Διαβάστε το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη στην εφημερίδα “Δημοκρατία”:
Το τελευταίο που χρειαζόταν η χώρα μέσα στη δίνη της κρίσης με την Τουρκία στο Αιγαίο είναι να ξεσπάσει και εμφύλιος μεταξύ ιδιοκτησιών και οπαδών δύο λαοφιλών ιστορικών σωματίων: του Ολυμπιακού, που ιδρύθηκε (1925) από τους Ανδριανοπουλαίους-Νότη Καμπέρο – Μανούτσκο και αγκαλιάστηκε από τους εργάτες του λιμανιού, και του ΠΑΟΚ που ιδρύθηκε (1926) από Κωνσταντινουπολίτες πρόσφυγες που ακολούθησαν την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά την Συνθήκη της Λωζάννης. Το τελευταίο που χρειαζόταν η χώρα, αυτές ειδικά τις στιγμές, ήταν τα απαράδεκτα συνθήματα μειονότητας των οπαδών του «Θρύλου» κατά των Συνελλήνων του Βορρά στο μεταξύ τους ντέρμπι.
Κι όμως συνέβη. Κι όμως συμβαίνει. Και εμφύλιος ξέσπασε, και τα γνωστά αντεθνικά συνθήματα κατά των «Βούλγαρων» αντήχησαν (αν ζούσε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης θα είχε πάρει στο κυνήγι όσους λίγους τα φώναζαν σε αυτή την καμπή), και συνέχεια θα υπάρξει. Αιτία το ιδιοκτησιακό καθεστώς μίας άλλης ομάδας, της Ξάνθης (ίδρυση 1967 με συγχώνευση τοπικών θρακικών σωματείων του 1903-1922), που φέρεται να έχει αγοραστεί μυστικά από οικείους του Προέδρου του ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδη. Δεν θα σχολιάσω το γεγονός, ότι αυτές οι καταγγελίες έρχονται στο φως της δημοσιότητας μετά από ατυχή αποτελέσματα της ομάδας που αγαπώ και υποστηρίζω από μικρό παιδί ανεξαρτήτως ιδιοκτησίας («Ολυμπιακός σημαίνει υπερηφάνεια» είχα δηλώσει προ δεκαετίας στο ΦΩΣ του γίγαντα φίλου μου Θόδωρου Νικολαΐδη). Ας αφήσουμε στην άκρη ότι στον δικό μου αξιακό κώδικα δεν πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν το κακομαθημένο που του πήραν το γλειφιτζούρι από το χέρι, κάθε φορά που «σκοντάφτεις» εξαιτίας δικών σου λαθών.
…Αυτό είναι το μέτρο του πατριωτισμού, κύριε Μαρινάκη. Κι εσείς θα μπορούσατε να είχατε κάνει το ίδιο με τη μέθοδο των offshore όπως κάνετε για την ομάδα μας τον «Θρύλο» κατά τα καταγγελλόμενα του κ. Σωκράτη Κόκκαλη. Ο Σαββίδης δεν το έκανε αυτό μόνο για να αποκτήσει ποδοσφαιρική ομάδα, αν είναι ακριβείς οι καταγγελίες. Δεν έσωσε μόνο αυτή την ανώνυμη εταιρία από τους Τούρκους. Έσωσε και τη ΣΕΚΑΠ από τους Τούρκους κατόπιν παρακλήσεως του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Έσωσε και τη «Σουρωτή» που ήθελε να αγοράσει η πολυεθνική Coca-Cola. Έσωσε και το «Μακεδονία Παλλάς» που ήθελαν να το αγοράσουν Βαλκάνιοι αλυτρωτιστές λόγω… ονόματος. Έσωσε και το «Πόρτο Καρράς» κατόπιν εκκλήσεως του νυν πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Έσωσε και το λιμάνι Θεσσαλονίκης που λιγουρεύονταν κάποιοι αποικιοκράτες. Έσωσε και την εθνική μνήμη με το «Κόκκινο ποτάμι» του τεράστιου Μανούσου Μανουσάκη στο Open, που μαθαίνει στις νεότερες γενιές Ελλήνων τι διώξεις υπέστημεν από τους Τούρκους. Έσωσε και την ελληνική ποντιακή γλώσσα με την έδρα που ίδρυσε δαπάναις του στο Αριστοτέλειο. Μπορεί να είναι οξύς, αγενής, άξεστος, μπρουτάλ, άσχετος με την πολιτική, «Ρώσος» στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία (το ένιωσε ο Λευτέρης Αυγενάκης), αλλά αφήνει εθνικό αποτύπωμα. Και αν τυχόν πάτε, κύριε Μαρινάκη, να δείτε σε ποιο χωριό γεννήθηκε στην Τσάλκα της Γεωργίας (όταν εσείς σπουδάζατε στο… Elysee του Λονδίνου) και σε τι φτώχεια μεγάλωσε (όπως μου λένε), θα σεβαστείτε περισσότερο τον «αντίπαλο» σας. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Πόντιος Νικαιώτης Δημήτρης Μελισσανίδης. Του πατριώτη. Που πήρε την ΑΕΚ μέσα στην αντάρα του πολέμου, όταν σφύριζαν οι βόμβες του ΝΑΤΟ μέσα στο Βελιγράδι, και θαρραλέα μετέβη το 1999 στη δοκιμαζόμενη σερβική πρωτεύουσα για να παίξει φιλικό με την Παρτιζάν! Ακόμη δακρύζουν στη Σερβία. Που βαπτίζει το νέο γήπεδό της «Αγιά-Σοφιά» και δεν του δίδει το όνομα ποδοσφαιρικού παράγοντος.
Εσείς, αλήθεια, έχετε κάνει κάτι αντίστοιχο για την πατρίδα, κύριε Μαρινάκη; Εκτός από πρόεδρος ΠΑΕ και επιτυχημένος εφοπλιστής, είστε και κάτι άλλο; Αν ναι, και θεωρείτε ότι σας αδικούμε, εδώ είμαστε για να φιλοξενήσουμε τις απόψεις σας. Και ας είστε διώκτης αυτού του μαχητικού και πατριωτικού ομίλου όπως είναι η Εστία Επενδυτική, εφημερίδας του οποίου κυκλοφορούν τρεις αιώνες, από το 1876, πριν καν ιδρυθούν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ. Αν δεν έχετε πάλι κάτι να πείτε, έχετε στο νου σας το εξής απλό: Δεν είναι όλα κούπες, γύρος του θριάμβου, Ρέμος και πάρτι σε αυτή τη ζωή. Το «αμύνεσθαι περί πάτρης» είναι ισχυρότερο παντός άλλου. Αυτή την εποχή ειδικά! Καλά Χριστούγεννα και το πρωτάθλημα στην ομάδα μας αλλά κερδισμένο μέσα στο γήπεδο. Όχι στα δικαστήρια. Καμία ποδοσφαιρική Λερναία Ύδρα δεν μπορεί να απειλήσει έναν καλό Ολυμπιακό.
