Του Κώστα Βαξεβάνη
Ο µονόκερος είναι η πιο αγαπηµένη φανταστική µορφή για τα παιδιά. Μονόκεροι, δηλαδή αυτά τα φτερωτά χαριτωµένα άλογα µε ένα κέρατο στο µέτωπο, κυκλοφορούν σε κάθε µορφή παιδικού παιχνιδιού. Με εξαίρεση τον χώρο ευθύνης των παιδιών, όπου η φαντασία αποτελεί λόγο ύπαρξης και ευτυχίας, στον κόσµο των ενηλίκων οι αναφορές στο φαινόµενο «µονόκερος» έχουν αρνητική σηµασία. Ετσι µιλάµε για επιστηµονικές ανακαλύψεις-µονόκερους (δηλαδή ουσιαστικά ανύπαρκτες), για έργα και πρότζεκτ τύπου «µονόκερου» και για θεωρίες που ερωτοτροπούν µε τη µυθοµανία, δηλαδή µονόκερους.
Οι θεωρίες-µονόκεροι δεν είναι απλά ψέµατα και απάτες, αλλά καταστάσεις που η πραγµατικότητα χρησιµοποιείται ως βάση σε δηµιουργικές θεωρίες εξαπάτησης. Είναι η µυθική συνένωση κάποιας αλήθειας (του σώµατος του αλόγου) µε ανύπαρκτα στοιχεία (το κέρατο και τα φτερά), προκειµένου το συνθετικό δηµιούργηµα να φανεί υπαρκτό. Αν δηµιουργηθεί πειστικά τέτοια σύνθεση, σίγουρα θα υπάρξουν και αυτοί που θα ορκιστούν ότι είδαν άλογο που είχε κέρατο στο µέτωπο, άρα το συµπέρασµα είναι ότι υπάρχουν µονόκεροι.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αποτελεί πολιτικό αρχηγό-µονόκερο. Υπάρχει ως αρχηγός κόµµατος, έχει εκλεγεί µε τις απαραίτητες διαδικασίες, έχει και ψηφοφόρους, αλλά η εικόνα που επιχειρεί να εµφανίσει ως κοµµατικός ηγέτης είναι ενός µονόκερου. Το κέρατο και τα φτερά στην εικόνα του Νίκου Ανδρουλάκη αποτελούν στοιχείο της µυθικής κατασκευασµένης πολιτικής φύσης του για δύο λόγους. Ο ένας είναι αντικειµενικός. ∆ηλαδή εκπροσωπεί ένα κόµµα που φαντασιώνεται µεν µια πολιτική πραγµατικότητα την οποία εκφράζει, αλλά αποτελεί συνονθύλευµα θέσεων και προσώπων που ετεροπροσδιορίζονται σε σχέση µε τους αντιπάλους, µε ζητούµενο τους συσχετισµούς που θα τους επιτρέπουν να υπάρχουν και να ανασαίνουν πολιτικά. Το ΠΑΣΟΚ σήµερα, και πολύ περισσότερο ο Ανδρουλάκης, δεν έχει καµία σχέση µε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά ούτε µε της Φώφης Γεννηµατά. Η άνεση µε την οποία στελέχη του ανδρουλακικού ΠΑΣΟΚ έχουν ανοίξει την πόρτα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι απόδειξη ότι οι δύο πολιτικοί χώροι επικοινωνούν µε ιδιοτέλεια γιατί δεν έχουν πολιτικές σταθερές.
Ο Ανδρουλάκης όµως έχει προσωπικούς λόγους που κατασκευάζει το προφίλ του µονόκερου. Προσπαθεί να δηµιουργήσει µια εικόνα στην οποία στριµώχνει µυθικά στοιχεία για να καλύψει την απειλητική πλέον πραγµατικότητα γι’ αυτόν. Είναι δεδοµένο ότι το στελεχικό προσωπικό του κόµµατος περιµένει την ολοκλήρωση των εκλογών για να θέσει θέµα Ανδρουλάκη. Σε ποιο βαθµό και µε ποιο τρόπο δεν είναι ακόµη ξεκάθαρο. Οι περισσότεροι όµως συµφωνούν ότι είναι αρχηγός µε προβλήµατα πολιτικής και εικόνας, µε σκιές και µνησίκακη συµπεριφορά και δυσπραγία σε όλα τα επίπεδα.
Με δεδοµένα όλα αυτά, ο Ανδρουλάκης ούτε θέλει ούτε µπορεί να αποδείξει ότι είναι πολιτικό ζώο, αλλά επιµένει ότι είναι µονόκερος. Μονόκερος και κατά φαντασία ηγέτης της κεντροαριστεράς, µονόκερος που διεµβολίζει µε το µαγικό του κέρατο τον Μητσοτάκη, µονόκερος τον οποίο θαυµάζουν για τα πετάγµατά του στην πολιτική. Ολο το επικοινωνιακό δηµιούργηµα του Ανδρουλάκη για κατανάλωση στο κοινό δεν έχει κανένα πραγµατικό στοιχείο. Είναι ένας µονόκερος.
Μεγάλο µέρος της προσπάθειας του Ανδρουλάκη αναλώνεται στη δηµιουργία της πεποίθησης ότι είναι ο βασικός εχθρός του Μητσοτάκη και γι’ αυτό ο πρωθυπουργός τον παρακολουθούσε µε το Predator. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, όπως έχει παραδεχτεί σε ανύποπτο χρόνο και όπως επιβεβαιώνεται από την ανεξάρτητη αρχή, δεν παρακολουθήθηκε από το Predator. Εγιναν τρεις προσπάθειες να µολυνθεί από το κακόβουλο λογισµικό, αλλά δεν είχαν αποτέλεσµα. Αντιθέτως, παρακολουθήθηκε επί µεγάλο διάστηµα από την ΕΥΠ. Η παρακολούθησή του από την ΕΥΠ οδηγεί τις ευθύνες πέραν πάσης αµφιβολίας στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στο παρακράτος του.
Ο Ανδρουλάκης είναι ένας από τους λίγους που θα µπορούσαν να βοηθήσουν να εξαρθρωθεί το παρακράτος. Θα µπορούσε να κάνει µήνυση σε αυτούς που υπέγραψαν την παρακολούθησή του από την πλευρά της ΕΥΠ και να τους αναγκάσει ως κατηγορούµενους να αποκαλύψουν τον λόγο παρακολούθησης για να µην πάνε φυλακή ως επίορκοι. Μπροστά στον εισαγγελέα θα αποκάλυπταν είτε το «δικαιολογηµένο της παρακολούθησης» είτε το παρακρατικό της δικής τους λειτουργίας.
Ο Ανδρουλάκης, παρότι διαθέτει έµπειρο νοµικό επιτελείο, κατέθεσε µηνυτήρια αναφορά και έτσι οι θύτες του θα κληθούν ίσως από τον εισαγγελέα, για να δηλώσουν ως µάρτυρες ότι δεν µπορούν να καταθέσουν λόγω απορρήτου. Τους έβγαλε από τη δύσκολη θέση του κατηγορούµενου που καλείται να καταθέσει ανωµοτί και ή το κάνει ή πάει φυλακή. Ο Ανδρουλάκης παρακάµπτει όλα αυτά τα συγκαλυπτικά που γίνονται µε δική του ευθύνη και γίνεται εχθρός του Μητσοτάκη στο όχι και τόσο ξεκάθαρο πεδίο του Predator. Σε αυτό το πεδίο ευθύνης ο Μητσοτάκης κάνει τον ψόφιο κοριό αποδίδοντας ευθύνες σε άλλους και ο Ανδρουλάκης του το επιτρέπει µιλώντας για το Predator αντί για την ΕΥΠ που τον αφορά προσωπικά και τον καθιστά θύµα.
Πολύ περίεργα πράγµατα. Είναι σαν να είναι θύµα τροχαίου που τραυµατίστηκε από το αυτοκίνητο που έπεσε πάνω του παραβιάζοντας κόκκινο και αυτός να ζητά ευθύνες για ένα δεύτερο αυτοκίνητο που ερχόταν από πίσω και έπεσε στο προπορευόµενο ένοχο αυτοκίνητο. Εχει λογική αυτό;
Η µόνη λογική είναι ότι ο Ανδρουλάκης δεν επιχειρεί να βρει την αλήθεια αλλά να δηµιουργήσει για τον εαυτό του µια µυθική εικόνα µε ένα αφήγηµα στο οποίο είναι ο φανταστικός (και κυρίως) πολύχρωµος µονόκερος.
Ο Ανδρουλάκης δεν διαθέτει καµία πολυχρωµία. Συνεχίζει να αποτελεί ένα µουντό πολιτικό πρόσωπο, γύρω από το οποίο οι φήµες και τα ερωτήµατα έχουν στήσει χορό πολύ προτού γίνουν γνωστές οι υποκλοπές. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα στοιχείο ελληνικής µυθολογίας, αντιθέτως συγκεντρώνει πολλά από τα παθογενή στοιχεία που έχουν τα δηµιουργήµατα του κοµµατικού σωλήνα.
Η στάση του στην υπόθεση των υποκλοπών, µετά και τη δική του οµολογία ότι τον παρακολουθούσαν για να τον εκβιάσουν, δηµιούργησε πολλές βάσιµες συζητήσεις για την επιλεκτικότητα της αντιπαράθεσής του µε τον Μητσοτάκη. Τον Απρίλιο του 2023 είχε δηµιουργήσει σοβαρό θέµα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ η αρχική προσπάθεια του Ανδρουλάκη να τοποθετήσει σε εκλόγιµη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας την Ελένη Χρονοπούλου. Η άγνωστη κ. Χρονοπούλου είχε γίνει γνωστή επειδή αφού έκανε καταγγελία για βιασµό της από Ελληνα ευρωβουλευτή, χωρίς να κάνει αναφορά σε όνοµα, στη συνέχεια µε άλλη καταγγελία κατονόµασε τον Αλέξη Γεωργούλη ως δράστη (αλήθεια, τι γίνεται αυτή η ιστορία;). Η τοποθέτησή της σε εκλόγιµη θέση θα έθετε εκτός εκλογής έναν από τους πιο στενούς συνεργάτες του Ανδρουλάκη, τον Παναγιώτη ∆ουδωνή ή τον ∆ηµήτρη Μάντζο. Ο Ανδρουλάκης αναγκάστηκε να υποχωρήσει αφού η πιθανή επιµονή του στην εκλεκτή του απειλούσε την προεκλογική εικόνα του κόµµατος. Μετά το συµβάν όµως και συνδυαστικά µε τη στάση του απέναντι στον Μητσοτάκη βρέθηκε σε απόσταση βολής εκτέλεσης από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που δεν µιλούν πλέον καθόλου κολακευτικά. Μερικοί µάλιστα είναι διατεθειµένοι να πατήσουν τη σκανδάλη µετά τις ευρωεκλογές. Το πιθανότερο είναι να µη σωθεί επειδή θα επικαλεστεί ότι είναι µονόκερος.
ΥΓ.: Για λόγους καθαρά ιστορικούς να σηµειώσω την πληροφορία ότι ο µονόκερος φαίνεται να υπήρξε πραγµατικά αλλά όχι µε τη µορφή αεράτου, ευέλικτου και φτερωτού αλόγου που λέει η µυθολογία. Ηταν ένα ζώο σαν τον ρινόκερο µε ένα µεγάλο κέρατο στο µέτωπο, ράθυµο, δύσµορφο και δυσκίνητο. Αυτοί φαίνεται να είναι οι λόγοι που εξαφανίστηκε τελικώς.
