Η Πυθία καταγράφει
Αναγνώστριες και αναγνώστες μου. Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Η γελοιότητα του μορφώματος της Νέας Αριστεράς, που ενώ δεν έχει καμία επιρροή στην κοινωνία, εξακολουθεί να διατηρεί τις έδρες που οι αποστάτες έκλεψαν από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προηγούμενο.
Οι τύποι που συγκροτούν τον ανύπαρκτο πολιτικό μόρφωμα αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η κοινωνία τους φτύνει. Η κοινωνία φτύνει τα πολιτικά τίποτα. Και αυτό αποδεικνύουν τα εξευτελιστικά ποσοστά που έλαβε στις ευρωεκλογές η Νέα Αριστερά.
Λοιπόν. Αναγνώστριες και αναγνώστες μου, ίσως θυμάστε που σας έγραφα στο παρελθόν πως δημοσιογράφοι που στήριξαν την αποτυχημένη απόπειρα της Έφης Αχτσιόγλου να ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ, βολεύτηκαν σε ΜΜΕ της διαπλοκής. Το ρουσφέτι έγινε.
Διάβασα λοιπόν τις προάλλες ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ στην πολύ καλά πληροφορημένη Στήλη Άλατος της ιστοσελίδας thefaq.gr.
Διαβάστε τι αποκαλύπτει:
Είναι η μέρα του Συριζα και θα γράψω μια ιστοριούλα, χωρίς ονόματα, όχι γιατί φοβάμαι, αλλά γιατί τελικά δεν έχουν καμία σημασία τα ονόματα, αλλά η “λογική” με την οποία αντιμετωπίζουν την αριστερά, ορισμένοι υπερτιμημένοι πουροαριστεροί, που έχουν μάθει μόνο να νοιάζονται για την πάρτη τους και να διαλαλούν την συμπερίληψη και την αλληλεγγύη. Παπαριές, καλά μου παιδιά. Την ξέρετε την παροιμία, ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο @@@@@ μας ; Ε, αυτή ακριβώς είναι η “λογική” και η επιδίωξή τους. Πάμε τώρα να σας πω την ιστοριούλα, χωρίς ονόματα ( τα οποία φυσικά γνωρίζω και ελπίζω να μην προκληθώ, γιατί θα χαλάσουνε καρδιές και θα αποτελέσουν παρελθόν πολλές φιλίες), για να καταλάβετε τι συνέβαινε στον Συριζα, τις δύσκολες μέρες, αμέσως μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, εκεί στα μέσα Ιουλίου. Το θυμάστε έτσι; Ο Συριζα στα πατώματα, ο κόσμος στα κάγκελα, το μέλλον δυσοίωνο και ο Κυριάκος κυρίαρχος, να κάνει ότι γουστάρει. Ε λοιπόν εκείνο τον καιρό, λίγες βδομάδες μέρες μετά το σοκ της παραίτησης του Τσίπρα, έγινε μια “σύσκεψη” σε ένα σπίτι. Σε αυτήν την “σύσκεψη”, τον ρόλο του “εγγυητή” για ότι συμφωνούσαν τον έπαιζε κορυφαίος “παίκτης” στις εξελίξεις στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την περίοδο. Λοιπόν που λέτε σε αυτήν την σύσκεψη συμμετείχαν αρκετοί δημοσιογράφοι, της Αριστεράς, που είχαν ταχθεί άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο υπέρ της υποψηφιότητας της Έφης Αχτσιόγλου και θεωρούνταν του συστήματος ( 6+6 κλπ). Δηλαδή , ενώ όλοι στον Συριζα αγωνιούσαν και ψάχνονταν τι θα γίνει με το κόμμα, σε αυτήν την σύσκεψη, μαζεύτηκαν να αποφασίσουν και να μοιράσουν μεταξύ τους, τους ρόλους και τα πόστα που θα έχουν στα ΜΜΕ και στο κόμμα εφόσον, όπως διαφαινόταν τότε, περνούσε στα χέρια της Έφης Αχτσιόγλου. Και φυσικά παρών ήταν και ο “εγγυητής” αυτού του μελλοντος, το κορυφαίο πολιτικό στέλεχος που συμμετείχε στην σύσκεψη ως αποδεκτός από όλους. Δεν με πιστεύετε καλά μου παιδιά;. Ούτε εγώ το πίστευα όταν το πληροφορήθηκα, αλλά είναι αλήθεια. Πριν καν στεγνώσει καλά – καλά το μελάνι στην υπογραφή παραίτησης του Τσίπρα, αποφάσιζαν, ο ένας ότι θα γινόταν διευθυντής στο Κόκκινο. Ο άλλος διευθυντής στην Αυγή. Η τρίτη, σκληρή δικαιωματίστρια, ότι θα πήγαινε σε κάποιο ισχυρό κανάλι από αυτά που είχαν “γοητευτεί” από την προοπτική να είναι η Έφη Αχτσιόγλου αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κοκ. Έτσι λοιπόν “μοιράστηκαν” οι θέσεις στους δημοσιογράφους, τιμημένοι μου αναγνώστες. Σας έγραψα μόνο τρεις περιπτώσεις, αλλά υπάρχουν κι άλλες. Και που λέτε αφού οι δημοσιογράφοι τα βρήκαν μεταξύ τους για τα πόστα, στην επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν να σπρώχνουν, άλλοτε λιγότερο άλλοτε περισσότερο ενθουσιωδώς την υποψηφιότητα της Έφης. Μερικές φορές πάντως τόσο φανερά και τόσο αντιδεοντολογικά , που κατάντησαν στην αρχή μισητοί και στην συνέχεια γραφικοί. Δεν γράφω κάτι άλλο γι αυτούς καλά μου παιδιά, αλλά θέλει πολύ θράσος, να σηκώνεις το δάχτυλο, όταν έχεις χεσμένη την φωλιά σου…
