα λόγια, αποφάσισε να κόψει το χαμηλότατο Βοήθημα-Ελεημοσύνη –οι Οικονομολόγοι του 21ου Αιώνα το ονομάζουν «ΕΚΑΣ» άλλα τέλος πάντων…– βοηθώντας έτσι στην δίαιτα, στην διατροφική ισορροπία και την «καταπολέμηση της παχυσαρκίας» των καλομαθημένων Δουλοπάροικων. Ιδιοφυής τακτική που δεν αναλύθηκε επαρκώς και δεν εκτιμήθηκε δεόντως. Λοιδορήθηκε αδίκως από τους Δουλοπάροικους που δεν «σκάμπαζαν και πολλά» από οικονομία και δεν μπορούσαν να κατανοήσουν την Επιστημονικά τεκμηριωμένη πολιτική του Ευκλίντιους Τσάκολσον, Ιππότη του Σάσσεξ και ο οποίος ενδιαφέρονταν για την υγεία των Δουλοπάροικων, λέγω της αυξημένης Χοληστερίνης από την υπερκατανάλωση χαβιαριού από τους ίδιους, αχάριστων στην ευεργεσία όπως όλοι οι φτωχοί και απερίσκεπτων στην κατανάλωση, αλλά και των ελλείψεων που παρατηρούνται στους Πύργους των Ιπποτών του Βασιλιά Αρθούρου, όπως ελλείψεις σε χοιρινό, Φουά γκρα κλπ. και άλλων τροφών απαραίτητων για την αξιοπρεπή διαβίωση των Ιπποτών του Βασιλείου.
Μετά 4,5 χρόνια, οι Δουλοπάροικοι δεν άντεξαν, έδιωξαν τους Ιππότες του Αρθούρου αλλά και τον ίδιο τον Αρθούρο που τους «έταζε λαγούς με πετραχήλια», υποσχόμενος πως θα διώξει τους Κατακτητές Γείτονες Ιππότες, θα καταργήσει την φορολογία και άλλα «ωραία, συγκινητικά και ασυμμάζευτα προπαγανδιστικά». Ο καινούργιος Βασιλιάς του Βασιλείου και όχι των Ιπποτών του Αρθούρου που ανήκε σε άλλη ομάδα Ιπποτών –ονομαζόταν Gaius Dollarius Mitsotakius και τους τα έπαιρνε ολονών από την ακρίβεια «ζαλίζοντας» τους ταυτόχρονα, γιατί παρότρυνε τους Τροβαδούρους να τραγουδούν όλη την ημέρα κάτω από τα παράθυρα των κατοίκων ώστε να ζαλίζονται και να μην καταλαβαίνουν τίποτα–, συνέχισε την ίδια πολιτική με παραλλαγές και τότε ο εκδιωχτείς Αρθούρος σκέφτηκε να παραιτηθεί της Ηγεσίας των Ιπποτών και να προτείνει την εκλογή καινούργιου Βασιλιά των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης όπως και έγινε, παρόλη την αντίσταση των πρώην Κυβερνητικών «Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης» – για να τιμήσουμε και τους Μεγάλους, αληθινά Μεγάλους με Μ κεφάλαιο, Monty Pythons του 1975– και οι οποίοι πρώην Κυβερνητικοί, σχηματίζοντας δική τους ομάδα, πρότειναν άλλην υποψήφια από αυτήν του εκδιωχθέντα Βασιλιά Αρθούρου. Ήταν γυναίκα και συγκεκριμένα η Ευφημία-Ολιβία, Ιππότης του Κεντ. Όμως, παρόλη την υποστήριξη που είχε από τους Τροβαδούρους και Βάρδους των Αυλών των Ιπποτών και Βασιλέων της περιοχής –οι Τροβαδούροι της αφιέρωναν όλο το ρεπερτόριο τους, οι Ιππότες ήταν εντυπωσιασμένοι από την περιποιημένη εμφάνιση και τα ακριβά ρούχα όμως οι Δουλοπάροικοι, κατά πλειοψηφία τουλάχιστον, ήσαν ασυγκίνητοι έως εχθρικοί απέναντι της γιατί το κοινωνικό/ταξικό τους ένστικτο «μυρίζονταν» μπόλικη «μη μου άπτου ματαιόδοξη νοοτροπία Κύριας επί των Τιμών» – και τελικά η αξιότιμη Ευφημία-Ολιβία έμεινε μάλλον «με την όρεξη», προς μεγάλη απογοήτευση του επιτελείου της.
Ο νέος Βασιλιάς των Ιπποτών της Τραπέζης που εκλέχτηκε, δεν ήταν Ιππότης αλλά Burger, δηλαδή αστός. Δεν είχε κληρονομήσει καμιά Βαρονία, δεν υπήρξε Ιππότης ποτέ και μάλιστα Κυβερνητικός Ιππότης των «Μνημονίων», όπως θα έλεγαν οι μελλοντικές γενεές μετά 15 αιώνες! Επίσης, εκτός από καλός έμπορος/επιχειρηματίας Burger είχε και ένα άλλο «χαρακτηριστικό», είχε ιδιαίτερη ευαρέσκεια στο Ανδρικό Φύλο (Αυτό βέβαια στην Αγγλία, θεωρούνταν «μάλλον προτέρημα παρά μειονέκτημα» αλλά τέλος πάντων…).
Και τότε όμως, αμέσως με την εκλογή του, συνέβη η «Αποκάλυψη του Ιωάννου». «Οϊμέ, οϊμέ!» όπως κραύγαζε ο μάγος Μέρλιν και ο οποίος προφητικά προέβλεψε τι θα συνέβαινε με την εκλογή του. Αλλά τι ακριβώς συνέβη;
Με την εκλογή του νέου Βασιλιά των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης στην θέση του Αρθούρου, οι πρώην Κυβερνητικοί Ιππότες που άσκησαν μια σκληρότατη πολιτική για τους Δουλοπάροικους αλλά και τους νέο-εμφανιζόμενους «Μικρομεσαίους Αστούς», ανακάλυψαν το «Φως το Αληθινό!». «Μέγας είσαι Κύριε, τα πάντα εν σοφία εποίησες!» φώναζαν ρυθμικά από το πρωί ως το βράδυ, ενθυμούμενοι την Κυβερνητική τους θητεία ως Κυβερνητικοί Ιππότες. Χωρίς να έχουν κάνει καμιά αυτοκριτική –και χωρίς «τσίπα», όπως ισχυρίζονται κάποιοι λαϊκόφρονες της Βαρβακείου Αγοράς σήμερα– για τα «Κυβερνητικά τους πεπραγμένα», θεώρησαν αυτονόητο πως εκπροσωπούν τα συμφέροντα των Δουλοπάροικων, αυτών δηλαδή που ρήμαξαν το άθλιο εισόδημα-ελεημοσύνη που είχαν οι κακόμοιροι, αυτών που δήμευσαν τις καλύβες «στέλνοντας τα βράδια περιστέρια» όπως προαναφέραμε, αυτών που ζητούσαν «προκαταβολή φόρου 100%» από επαγγέλματα όπως οι καλφάδες, οι τεχνίτες, οι σιδηρουργοί κλπ. δηλαδή αυτών που ονοματίζουμε ως «ελεύθερους επαγγελματίες» στον 21ο Αιώνα (Άλλη Προφητεία του Ασύλληπτου, του Θεού Μέρλιν που δυστυχώς «Έφυγε νωρίς», όπως θάγραφε και ο Χρόνης Μίσσιος), αυτοί λοιπόν οι «Ιππότες-Απομυζητές της Φτωχολογιάς», μεταμορφώθηκαν εν μια νυκτί σε «εξεγερμένους», «επαναστάτες», «ρέμπελους και ποπολάρους». Ο ασύλληπτος στις προβλέψεις του Μέρλιν, αυτή η Πυθία του 5ου μ.Χ. αιώνα, πρόβλεψε πως 15 αιώνες μετά, στην μακρινή Σκυθία δηλαδή στην μετέπειτα Ρωσία, καποιος Maximus Leninius Bolsevikus, θα έπαιρνε την εξουσία καταργώντας τους Ευγενείς και την Δουλοπαροικία και προειδοποίησε τον νεο Βασιλιά Gaius Stefanus Kasselakius πως θα ετοιμάσουν «επαναστατικό πραξικόπημα» εναντίον του χρησιμοποιώντας την τακτική του Leninius. Όταν το άκουσε αυτό ο νέος Βασιλιάς Kasselakius –πληροφορούμαστε από «έγκυρο ρεπορτάζ» των Τροβαδούρων, των Ιπποκόμων, των Υπηρετών αλλά και των παράνομων εραστών των Γυναικών του Βασιλείου που δραπέτευαν ξημερώματα από τα παράθυρα των σπιτιών τους, γνωρίζοντας τα πάντα– όταν λοιπόν άκουσε ο νέος Βασιλιάς τα νεώτερα από τον Μέρλιν, κυριολεκτικά έσκασε στα γέλια και ρώτησε τον Μέρλιν, γυρνώντας προς το μέρος του «Πιστεύεις αγαπητέ και σεβαστέ μου Μέρλιν, πως οι άνθρωποι αυτοί, όντας Κυβερνητικοί Ιππότες και ρημάζοντας το πενιχρότατο εισόδημα των Δουλοπάροικων και αφαιρώντας την καλύβα τους, πιστεύεις λοιπόν πως οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να παραστήσουν τους φίλους των Δουλοπαροίκων και του λαού;» Και ο σοφός Μέρλιν απάντησε «Όχι Βασιλεύ! Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα, όμως αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι γιατί μεταμφιέζονται, δηλώνουν δηλαδή κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που είναι στην πραγματικότητα για να παρασύρουν τους όποιους οπαδούς έχουν. Και πάσχοντας από «Κρίση και παραλήρημα Μεγαλείου» γιατί από Υπουργοί έγιναν απλοί στρατιώτες, παρουσιάζουν όχι απλώς νευρωτικά αλλά υστερικά συμπτώματα»».
Και για να έλθουμε στο 2023, ας κρίνουν οι αναγνώστες εάν οι άνθρωποι που ρήμαξαν στην φορολογία την Μικρομεσαία Επιχειρηματικότητα και τους Ελεύθερους Επαγγελματίες συγκεντρώνοντας 37 δις που χρησίμευσαν άμεσα στον Μητσοτάκη, έκοψαν το ΕΚΑΣ από τους δυστυχείς συνταξιούχους των 600-650 ευρώ κατεβάζοντας την σύνταξη τους στα 380, καθιέρωσαν τους Ηλεκτρονικούς Πλειστηριασμούς για πρώτη φόρα στην Ιστορία του τόπου, πετσόκοψαν τις συντάξεις με τον Νομό Κατρούγκαλου, μείωσαν το δικαίωμα της Απεργίας και Συλλογικών Συμβάσεων με τους Νόμους Αχτσιόγλου 4512/2018 και 4564/2018, κατέστρεψαν τις σχέσεις με την Ρωσία απελαύνοντας 9 Ρώσους Διπλωμάτες, υπέγραψαν 50 συμβάσεις με το Ισραήλ που δεν τις γνωρίζουμε (Καταγγελία του Ήσυχου, πρώην Αναπληρωτή Υπουργού Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ), άρχισαν με τους Αμερικανούς τις διαπραγματεύσεις για τις βάσεις των Αμερικανών στην Ελλάδα για να μετατραπούμε σήμερα, με την θεάρεστη συνεργασία των συνεχιστών αυτής της Πολιτικής από την Νέα Δημοκρατία, σε Αμερικανική
Αποικία, εάν λοιπόν μετά τα παραπάνω
οι κύριοι αυτοί μπορούν να παριστάνουν τους «Αριστερούς Τιμητές» και την (δήθεν) «Αριστερή Πτέρυγα», τότε μιλάμε για Ανέκδοτο και όχι για πολιτική διαμάχη.
Αρκετά λοιπόν! Αρκετά! «I have had enough» για να συνεννοηθούμε Αγγλοσαξονιστί ή Βαρβαριστί με τον Euclid, Πανεπιστημιακό από το UK.
