Μέχρι πρόσφατα είχα την άποψη ότι, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, είναι η ώρα να μιλήσει επιτέλους και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής για τα αίτια της οικονομικής περιπέτειας της χώρας. Θεωρούσα, μάλιστα, ότι έχει καθυστερήσει κιόλας. Πολύ.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Μετά το συνέδριο της «Καθημερινής», νομίζω ότι δεν χρειάζεται. Αυτά που εικάζω ότι θα ήθελε να πει ο ίδιος τα λένε πλέον μόνα τους τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, του πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου συμπεριλαμβανομένου. Τι συγκράτησα από τις τοποθετήσεις τους;
–Τη θέση της Αννας Διαμαντοπούλου ότι από το 2000 ήταν γνωστό στις κυβερνήσεις του κυρίου Σημίτη ότι η χώρα θα χρεοκοπούσε το 2010 εξαιτίας του πανάκριβου ασφαλιστικού συστήματος. Το οποίο είχε κατά βάση υιοθετήσει το ΠΑΣΟΚ κατά την εικοσαετή διακυβέρνησή του – πρόωρες συντάξεις, συντάξεις σε συνδικαλιστές, συντάξεις σε κοινωνικούς αγωνιστές και τα λοιπά.
– Τη θέση του Τάσου Γιαννίτση ότι η κατάρρευση ήρθε από το Ασφαλιστικό. Η επίλυση του οποίου επί των ημερών του υπονομεύτηκε από τα κρατικοδίαιτα συνδικάτα του ΠΑΣΟΚ.
–Τη θέση του Γιώργου Παπανδρέου ότι η Νέα Δημοκρατία ενέγραψε με την απογραφή της σε Προϋπολογισμούς του ΠΑΣΟΚ παρελθόντων ετών κονδύλια που είχαν ήδη καταβληθεί σε προμηθευτές για τους εξοπλισμούς, αντί να τα εγγράψει κατά την παραλαβή. Οπως… έκανε ο ίδιος το 2009 ως πρωθυπουργός, όταν ενέγραψε στο έλλειμμα του 2009 μελλοντικές παραλαβές αμυντικών συστημάτων τριών ετών σε μία χρονιά, προκειμένου να το φουσκώσει και να οδηγηθεί η χώρα στα Μνημόνια.
–Τη θέση του Γιώργου Παπανδρέου ότι δεν έχει γνωρίσει ποτέ στη ζωή του τον Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος διορίστηκε επί των ημερών του διοικητής της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Τον κύριο Γεωργίου «δεν τον έχει γνωρίσει», αλλά τους αριθμούς της ΕΛ.ΣΤΑΤ. πριν αναλάβει ο Γεωργίου τούς επικαλέστηκε μια χαρά στο Καστελόριζο για να στείλει την Ελλάδα στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αλλά και αφότου ανέλαβε ο κύριος Γεωργίου τούς επικαλέστηκε για να παρακαλά γονατιστός για συναίνεση και οικουμενική κυβέρνηση τον Σαμαρά, όταν η τρόικα του επέβαλε με βάση αυτούς τους αριθμούς το ανάλγητο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Το οποίο πλήρωσε ο ελληνικός λαός.
–Την αποκάλυψη, τέλος, του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι η τρόικα πίεσε πάρα πολύ την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει αφόρητες πιέσεις στην ελληνική Δικαιοσύνη για να αθωώσει τον Ανδρέα Γεωργίου στη δίκη για το έλλειμμα – όπως στο τέλος έγινε! Κάτι που ανοίγει μείζον ζήτημα κακοδικίας, επί του οποίου θα πρέπει να τοποθετηθεί κανονικά η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Μια χαρά λοιπόν τα λένε και μόνοι τους για τα αίτια που οδήγησαν την πατρίδα μας στον γκρεμό οι κορυφαίοι του ΠΑΣΟΚ. Δεν είπαν βέβαια και πολλά για το τεράστιο χρέος κληροδότησε το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία (για κάθε 10 € που δανειζόταν ο Αλογοσκούφης από τις αγορές, τα 7 χρησιμοποιούνταν για την αποπληρωμή δανείων των σοσιαλιστών), δεν είπαν πολλά για το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που προκλήθηκε εξαιτίας της ένταξής μας στην ΟΝΕ με την πανάκριβη ισοτιμία 1 ευρώ προς 340,7 δραχμές (που κατέστρεψε τις εξαγωγές μας), αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Σιγά σιγά θα τα πούνε κι αυτά μόνοι τους.
Εκείνα πάντως τα ασύστολα ψεύδη που λέγονταν στις αρχές της δεκαετίας του 2010, για τους χιλιάδες διορισμούς της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας που εκτροχίασαν το έλλειμμα κι άλλα συναφή, τα διέγραψαν μια για πάντα από το λεξιλόγιό τους. Τώρα που ο χρόνος πέρασε, απέμεινε η αλήθεια.
Στον Γιώργο Παπανδρέου θα ήθελα να σταθώ λίγο περισσότερο, γιατί όλα όσα ασυνάρτητα είπε στη διάρκεια της παρέμβασής του αξίζει να σχολιαστούν. Ο κύριος Παπανδρέου κατήγγειλε τον λαϊκισμό. Ο Παπανδρέου τού «λεφτά υπάρχουν», ο υπουργός Οικονομικών του οποίου Γιώργος Παπακωνσταντίνου δήλωσε στο συνέδριο ότι μετάνιωσε για το επίδομα αλληλεγγύης που έδωσε τον Δεκέμβριο του 2009, κατήγγειλε τον λαϊκισμό!
Ο κύριος Παπανδρέου κατήγγειλε τον Αντώνη Σαμαρά ότι δεν επέδειξε διάθεση για συναίνεση και ότι αυτός μεγαλόψυχα προσέφερε την παραίτησή του από την πρωθυπουργία, κι ας είχε λάβει το 44% των ψήφων του ελληνικού λαού. Ο κύριος Παπανδρέου ξέχασε να πει ότι δεν ζήτησε συναίνεση από κανέναν και δεν ρώτησε κανέναν όταν οδήγησε τη χώρα με τους «Τιτανικούς» του στα σαγόνια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ο κύριος Παπανδρέου ξέχασε να πει ότι θυμήθηκε να ζητήσει τη συναίνεση του κυρίου Σαμαρά μόνο όταν τον πήραν με τις λεμονόκουπες και τα μπουκάλια, που πετούσαν πολίτες στο αυτοκίνητό του το καλοκαίρι του 2011, γωνία Βασιλέως Κωνσταντίνου και Βασιλέως Γεωργίου, μόλις συνειδητοποίησαν πόσα ψέματα τους είχε πει για να πάρει αυτό το 44% και να γίνει πρωθυπουργός.
Ο κύριος Παπανδρέου ξέχασε να πει ότι συναίνεση του έδωσε δύο ολόκληρα χρόνια πριν, τον Απρίλιο του 2009, ως πρωθυπουργός, ο Κώστας Καραμανλής, για να λάβουν από κοινού μέτρα για την οικονομία, πολύ πριν τεθεί ζήτημα προσφυγής της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά εκείνος τον απέπεμψε. Και μετά, στα debates των εκλογών του 2009, τον ρωτούσε υποκριτικά ποιοι είναι οι αριθμοί. Τους οποίους βεβαίως ήξερε από τη στιγμή που ο προκάτοχός του τον κάλεσε και του ζήτησε να λάβουν έκτακτα μέτρα για την οικονομία. Τους οποίους ήξερε ή έπρεπε να υποψιαστεί όταν ο προκάτοχός του έκανε προεκλογική καμπάνια με συνθήματα για το «πάγωμα» μισθών και των συντάξεων, σε απάντηση του δικού του, ανεύθυνου «λεφτά υπάρχουν». Ολα όσα είπε, λοιπόν, αποτελούν ένα μεγαλοπρεπές διδακτορικό στην κουτοπονηριά. Ο ανήξερος!
Οσο για το περί «θωρακισμένης οικονομίας» και για το τελικό ύψος του ελλείμματος του 2009, το οποίο στην πραγματικότητα κινήθηκε -χωρίς το φούσκωμα- σε αυτό του ελλείμματος της αυτού μεγαλειότητος της Μεγάλης Βρετανίας (9%), μια δική μου επισήμανση: σε καθεστώς παγκόσμιας οικονομικής κρίσης οι υπουργοί Οικονομίας δεν είναι μάρτυρες κατηγορίας της χώρας τους σε δικαστήριο.
Οι υπουργοί Οικονομίας προστατεύουν τους λαούς τους και τις χώρες τους από τις αδηφάγες αγορές. Γι’ αυτό και ο Παπανδρέου, όταν ανέλαβε την εξουσία, βρήκε στο ταμείο ολόκληρο τον δανεισμό του 2009 με χαμηλό επιτόκιο, αλλά και μεγάλο μέρος του δανεισμού της επόμενης χρονιάς, ο οποίος επετεύχθη χωρίς τυμπανοκρουσίες από τον Γιάννη Παπαθανασίου. Ενώ δύο υπουργοί του κυρίου Παπανδρέου, οι οποίοι μαχαιρώνονταν στο παρασκήνιο, εκτίναξαν τα επιτόκια δανεισμού της χώρας, ο ένας ζητώντας δανεικά από την Goldman Sachs κι ο άλλος ζητώντας δανεικά από τη Lazard, οι οποίες αμφότερες αποτάθηκαν στους ίδιους πελάτες!
Το συνέδριο της «Καθημερινής», λοιπόν, ήταν χρήσιμο. Χωρίς να ανοίξει το στόμα του ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής (και έχει πολλά να πει όταν το ανοίξει), όλοι αυτοί που τον κυνηγούσαν την προηγούμενη δεκαετία για να τον στείλουν στο Ειδικό Δικαστήριο και τον συκοφαντούσαν ομολόγησαν τα αίτια της κρίσης, αλλά και τους λανθασμένους χειρισμούς στους οποίους προέβησαν, για να καταλήξει η Ελλάδα μαζί με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία χώρα «πειραματόζωο» της κρίσης. Υπό αυτή την έννοια, το συνέδριο της «Καθημερινής» εστέφθη από απόλυτη επιτυχία. Εγραψε ιστορία.
Υστερόγραφο: Μόνο τον γέλωτα θα μπορούσαν να προκαλέσουν οι δικαιολογίες που χρησιμοποίησε ο κύριος Παπανδρέου για τη δεύτερη άρνησή του, μετά το 2007, να στηρίξει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα! Οπως στο σημείο όπου πρότεινε ως όρο για να ψηφίσει την ίδρυση παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων από τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης! Αλλού για αλλού… Μέσα στη σύγχυσή του, μάλιστα, είπε και ένα ψέμα: ότι ψήφισε το 1998 την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αλλά το 1998 δεν κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία, αλλά το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς εννοούσε την αναθεώρηση του 2001. Ισως έχει πάθει λίγο… Μπάιντεν και ο Γιώργος.
