Του Γιώργου Τσαγκρή
Εδώ ο Τσίπρας, εκεί ο Τσίπρας, που είναι ο Τσίπρας; Στο Παρίσι είναι ο Τσίπρας. Ήταν δηλαδή, την προηγούμενη Τρίτη. Πριν ήταν στη Ρώμη…
«Και τι έκανε ο Τσίπρας στη Ρώμη;», αναρωτιέται ο… αναλυτής. «Για τη συνεδρίαση της Επιτροπής Monitoring του Συμβουλίου της Ευρώπης πήγε, και με την ευκαιρία τα είπε με κάποιους παλιούς πολιτικούς του φίλους», απαντάει ο ρεπόρτερ. «Ωραία, και στο Παρίσι τι έκανε;», αναρωτιέται πάλι ο πρώτος. «Παρευρέθηκε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, και με την ευκαιρία συνομίλησε με πολιτικούς του γνώριμους απ’ τα παλιά», απαντά ο δεύτερος…
«Θαυμάσια» σκέφτεται ο πρώτος (σ σ: ο «αναλυτής») και, σαν έτοιμος από καιρό… αναλύει: «Ο Αλέξης Τσίπρας, μετά από μία μακρά περίοδο σιωπής, αφού παραμέρισε για να περάσει το νέο κύμα – δηλαδή ο Κασσελάκης – και να τα σαρώσει όλα (sic) , προσπαθεί τώρα να υπενθυμίσει (σ σ: με τη δραστηριότητά του στην Ιταλία και στη Γαλλία) την πολιτική του παρουσία, ότι είναι ακόμα εδώ»…
Μάλιστα!.. «Και γιατί το κάνει αυτό ο Αλέξης Τσίπρας, κ. αναλυτά;», αναρωτιέται ο διαπορών αναγνώστης του: «Άλλωστε, ποτέ δεν είπε ότι παραιτήθηκε, δεν χρησιμοποίησε το ρήμα αυτό, και όσοι τον γνωρίζουν καλά στον ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι τον ενδιαφέρει η επιστροφή», τον προλαβαίνει με την επόμενη πρόταση του ο… αναλυτής, αφήνοντας το «γιατί» του αναγνώστη του αναπάντητο και την απορία του μετέωρη…
Για μερικά δέκατα του δευτερολέπτου μόνο, ίσαμε να πέσει η ματιά του στην επόμενη πρόταση και να του ‘ρθει ταμπλάς : «Ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να ανέλαβε με τις ευλογίες του Τσίπρα να αλλάξει το κόμμα, όμως ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως τον θεωρεί αναλώσιμο, πρόεδρο με ημερομηνία λήξης, την οποία έχει προσδιορίσει και είναι οι ευρωεκλογές»!..
Φοβερός ο… αναλυτής ε; Λίγο ακόμα και θα έγραφε ότι ο Κασσελάκης έκανε ήδη τη δουλειά που τον έβαλε να κάνει ο Τσίπρας (σ σ: ότι καθάρισε τον ΣΥΡΙΖΑ από τους υπονομευτές του) και τώρα είναι εκείνος που… υπονομεύει τον Κασσελάκη για να μην παίρνει… αέρα – «μαθαίνει γρήγορα, βλέπεις, ο… αναλώσιμος» – και τα καταφέρει να περάσει αλώβητος (σ σ: με ανεβασμένα ποσοστά, δηλαδή) την… «ημερομηνία λήξης»: την «προσδιορισμένη για την επιστροφή Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ημερομηνία», δηλαδή, που σύμφωνα με τον… φοβερό αναλυτή μας είναι οι ευρωεκλογές…
Είναι θλιβερό, όμως ο φοβερός… «αναλυτής» της ιστορίας μας δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας όσον αφορά την δημοσιογραφική κάλυψη των τραγελαφικών εξελίξεων στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του: Ιδιαίτερα μετά τη οριστική διάσπαση, καθώς ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ άρχισε να γειώνεται στην ελληνική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα και, με την στήριξη Τσίπρα, λόγω και έργω, να κερδίζει πόντους στην κουλτούρα της κεντροαριστεράς, τα συστημικά ΜΜΕ, δεξιά και αριστερά (ναι, και αριστερά, ακόμα και κομματικά!..) δίπλα στις τρόλ κασσελακιάδες που κουτσά – στραβά συντηρούν, έβαλαν στο παιγνίδι τους… φοβερούς «αναλυτές» τους και…
…«Και να οι «αφεντικογραφίες» και να οι «κομματογραφίες», όπως έλεγε προ τετραετίας ο πράγματι φοβερός αναλυτής Παντελής Μπουκάλας, για τις «στημένες» υπέρ των συμφερόντων των «αφεντικών» (σ σ: των μιντιαρχών) και των κομμάτων αρθρογραφίες: «αισθάνονται τον απαλλαγμένο από τις ανασταλτικές πολιτικές ιδεοληψίες των φραξιονιστικών ομάδων ΣΥΡΙΖΑ των Κασσελάκη – Τσίπρα, σαν επερχόμενη κεντροαριστερή κυβερνητική απειλή», μου εξηγεί γνωστός καθηγητής πολιτικών επιστημών, ασκημένος στην επικοινωνιολογία και την εκλογολογία… «Και επειδή γίνεται σαφές από τις μετρήσεις ότι η στήριξη Τσίπρα δίνει εκλογικό “αέρα» στον Κασσελάκη, αφήνουν τον γάϊδαρο (σ σ: τον Κασσελάκη) και χτυπούν το σαμάρι (σ σ: τον Τσίπρα)», προσθέτει…
Παλιά τους τέχνη κόσκινο, σκέφτομαι, λυπούμενος τους… φοβερούς συστημικούς αναλυτές (δεξιούς κι αριστερούς) και τις στημένες και άκυρες «αφεντικογραφίες» και «κομματογραφίες» τους, τύπου «εδώ ο Τσίπρας, εκεί ο Τσίπρας, που είναι ο Τσίπρας»: ο Αλέξης Τσίπρας είναι εκεί που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκεί που είναι ο Αλέξης Τσίπρας», πονηρέ… αναλυτή.
Αυτή είναι η αλήθεια, την επαναλαμβάνει αγόγγυστα, κάθε που ρωτάς, μια άλλη αλήθεια που, μόλις τρεις μήνες πριν, στα μάτια σου έμοιαζε σαν ψέμα. Αλλά όπως έλεγε ο σοφός Schopenhauer, «κάθε αλήθεια περνά από τρία στάδια: Πρώτα γελοιοποιείται, έπειτα δέχεται βίαιη κριτική και τρίτον γίνεται αποδεκτή ως αυτονόητη.»
