Ο Ναβάλνι προ λίγων ετών φέρεται να είχε δαπανήσει για προσωπικά έξοδά του, ποσό 3,9 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία προέρχονταν από δωρεές σε ανθρωπιστικές οργανώσεις και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, στους οποίους ήταν διευθυντής
Ποιος ήταν τελικά ο Alexey Navalny για το θάνατο του οποίου η Δύση διαρρηγνύει τα ιμάτιά της και ρίχνει κροκοδείλια δάκρυα ενώ σε άλλες περιπτώσεις, όπως αυτή του Julian Assange, σιωπά.
Ο Navalny στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον χαρακτηρίζουν πράκτορα της Δύσης. Λίγοι εξάλλου γνωρίζουν πως είχε ρατσιστικό λόγο και χαρακτήριζε παράσιτα ολόκληρα έθνη.
Ήταν δικηγόρος και ο ίδιος δήλωνε ακτιβιστής ενώ έχτισε τη φήμη του με τη χρήση των social media αλλά η απήχησή του στη ρωσική κοινωνία ήταν μικρή και όχι εκείνη που παρουσιάζουν τα δυτικά ΜΜΕ
Ο Navalny προ λίγων ετών φέρεται να είχε δαπανήσει για προσωπικά έξοδά του, ποσό 3,9 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία προέρχονταν από δωρεές σε ανθρωπιστικές οργανώσεις και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, στους οποίους ήταν διευθυντής
Ο ίδιος ο Navalny είχε ισχυριστεί ότι με τα χρήματα αυτά, μεταξύ άλλων, αγόραζε μετοχές μεγάλων οργανισμών και εταιρειών του δημοσίου, προκειμένου να έχει πρόσβαση στους ισολογισμούς τους, να τους φέρνει στη δημοσιότητα και με τον τρόπο αυτό να αποδεικνύει τη διαφθορά στη Ρωσία.
Όμως εύλογα ερωτηματικά προκαλεί το γεγονός ότι και μετά τη δημοσίευση των ισολογισμών,
οι μετοχές των εταιρειών παρέμεναν στην κατοχή του.
Καταδίκες για απάτες
Ο Navalny ήταν μια επιδεικτική προσωπικότητα που διαφημιζόταν ευρέως στη Δύση και τα ΜΜΕ ως ο «κύριος μαχητής της ελευθερίας» στη Ρωσία. Μάλιστα, φυλακίστηκε πολλές φορές όχι για τον πολιτικό του αγώνα, αλλά για συνηθισμένη οικονομική απάτη, μη τήρηση δικαστικών αποφάσεων και παραβάσεις του ποινικού κώδικα.
Το 2014, ο Navalny και ο αδερφός του καταδικάστηκαν για την υπόθεση γνωστή ως «Yves Rocher».
Η υπόθεση εναντίον των αδελφών Navalny κινήθηκε κατόπιν αιτήματος ιδιωτικής ξένης εταιρείας και όχι ρωσικής.
Έχοντας δημιουργήσει μια εικονική εταιρεία, οι αδελφοί υπεξαίρησαν δεκάδες εκατομμύρια ρούβλια, για τα οποία ο αδελφός του Oleg καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκιση όπως και ο Alexey πήρε την ίδια θητεία, αλλά υπό όρους.
Σε αυτό το σημείο, ο Alexei Navalny είχε ήδη μια άλλη καταδίκη.
Ως σύμβουλος του κυβερνήτη της περιφέρειας Kirov, ο Navalny υπεξαίρεσε 1,5 εκατομμύριο ρούβλια μέσω της άλλης εικονικής εταιρείας του. Η ποινή ήταν 5 χρόνια με αναστολή. Έτσι ο Alexey έγινε το μόνο άτομο στη Ρωσία με δύο ποινές με αναστολή. Έγινε ο πρώτος Ρώσος πολίτης που καταδικάστηκε σε δύο ποινές με αναστολή.
Σύμφωνα με την απόφαση, ο κατάδικος έπρεπε να μην αλλάζει τόπο διαμονής και να παρουσιάζεται για έλεγχο σε αστυνομικό τμήμα 2 φορές το μήνα.
Ωστόσο, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης αγνόησε πολλές φορές αυτούς τους όρους.
Μόνο το 2020, ο Navalny παραβίασε το καθεστώς αυτό 6 φορές.
Τέτοιες παραβιάσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αντικατάσταση του όρου με την πραγματική κράτηση στη φυλακή. Την περίοδο αυτή οργανώθηκε το σκάνδαλο με τη δηλητηρίαση και την ιατρική περίθαλψή του στο Βερολίνο, μακριά από τις ρωσικές φυλακές.
Τον Αύγουστο του 2023, ο Navalny καταδικάστηκε ξανά, αυτή τη φορά για 19 χρόνια σε σωφρονιστικά κατάστημα ειδικού καθεστώτος, παρά το γεγονός ότι η κατηγορία απαιτούσε 20 χρόνια φυλάκιση.
Κρίθηκε ένοχος για τη δημιουργία εξτρεμιστικής κοινότητας. Η έρευνα απέδειξε την ενοχή του για συκοφαντική δυσφήμιση βετεράνου του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), δημόσιες εκκλήσεις για εξτρεμισμό, αποκατάσταση του ναζισμού, εμπλοκή ανηλίκων στη διάπραξη πράξεων επικίνδυνων για τη ζωή, δημιουργία μη κερδοσκοπικού οργανισμού που καταπατά τα δικαιώματα των πολιτών, χρηματοδότηση του εξτρεμισμού κλπ.
Ο Navalny εστάλη στη Σιβηρία, όπου ξεχάστηκε από τους υποστηρικτές του.
Πολιτικά ανερμάτιστος
Ο Navalny τον οποίο η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal παρουσίαζε ως το αντίπαλο δέος του Putin, ήταν πολιτικά ανερμάτιστος και επομένως εύκολος στον χειρισμό από κύκλους των δυτικών ελίτ, που επεδίωκαν να πλήξουν τη ρωσική ηγεσία που μεταμόρφωσε τη Ρωσία από μία διαλυμένη χώρα μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ σε μία ακμάζουσα παγκόσμια δύναμη, παρά τα όποια προβλήματα υπάρχουν στην κοινωνία.
Στην αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας παρουσιαζόταν ως εθνικιστής.
Διεγράφη από το φιλελεύθερο κόμμα Jabloko το 2007, λόγω ιδεολογικών διαφορών, και ίδρυσε δικό του με την ονομασία Narod (Ο Λαός).
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υποστήριξε, μεταξύ άλλων, το δικαίωμα στην οπλοκατοχή και συνέκρινε τους Καυκάσιους με τα παράσιτα.
Παράλληλα, ήταν ένθερμος υποστηριχτής της παγκοσμιοποίησης.
«Όταν μιλά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης, ακούγεται σαν φιλελεύθερος.
Όταν προσπαθεί να προσελκύσει συντηρητικούς ψηφοφόρους, μιλά για τα συμφέροντα της Ρωσίας.
Έχει καταλάβει, όμως, ότι δεν παίρνει πόντους όταν αναφέρεται στον εθνικισμό και έχει υποβαθμίσει το θέμα.
Μόνος του στόχος ήταν να μεγιστοποιήσει την επιρροή του», είχε δηλώσει για τον Navalny ο πολιτικός αναλυτής Abbas Gallyamov.
Κανείς δεν τον θεωρούσε αξιόπιστο συνομιλητή
Ο πολιτικός τυχοδιωκτικός, εξάλλου, ήταν εκείνος που απέτρεπε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού να τον ακολουθήσει.
Για τον λόγο αυτό ήταν ένας πολιτικός, που δεν μπορούσε να καταταχθεί πουθενά στο πολιτικό φάσμα.
Κανείς πλην της Δύσης, δεν τον θεωρούσε αξιόπιστο συνομιλητή.
Πολλοί Ρώσοι είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι με τα διαδικτυακά του καλέσματα για διαδηλώσεις επιχειρούσε να διαμορφώσει σκηνικά έγχρωμων επαναστάσεων επ’ ωφελεία της Δύσης και για τον λόγο αυτό ποτέ οι κινητοποιήσεις του, δεν είχαν τη διάρκεια και τη μαζικότητα που παρουσίαζαν τα δυτικά ΜΜΕ.
Όσον αφορά στις «εξοντωτικές ποινές» για τις οποίες κραυγάζουν ΗΠΑ – ΕΕ μέχρι το 2018 περιορίζονταν σε μικροποινές, καταδίκες με αναστολή, και ολιγοήμερη κράτηση.
Το 2018 ο Navalny διέβη τον Ρουβίκωνα και ξεκάθαρα κινήθηκε για την ενορχήστρωση μίας «έγχρωμης επανάστασης» στη Ρωσία με την καθοδήγηση της Δύσης.
Τότε μόνο του απαγορεύθηκε να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές.
