Εδώ και κάποια χρόνια η ελληνική οικονομία παρουσιάζει σημαντική ανάπτυξη. Το τελευταίο διάστημα ωστόσο η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη «με ένα φαινόμενο που αποτελεί από καιρό πρόβλημα σε αρκετά κράτη-μέλη της Ε.Ε: υπάρχει έλλειψη εργατικού δυναμικού, ιδίως στον τουριστικό, τον γεωργικό, τον κατασκευαστικό και τον υγειονομικό κλάδο», παρατηρεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung.
«Κατά τη δεκαετία του 1990 αλλά και κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα η Ελλάδα κάλυπτε τις ανάγκες της για φθηνό εργατικό δυναμικό κυρίως από τη γειτονική Αλβανία – όμως η δεξαμενή αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό πλέον άδεια. Πολλοί Αλβανοί έχουν αποκατασταθεί οικονομικά στην Ελλάδα και σήμερα είναι οι ίδιοι εργοδότες. Ή μετακινούνται σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, όπου μπορούν να βγάλουν περισσότερα χρήματα. Και δεν διαφαίνεται πουθενά πως τα πράγματα θα καλυτερεύσουν – το αντίθετο μάλιστα».
Η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει τώρα «να αντιμετωπίσει την έλλειψη εργατικού δυναμικού στον ιδιωτικό τομέα, καταλήγοντας σε συμφωνίες με κράτη της Ασίας», συνεχίζει η F.A.Z. Στο κυβερνητικό αυτό σχέδιο «διαδραματίζει νευραλγικό ρόλο και η Ινδία, με την οποία η Αθήνα επιδιώκει εδώ και αρκετό καιρό μία οικονομική και πολιτική προσέγγιση. […] Εξάλλου, μία στενότερη συνεργασία με την Ινδία θα αποτελούσε και αντίβαρο στην έντονη δραστηριοποίηση της Κίνας στην Ελλάδα, η οποία εδώ και 15 χρόνια αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη βαρύτητα. Όπως ενημέρωσε ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης τον προηγούμενο μήνα, πρόκειται να ολοκληρωθεί ήδη άμεσα μία συμφωνία με την Ινδία για την προσέλκυση εργαζομένων, η οποία θα ρυθμίζει τη μετανάστευση απλού και ειδικευμένου ινδικού εργατικού δυναμικού στην Ελλάδα».
Όπως προαναφέρθηκε, η έλλειψη εργατικού δυναμικού αποτελεί σοβαρό πρόβλημα τόσο στα κράτη των Βαλκανίων, όσο και της νότιας αλλά και κεντρικής Ευρώπης, πλήττοντας ακόμη και τη Γερμανία. Στην περίπτωση της Ελλάδας, «εάν το σχέδιο της κυβέρνησης στεφθεί με επιτυχία, τότε μέσα στα επόμενα χρόνια το ινδικό και το βιετναμέζικο στοιχείο αλλά και το φιλιππινέζικο, ίσως και το πακιστανικό, θα είναι πολύ πιο έντονο στην Ελλάδα. Τέτοιου είδους λύσεις οικονομικής πολιτικής ενδέχεται να φέρουν και ορισμένες κοινωνικοπολιτικές προκλήσεις – όμως αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα», καταλήγει η εφημερίδα της Φρανκφούρτης.
