Ο γερμανικός Τύπος σχολιάζει δηκτικά ασκώντας σκληρή κριτική στην ανάπτυξη των υποδομών για την υποδοχή υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ελλάδα. Ειδικοί προειδοποιούν για πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες…
Η Ελλάδα επεκτείνει μαζικά τις υποδομές υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και ιδιώτες επενδυτές σχεδιάζουν πέντε ακόμη νέους τερματικούς σταθμούς στην Αλεξανδρούπολη, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και την Κόρινθο. Ωστόσο, οι ειδικοί τοποθετούνται επιφυλακτικά, προειδοποιώντας για ενδεχομένως άσκοπες δαπάνες εκατομμυρίων. «Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, η Ελλάδα αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία ως κόμβος για την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου σε γειτονικές χώρες που απομακρύνονται ενεργειακά από τη Ρωσία», γράφει ο Γκερντ Χέλερ, ανταποκριτής της Handelsblatt στην Ελλάδα. «Τώρα, με τη δημιουργία των πέντε ακόμη τερματικών σταθμών που θα συνδεθούν με το δίκτυο κατά το διάστημα 2023-2025, οι παραδόσεις θα αυξηθούν πολύ περισσότερο.
Όμως, εάν υλοποιηθούν όλα τα σχέδια, η Ελλάδα θα έχει ετήσια δυναμικότητα διαχείρισης LNG ύψους 25 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων (bcm). Δηλαδή περίπου τετραπλάσια της σημερινής ζήτησης». Η HB εξηγεί πως «πολλοί ειδικοί προειδοποιούν για πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα – όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με τις προβλέψεις τους, περισσότερο από το 50% της δυναμικότητας εισαγωγής LNG της Ευρώπης θα μπορούσε να είναι ήδη περιττό έως το 2030. Στην Ελλάδα, κρίνεται ότι οι σχεδιαζόμενες μονάδες θα αξιοποιηθούν στο μέγιστο, αν και η εγχώρια ζήτηση μειώνεται, με την κατανάλωση φυσικού αερίου να μειώνεται κατά 19% το 2022. Ταυτοχρόνως, όμως, οι εξαγωγές φυσικού αερίου από την Ελλάδα προς τα Βαλκάνια σχεδόν τετραπλασιάστηκαν το 2022». Επιπλέον, μεταξύ άλλων, υπάρχει και έλλειψη FSRU, δηλαδή των πλοίων εκείνων που μετατρέπουν το LNG σε αέριο, ώστε αυτό να τροφοδοτήσει ακολούθως τα εθνικά συστήματα.
Ο Χέλερ επισημαίνει πως «τα FSRU είναι πλέον πιο ακριβά και δυσεύρετα, καθώς υπάρχουν λιγότερα από δώδεκα διαθέσιμα παγκοσμίως ενώ το κόστος ναύλωσης ενός FSRU φτάνει τα 400 εκατομμύρια δολάρια. […] Ακόμη, παραμένει αβέβαιο το πώς θα εξελιχθεί η ζήτηση και οι τιμές του φυσικού αερίου». Εξάλλου, ορισμένοι αναλυτές αναμένουν ότι «η κατανάλωση φυσικού αερίου στην Ευρώπη θα μειωθεί μετά το 2024 λόγω των κλιματικών πολιτικών […] και το 2030, πάνω από 60% της δυναμικότητας των τερματικών σταθμών LNG στην Ευρώπη θα είναι άχρηστο».
