Επίθεση κατά της βελγικής Δικαιοσύνης εξαπολύει η γαλλική εφημερίδα Liberation και ο Jean Quatremer σχολιάζοντας τη στάση της βελγικής δικαιοσύνης απέναντι σε δύο ευρωβουλευτές που εξακολουθούν να βρίσκονται προφυλακισμένοι για το Qatargate, την Ελληνίδα ευρωβουλευτή Εύα Καϊλή και τον Βέλγο Μαρκ Ταραμπέλα.
Ο αρθρογράφος ουσιαστικά αναρωτιέται για ποιον λόγο η βελγική Δικαιοσύνη έχει εξαντλήσει την αυστηρότητά της σε αυτούς τους δύο, ενώ την ίδια στιγμή έχουν αφεθεί ελεύθεροι τόσο ο σύντροφος της Εύας Καϊλή, Φραντζέσκο Τζιόρτζι, όσο και ο καθ’ ομολογίαν «εγκέφαλος» της οργάνωσης και πρώην ευρωβουλευτής, Πιερ Αντόνιο Παντσέρι.
Και οι δύο βρίσκονται εκτός φυλακής με «βραχιολάκι».
Όπως σημειώνει ο ανταποκριτής της γαλλικής εφημερίδας στις Βρυξέλλες, Jean Quatremer, χθες Δευτέρα συμπληρώθηκαν τέσσερις μήνες που η Εύα Καϊλή – η οποία επιμένει στην αθωότητά της – παραμένει προφυλακισμένη χωρίς να έχει προβληθεί κάποιος πειστικός λόγος από τη βελγική Δικαιοσύνη, «που γνώριζε, ωστόσο, τον τρόπο να διοχετεύσει στον τοπικό Τύπο στοιχεία της υπόθεσης, αποκλειστικά με την εις βάρος της κατηγορία».
Το άρθρο επισημαίνει ότι «μολονότι ο ρόλος της Καϊλή στην υπόθεση Qatargate είναι περιθωριακός, αυτή (σ.σ. η πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) είναι αυτή που έχει περάσει τον περισσότερο χρόνο σε υπόγεια βελγική φυλακή, στερημένη της δίχρονης κορης της, την οποία δεν κατάφερε να δει παρά για μερικές ώρες εδώ και εκεί», ενώ όλα τα άλλα άτομα που στοχοποιήθηκαν από την έρευνα, αφέθηκαν ελεύθερα.
«Το σκάνδαλο αυτής της σύλληψης μιας που δηλώνει αθώα (μέχρις αποδείξεως του εναντίου, καθώς για όλους ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας), ας θυμηθούμε, είναι ακόμη μεγαλύτερο αφού από την Πέμπτη ο άνθρωπος που οργάνωσε τα πάντα, ο πρώην Ιταλός σοσιαλιστής ευρωβουλευτής, Πιερ Αντόνιο Παντσέρι, ανέκτησε με τη σειρά του ένα καθεστώς ημι- ελευθερίας με ηλεκτρονική επιχείρηση με βραχιόλι. Προηγουμένως, υπενθυμίζει η Liberation, στα τέλη Φεβρουαρίου, ο βασικός συνεργός του Παντσέρι, Φραντσέσκο Τζόρτζι, κοινοβουλευτικός βοηθός και σύντροφος της Εύας Καϊλή, είχε αποφυλακιστεί επίσης με ηλεκτρονικό βραχιόλι».
H πιθανή ποινή της Εύας Καϊλή
Κάνοντας μια εκτίμηση της ποινής που μπορεί να επιβληθεί στην Εύα Καϊλή – αλλά και στον Μαρκ Ταραμπέλα – ο Jean Quatremer προσθέτει ότι βάσει όσων γνωρίζει «η Καϊλή κινδυνεύει στη χειρότερη περίπτωση με πρόστιμο και ποινή φυλάκισης με αναστολή για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, το μόνο διαπιστωμένο αδίκημα αφού δεν μπορεί να εξηγήσει από πού προέρχονται τα χρήματα».
Η γαλλική εφημερίδα υπογραμμίζει ότι η παράταση της προφυλάκισης των Καϊλή και Ταραμπελά – η σύλληψη του οποίου είναι ακόμη πιο «παράλογη» – «δικαιολογείται μόνο εάν υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια. Ωστόσο, ούτε η Καϊλή, ούτε ο Ταραμπελά, που δεν έχουν βεβαρημένο ποινικό μητρώο, απείλησαν, τραυμάτισαν ή σκότωσαν κάποιον.
Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει κίνδυνος φυγής ή καταστροφής αποδεικτικών στοιχείων ή υποτροπής: ωστόσο, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία έχουν κατασχεθεί, ο δικαστικός έλεγχος ανταποκρίνεται στον κίνδυνο φυγής και η υποτροπή είναι απλώς απίθανη».
Το Ευρωκοινοβούλιο κάνει τα «στραβά μάτια»
Στη συνέχεια, η γαλλική εφημερίδα κάνει αναφορά στη στάση του Ευρωκοινοβούλιο και θυμάται μια υπόθεση ξεπλύματος χρήματος και πώς την αντιμετώπισε η βελγική Δικαιοσύνη.
Ένας πρώην υπουργός της Βαλλονίας, ο Σερζ Κουμπλά, είχε κατηγορηθεί το 2014 για διαφθορά και ξέπλυμα χρήματος, ενώ βρέθηκαν στό όνομά του λογαριασμοί με πολλά εκατομμύρια ευρώ σε φορολογικούς παραδείσους, η υπόθεση διευθετήθηκε μέσα σε 24 ώρες και μετά από εννέα χρόνια καταδικάστηκε τελικά σε φυλάκιση με αναστολή και βαρύ πρόστιμο.
Σημειώνει επίσης ότι «μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι ο [Βέλγος] δικαστής Κλεζ, που θα αποσυρθεί στο τέλος της χρονιάς, θέλει να αποχωρήσει προκαλώντας ”έκρηξη”, πόσω μάλλον που δεν τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, αφού γνωρίζει ότι η δίκη θα πάρει κάπου δέκα χρόνια».
Και καταλήγει: «Το πιο συγκλονιστικό είναι ότι, πέρα από μερικούς Ιταλούς σοσιαλιστές ευρωβουλευτές, που διαμαρτυρήθηκαν για την τύχη της Εύας Καϊλή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποστρέφει το βλέμμα του.
Αν η υπόθεση είχε διαδραματιστεί στην Ουγγαρία ή την Πολωνία, εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί την αντίδρασή του (σ.σ. για την ακρίβεια ο Jean Quatremer χρησιμοποιεί τη λέξη «φωνές»). Θα υπήρχαν διπλά μέτρα και σταθμά στην Ένωση, αν οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης δεν μπορούσαν από τη φύσει τους να παραβιάσουν το κράτος Δικαίου; Δυστυχώς η υπόθεση Καϊλή δείχνει ότι έτσι έχουν τα πράγματα», καταλήγει η Liberation.
