Από το 5ο Συνέδριο στο απόλυτο κενό – Φιλοδοξίες, ίντριγκες και η προαναγγελία της πολιτικής εξαφάνισης
Ο ΣΥΡΙΖΑ παραδίδει το πολιτικό του κεφάλαιο στην ανυποληψία
Η Πυθία σχολιάζει
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κάποτε φορέας ελπίδας και κοινωνικών προσδοκιών, έχει μετατραπεί σε μια πολιτική σκιά χωρίς υπόσταση, χωρίς ιδεολογικό στίγμα και –κυρίως– χωρίς λαϊκό έρεισμα. Το 5ο Συνέδριο του κόμματος, που θα μπορούσε να σημάνει έναν επανεκκινητικό προβληματισμό γύρω από τα μεγάλα πολιτικά διακυβεύματα της χώρας, εξελίχθηκε τελικά σε καρικατούρα εσωστρέφειας.
Αντί για στρατηγικές απαντήσεις, το συνέδριο θύμισε περισσότερο συνεδρία ψυχαναλυτικού group therapy, με επίκεντρο όχι την πορεία της κοινωνίας, αλλά το ποιος άντεξε ή δεν άντεξε τον Στέφανο Κασσελάκη. Από την πραξικοπηματική εκλογή του, μέχρι την εξίσου θεατρική απομάκρυνσή του, το κόμμα κατέληξε κενό περιεχομένου, δίχως πολιτική πρόταση, δίχως ταυτότητα, δίχως κοινό.
Ο Ζαχαριάδης ως μεταβατικός ρήτορας – Το νέο κόμμα του Τσίπρα περιμένει στο βάθος
Αν θα πρέπει να ξεχωρίσω ένα πρόσωπο το οποίο ενσαρκώνει και αποτυπώνει την απόλυτη παρακμή του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι ο Κώστας Ζαχαριάδης, ο οποίος στο γελοίο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στα εσωκομματικά και στην περίοδο Κασσελάκη: «Περνάμε μία μεγάλη κρίση που έχει τις ρίζες της πριν το 2023. Η περίοδος μετά το 2023 ήταν περίοδος αποπολιτικοποίησης, γελοιοποίησης και φθοράς του κόμματος. Άλλοι το κατάλαβαν νωρίτερα και άλλοι αργότερα. Αυτό που έχει σημασία είναι όσοι καταλάβαμε το λάθος πρέπει να προχωρήσουμε μαζί και να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ισχυρό. Μετά από δύο διασπάσεις μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βιώσιμος. Θεωρώ ότι έπραξα σωστά και έμεινα στα όργανα του κόμματος (επί ηγεσίας Κασσελάκη) και πάλεψα για τις αρχές και τις αξίες και για το κοινό μας μέλλον. Στην αρχή είμασταν επτά, μετά 87 μετά περισσότεροι. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για να φύγει η ντροπιαστική ηγεσία και να έλθει η σημερινή ηγεσία».
Καταλάβατε; Ο Κώστας Ζαχαριάδης, ο οποίος δεν έχει κάτι άλλο να δείξει στην πολιτική του διαδρομή έχει καημό με τον Κασσελάκη.
Ο Κώστας Ζαχαριάδης, με ρητορική που παραπέμπει σε εσωκομματικούς βαρύτονους άλλων εποχών, μοιάζει να παίζει διπλό παιχνίδι. Από τη μία εμφανίζεται ως υπερασπιστής της ενότητας και της «συνέχειας» του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη προλειαίνει το έδαφος για την επόμενη πολιτική στέγη: το κόμμα που ετοιμάζει ο Αλέξης Τσίπρας, με αρκετά στελέχη να έχουν ήδη ετοιμάσει τις βαλίτσες τους.
Η υποκρισία περισσεύει. Τα ίδια πρόσωπα που ανέχτηκαν ή στήριξαν την αποπολιτικοποίηση και προσωπολατρία, τώρα ανακαλύπτουν ξανά τις «αξίες» και τις «αρχές». Η κοινωνία, ωστόσο, δεν ξεχνά: τους έχει δει όπως πραγματικά είναι – ένα φθαρμένο, κουρασμένο πολιτικό προσωπικό, εγκλωβισμένο στα συντρίμμια μιας ψευδεπίγραφης Αριστεράς που δεν έχει πλέον τίποτα να προσφέρει.
Το οριστικό αντίο του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό προσκήνιο – Η πολιτική κάθαρση μπορεί να ξεκινήσει
Στην παρούσα συγκυρία, η πολιτική εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ από το Κοινοβούλιο δεν θα είναι απλώς ένα κομματικό φαινόμενο. Θα αποτελέσει ένα συμβολικό βήμα πολιτικής κάθαρσης, ένα τέλος εποχής για μια παραταξιακή φενάκη που από την ελπίδα κατέληξε στην αμηχανία και την απομόνωση.
Οι πολίτες έχουν ήδη απομακρυνθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που απομένει είναι να το αποτυπώσει και η κάλπη, σφραγίζοντας μια ιστορική αποτυχία με το οριστικό πέρασμα στην αφάνεια.
