Στο προχθεσινό του διάγγελμα ο Κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να διαχειριστεί επικοινωνιακά την κρίση. Έδειξε ότι έχει πλήρη εικόνα της κατάστασης, επειδή το αντίθετο θα ήταν ανησυχητικό. Προανήγγειλε ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει, επειδή αυτό είναι το άγχος του. Και υποβάθμισε τις υλικές καταστροφές, επειδή δεν ελέγχει την κατάσταση.
Παράλληλα επιχείρησε να διαχειριστεί και την τεράστια ζημιά που έχει υποστεί η εικόνα του. Για τον λόγο αυτόν:
Πρώτον, υπαινίχθηκε ότι η κυβέρνηση θα αναλάβει τις ευθύνες της, για να πετάξει από πάνω του τη ρετσινιά του πολιτικά και ηθικά ασυνείδητου.
Δεύτερον, μίλησε για πλήρη αναδάσωση των καμένων εκτάσεων -κάτι που τόσες μέρες δεν του έκανε καρδιά να το πει– για να δείξει ότι η περιβαλλοντική του ευαισθησία είναι ειλικρινής και δεν είναι ο ντίλερ οικονομικών συμφερόντων που ξέρουμε.
Τρίτον, παραδέχτηκε ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι άλλοθι και ζήτησε ψυχραιμία και ενότητα κρατώντας διακριτικές αποστάσεις από τον Μητσοτάκη που καπηλεύτηκε με τον αισχρότερο τρόπο το Μάτι.
Γνωρίζουμε φυσικά ποιος είναι πραγματικά ο Κ. Μητσοτάκης. Την πολιτική του συνέπεια την είδαμε στο Μακεδονικό. Την περιβαλλοντική του ευαισθησία στο Νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Την ανεξαρτησία του από συμφέροντα στο μετρό Θεσσαλονίκης. Την εντιμότητά του στη διγλωσσία για το Μάτι: εδώ έγκλημα του Τσίπρα, έξω κλιματική κρίση. Όταν βγει από τα δύσκολα, θα ξαναδείξει τον πραγματικό του εαυτό. Και σε εμάς και στα συμφέροντα που τον στηρίζουν.
