Ως αυτουργός και ηθικός αυτουργός για συγκάλυψη στο έγκλημα στα Τέμπη μηνύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης από 170 πολίτες, μεταξύ αυτών και συγγενείς θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη, μέσα από συμπληρωματική μήνυση που κατατέθηκε την Πέμπτη 2 Μαΐου στην Εισαγγελία Πρωτοδικών και στον εφέτη ανακριτή Λάρισας.
Οι πολίτες κατηγορούν όχι μόνο σε πολιτικά πρόσωπα αλλά και συγκεκριμένους δικαστικούς λειτουργούς των οποίων οι πράξεις επέτρεψαν τη μη διαφύλαξη κρίσιμων πειστηρίων αλλά και την τέλεση σωρείας εγκληματικών πράξεων, που με τη σειρά τους οδήγησαν στην αλλοίωση του πεδίου.
Σύμφωνα με το documentonews.gr, πρόκειται για τους τότε αρμόδιους: την ανακρίτρια Ελένη Σούρλα, τον εισαγγελέα Απόστολο Τζαμαλή και τον προϊστάμενο στην Εισαγγελία Εφετών Λάρισας Σταμάτη Δασκαλόπουλο, ο οποίος μάλιστα είχε διοριστεί από τον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρο Ντογιάκο ως εποπτεύων των ανακρίσεων.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην πολυσέλιδη μήνυση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός που κινούσε τα νήματα και άρα είναι υπεύθυνος για την «αδρανοποίηση της άμεσης αντίδρασης των αρμόδιων Δικαστικών Λειτουργών» με «συνέπεια να καταλυθεί η διάκριση των εξουσιών και η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης».
Ενδεικτικό απόσπασμα από τη μήνυση «βόμβα», η οποία βάζει στο κάδρο των ευθυνών και τον υπουργό Γεώργιο Γεραπετρίτη, τον υφυπουργό Χρήστο Τριαντόπουλο, το σύνολο των μελών του κυβερνητικού κλιμακίου, τον υπουργό Χρήστο Στυλιανίδη και τον διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΣΕ Παναγιώτη Τερεζάκη, είναι το σημείο που ξεδιπλώνεται η δράση του πρωθυπουργού, καθώς σύμφωνα με τους μηνυτές ευθύνεται για το αδίκημα του σφετερισμού και κατάχρησης της εκτελεστικής εξουσίας, με σκοπό και αποτέλεσμα την πρόσκαιρη κατάλυση της συνταγματικά εγγυημένης διάκρισης των εξουσιών και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης (άρθρο 134 ΠΚ), της εξαπάτησης εκλογέων (άρθρο 162 ΠΚ) αλλά και της ηθικής αυτουργίας (άρθρο 46 ΠΚ) στα αδικήματα της παράβασης καθήκοντος (259 ΠΚ), της υπόθαλψης εγκληματία (231 ΠΚ), της απάτης σε βάρος του δημοσίου (άρθρο 386 παρ. 2 ΠΚ) και της ψευδορκίας (224 ΠΚ).
«Είναι αυτουργός και ηθικός αυτουργός των ως άνω αδικημάτων καθώς σύμφωνα με εντολές του μετέβη το Κυβερνητικό Κλιμάκιο, με επικεφαλής τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ Χρήστο Τριαντόπουλο, το οποίο ανέλαβε την επιχείρηση πλήρους αλλοίωσης του πεδίου του εγκλήματος των Τεμπών, που έλαβε την κωδική ονομασία επιχείρηση “αποκατάστασης του πεδίου”. Η παραπάνω πραξικοπηματική και απολύτως αντίθετη με το άρθρο 26 του Συντάγματος δράση είχε ως συνέπεια να καταλυθεί η διάκριση των εξουσιών και η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, καθώς αφενός αντίθετα με τα άρθρα 239 και 251 ΚΠΔ, που υπαγορεύουν την αποκλειστική αρμοδιότητα των Δικαστικών Λειτουργών αναρμόδια πρόσωπα εισήλθαν στον χώρο του εγκλήματος και εξαφάνισαν ή αλλοίωσαν αμετάκλητα πλήθος στοιχείων και πειστηρίων, αφετέρου οι ένστολοι προανακριτικοί υπάλληλοι (ενδεικτικά οι υπηρετούντες στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, την Τροχαία και την Αστυνομία) που βρέθηκαν στο πεδίο του εγκλήματος, κατ’ εντολή του ιδίου και των συνεργών του παρέβησαν τα καθήκοντά τους και μετείχαν, με πράξεις ή παραλείψεις τους στο έργο της αλλοίωσης του πεδίου, διαπράττοντας έτσι και το αδίκημα της υπόθαλψης εγκληματία…».
Επιπλέον αναφέρεται: «Ευθύνεται για την αδρανοποίηση της άμεσης αντίδρασης των αρμόδιων Δικαστικών Λειτουργών για την αντιμετώπιση της ως άνω προδήλως έκνομης δραστηριότητας, καθώς με παρεμβάσεις του ιδίου ή τρίτων προσώπων που ο ίδιος ενεργοποίησε προς τον σκοπό αυτό, παραλείφθηκαν οι αυτεπάγγελτες ενέργειες των αρμόδιων δικαστικών λειτουργών…
Ακόμη είναι αυτός που επέβαλε με παρεμβάσεις του (είναι άλλωστε ο μόνος που θα ήταν εφικτό να κατορθώσει αυτό το επίτευγμα) να καταστρατηγηθεί πλήρως η αρχή της νομιμότητας και να καταργηθεί επί της ουσίας το σύνολο των εγγυήσεων του Kράτους Δικαίου, καθώς είναι ενδεικτικό ότι οι ανακριτικές αρχές (προανακριτικοί υπάλληλοι αλλά και η αρμόδια τότε ανακρίτρια κ. Σούρλα και ο αρμόδιος τότε εισαγγελέας κ. Τζαμαλής, όπως και ο Προϊστάμενος στην Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας κ. Δασκαλόπουλος) παρέλειψαν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις υποχρεώσεις τους που επιβάλλουν τα άρθρα 239 και 251 ΚΠΔ, καθώς δεν ενήργησαν τα δέοντα για την προστασία του πεδίου του εγκλήματος, των στοιχείων και πειστηρίων που βρισκόταν σε αυτό και δεν υπέβαλαν καν στους ορισθέντες πραγματογνώμονες κανένα ερώτημα σχετικά με τα αίτια της απανθράκωσης 30 τουλάχιστον επιβατών».
Τέλος γίνεται μνεία και για το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός απέκρυψε την αλήθεια από τον ελληνικό λαό, ενόψει, μάλιστα, εκλογικών αναμετρήσεων: «…κατέτεινε στην απόκρυψη της αλήθειας από το σύνολο των Ελλήνων Πολιτών, ενόψει μάλιστα δύο εκλογικών αναμετρήσεων, ενώ ήδη οδεύουμε προς μια τρίτη. Η αποκάλυψη της αλήθειας σε σχέση με τα ανωτέρω προφανώς θα είχε επηρεάσει και μεταβάλει το φρόνημα των εκλογέων σε σχέση με την επιλογή οποιουδήποτε υποψήφιου του κυβερνώντος κόμματος ως κατάλληλου να αναλάβει την νομοθετική ή εκτελεστική εξουσία και ιδίως του πρώτου μηνυόμενου ως αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος και υποψήφιου για τη θέση του Πρωθυπουργού, οπότε τα παραπάνω που έγιναν και με σκοπό την επανεκλογή του στην θέση του Πρωθυπουργού συνιστούν και το αδίκημα του άρθρου 162 ΠΚ».
