Την αποχώρηση της δημοσιογράφου Ευγενίας Λουπάκη από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» σχολίασε ο διευθυντής του μέσου, Αδάμ Γιαννίκος, μέσα από την εκπομπή του.
Μεταξύ άλλων, ο κ. Γιαννίκος απαντά και στις πληροφορίες του e-tetradio.gr, ότι προτάθηκε στη δημοσιογράφο 15νθήμερη αναγκαστική άδεια μετά από ένα επικριτικό σχόλιο της ίδιας για τον Στέφανο Κασσελάκη μέσω Facebook, το οποίο στη συνέχεια διέγραψε, ζητώντας συγγνώμη.
Η απάντηση του κ. Γαννίκου
«Πολλή σπέκουλα γίνεται τις τελευταίες μέρες για διάφορα ζητήματα. Βλέπω από έγκριτους δημοσιογράφους ότι δημοσιογράφος στο Κόκκινο έκανε ανάρτηση για τον Κασσελάκη και παρολίγο να απολυθεί. Άλλος έγκριτος γράφει ότι στη συγκεκριμένη δημοσιογράφο προτάθηκε να πάρει αναγκαστική άδεια, αναρρωτική.
» Πώς μπορώ εγώ ως Διευθυντής του σταθμού να δώσω άδεια σε κάποιον που δεν είναι εργαζόμενος στο σταθμό, αλλά προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του, ούτε καν τις υπηρεσίες, έχει μικρόφωνο και μιλάει. Δεν εργάζεται, είναι συνταξιούχος. Επίσης, κανένας που δεν είναι εργαζόμενος κάπου, δεν μπορεί να απολυθεί. Αρα, το παραλίγο να απολυθεί η Ευγενία Λουπάκη δεν ισχύει.
» Η ανάρτηση δεν είναι για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και τον σκύλο του, είναι μία εκ του πονηρού ανάρτηση η οποία εμφανίζει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να βγάζει βόλτα τη σκυλίτσα όμως το υπονοούμενο είναι άλλο, ότι αυτό συνέβη την ημέρα μνήμης του Γρηγορόπουλου και το σαφώς υπονοούμενο είναι αντί να βγάλει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωση και να ασχοληθεί με τον συμβολισμό της ημέρας, βγάζει βόλτα τον σκύλο του.
» Αυτό είναι τόσο εκ του πονηρού και τόσο καλοστημένο που είναι πέρα από το προσβλητικό. Εγώ ο ίδιος έχω υπερασπιστεί και το έχω πει ότι υπερασπίζομαι τους εργαζόμενους του σταθμού, αλλά και τον σταθμό απέναντι στους τρίτους με κάθε τίμημα, αλλά δεν μπορώ να προστατεύσω κανέναν από τον εαυτό του και κυρίως από τον τρόπο που επιμένει να παραγοντίζει αντί να κάνει τη δουλειά του. Έχουν διαφορά αυτά. Και όποιοι αγαπάνε το Κόκκινο και λένε ότι είναι Κόκκινο ξέρουν πολύ καλά ότι κάθε δημοσιογραφικός οργανισμός πληρώνει πολύ ακριβά το τίμημα του παραγοντισμού των στελεχών και των εργαζομένων του. Και αν υπάρχει μία προσπάθεια εδώ, είναι να σταματήσει ο παραγοντισμός και να αφεθούν οι άνθρωποι να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς πιέσεις. Να κάνουν τη δουλειά τους όμως, όχι να παραγοντίζουν, να λειτουργούν υπέρ τρίτων ή τέλος πάντων να μπερδεύουν τα πράγματα με υπέροχο τρόπο.
» Επίσης, όσοι είμαστε γραφιάδες, όσοι δηλαδή έχουμε εντρυφήσει στην τέχνη του κειμένου, ένα στάτους που το διαβάζεις στο facebook και είναι τόσο προσεγμένο που μπορεί να διαβαστεί και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, και δεν κοροϊδευόμαστε οι γραφιάδες μεταξύ μας, ένα στάτους που έχει γραφτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να εμπεριέχει όλα τα πιθανά νοήματα και κυρίως τα πιο προσβλητικά, σημαίνει ότι ο άλλος δεν το έγραψε στην τύχη αλλά πολύ μελετημένα και πολύ έξυπνα. Άρα το έγραψε με σκοπό. Το θέμα είναι ότι το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται ή τέλος πάντων δεν μπορείς να κοροϊδεύεις τους πάντες για πάντα και για πολύ καιρό.
» Ως εκ τούτου λοιπόν, απέναντι σε κάτι τέτοιο, το οποίο δεν αφορά την ελευθερία της γνώμης, εγώ δεν κοιτάω ούτε facebook στάτους, ούτε τίποτε, ούτε καν πολιτικές πεποιθήσεις και αυτό είναι αυταπόδεικτο και αυτονόητο και αποδεικνύεται και από τη δομή του προγράμματος, από τι λέμε εδώ στα μικρόφωνα και από τι γράφουμε, τα πάντα όλα. Αλλά είναι άλλο να γράφω κάτι στο facebook και να λέω τη γνώμη μου και άλλο να το κάνω επί τούτου ξέροντας ότι τα βλέμματα είναι πάνω μου και να στέλνω μηνύματα.
» Εν τέλει, δεν μπορούν να υπάρχουν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων, να είναι οι περσόνες, να γράφουν ό,τι γουστάρουν και να παραγοντίζουν στο facebook και οι άλλοι που απλώς εκφέρουν τη γνώμη τους. Όλες οι γνώμες είναι ελεύθερες και όλες οι γνώμες άμα θέλουν να ελέγχονται θα ελέγχονται.
» Αλλά τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα, όχι γιατί υπάρχει κακία στον κόσμο, αλλά επειδή υπάρχει τέτοια ματαίωση και ναρκισσισμός που δεν έχει όρια πολλές φορές. Όταν ζητάμε από κάποιον να ανασκευάσει δεν λέμε με παρακάλεσαν να ανασκευάσω, δεν σε παρακαλεί κανένας να ανασκευάσεις το λάθος σου, υποχρεούσαι να το ανασκευάσεις, υποχρεούσαι να διορθώσεις το λάθος που έκανες. Είναι αυτονόητο και νομίζω είναι και ανθρώπινο. Αλλά όταν βγαίνεις δημόσια και λες με παρακάλεσε ο Αδάμ, λες και με παρακάλεσε ένας φίλος και το διορθώνεις μετά, έτσι γίνεται, αλήθεια; Ξέρουμε εμείς διευθυντή μέσου να παρακαλεί για τη διόρθωση ενός λάθους, ενός fake news;
