Στα μέσα Ιουλίου του 1991 ο Τάκης Θεοδωρικάκος δίνει συνέντευξη στο περιοδικό «ΕΝΑ» (24.7.1991) ως «Γραμματέας της ΚΝΕ, μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ» με τίτλο «Ο λύκος ήταν μέσα στο μαντρί»… Μιλά απορρίπτοντας τη «σκληροπυρηνική λειτουργία» κομματικών νεολαιών, όπως της… παλιάς ΚΝΕ και παράλληλα ασκεί κριτική και στη ΝΔ.
Εχει επιλέξει τη διάχυση/διάλυση των οργανώσεων του ΚΚΕ διά του ενοποιημένου ΣΥΝ. Δεν έχει περάσει ούτε μήνας (Ιούνιος 1991) από την Α΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΝ για μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα, ενώ ήδη το ΚΚΕ έχει αποσύρει τα στελέχη του από τα κεντρικά όργανα του ΣΥΝ. Ο Θεοδωρικάκος με την «ανανεωτική ομάδα» δεν πειθάρχησε, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής τέθηκαν σε διαθεσιμότητα με απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ (9 Ιουλίου 1991) και στη συνέχεια 45 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής εγκατέλειψαν το ΚΚΕ.
Την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 1990 ο τότε γραμματέας της ΚΝΕ Τάκης Θεοδωρικάκος, με το ένα πόδι εκτός Περισσού, καλούσε την Αθήνα να τραγουδήσει hard rock βάζοντας τη σφραγίδα της οργάνωσής του ως διοργανώτριας της συναυλίας των Scorpions στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Με φόντο τις ανατροπές στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και με υπόκρουση «Wind of change», ο 26άχρονος τότε κνίτης, που αργότερα πανηγύριζε με άλλους για την τρύπα στη θέση του σφυροδρέπανου της κόκκινης σημαίας, επιχείρησε να προωθήσει το άνευρο και απολίτικο σύνθημα του συνεδρίου που τον ανέδειξε γραμματέα: «Στον ρυθμό της νεολαίας και της εποχής».
Από τότε πολλοί θεωρούν ότι κράτησε με διάφορες παραλλαγές τον πυρήνα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει την πολιτική: σαν προϊόν προς πλασάρισμα, με ευρύχωρα «ανοίγματα», ακόμη και άνευ περιεχομένου, για να νομίζουν ότι χωράνε όλοι… Εν έτει 2019 ο ελισσόμενος δημοσκόπος, αίλουρος στη διερεύνηση της διάθεσης της κοινής γνώμης, με πολιτική εμπειρία κομματικών μετακινήσεων, που υμνεί την επιχειρηματικότητα σε γαλάζιο φόντο, ανέβηκε στο μητσοτακικό κύμα διακυβέρνησης και έγινε υπουργός Εσωτερικών της ΝΔ.
Ο Τ. Θεοδωρικάκος βρέθηκε πολλές φορές τα τελευταία τρία χρόνια αντιμέτωπος με πυρά «γαλάζιων» στελεχών που τον θεωρούν… λαθρεπιβάτη στη ΝΔ λόγω του κομματικού παρελθόντος του (Συνασπισμός, ΠΑΣΟΚ) και της νεανικής θητείας του (ΚΝΕ). Αυτό που δεν μπορούν να χωνέψουν οι δεξιοί συνδαιτυμόνες του στο κόμμα της ΝΔ –και κυρίως στην κυβέρνηση– είναι ότι από το 2016 στέκει αγέρωχα δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μάλιστα στην πορεία η «γαλάζια» παραφιλολογία του έδωσε τον τίτλο «Sir Takis του Μητσοτάκη», ο άνθρωπος που απέσπασε τα εύσημα για την καίρια συμβολή του στην ανέλιξη του Κυριάκου στην ηγεσία της ΝΔ και στη συνέχεια στον πρωθυπουργικό θώκο.
Ακόμη και σήμερα πέφτουν βροχή τα δηλητηριώδη σχόλια από νεοδημοκράτες βουλευτές που βλέπουν την τοποθέτησή του στο υπουργείο Εσωτερικών ως «παραγκωνισμό» που έγινε με εύσχημο τρόπο, από τον ίδιο τον Κυρ. Μητσοτάκη.
Θυμίζουν ότι το υπουργείο Εσωτερικών, από πρώτο τη τάξει υπουργείο ταξινομήθηκε από τη νέα… μητσοτακική τάξη πραγμάτων στη 12η θέση. «Ο Κυριάκος απομακρύνει και κόβει τα φτερά σε όσους μπορεί να πλανάρουν γύρω του με ανερχόμενη δύναμη ή ισχυρές φιλοδοξίες» εξηγούν οι κακεντρεχείς «γαλάζιοι».
Χωρίς αριστερό αποτύπωμα
Κότρωνας, Μάνη, Κερατσίνι, Μαξίμου. Μια διαδρομή με αντιφάσεις. Οχι γιατί, κατά τα δημοσιογραφικά τετριμμένα, πίσω από έναν δεξιό πρωθυπουργό υπάρχει πάντα ένας σύμβουλος πρώην αριστερός ούτε γιατί έχει ενταχθεί στη «γαλάζια» ανεκδοτολογία της χαριτωμενιάς να λένε με οξύμωρο χιούμορ τη διπλή ιδιότητα Θεοδωρικάκου: «Μανιάτης και μητσοτακικός». Είναι μια πορεία με καμπές.
Γιος εκτελωνιστή από τον Κότρωνα και συγγραφέα από τη Λοκρίδα που συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση και στους μετέπειτα κοινωνικούς αγώνες, για χρόνια συνδεδεμένοι με το ΚΚΕ. Ο πατέρας του Δημήτρης Θεοδωρικάκος (19242006) οργανώθηκε από νωρίς στην ΟΚΝΕ, ανέπτυξε δράση ως ΕΠΟΝίτης και αντάρτης του ΕΛΑΣ, στα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια φυλακίστηκε στην Αίγινα, εξορίστηκε στην Ικαρία, τη Μακρόνησο, στον Αϊ-Στράτη και στα Γιούρα από τη χούντα.
Μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, η μητέρα του Αλεξάνδρα Βλάσση-Θεοδωρικάκου (1930-2015) καταγόταν από αγροτική οικογένεια της Μενδενίτσας. Το 1947 πολεμούσε ενταγμένη στο τάγμα του Κρόνου, συνελήφθηκε, οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ, πέρασε στρατοδικεία, εξορίες ως το 1961. Μέλος του ΚΚΕ για 40 χρόνια και στη συνέχεια τελεύτησε τη ζωή της ως ανένταχτη αριστερή. Εγραψε βιβλία και ποιήματα («Οι τελευταίες ρίζες», «Η μοναξιά των γενναίων», «Οι μνήμες μένουν ζωντανές» κ.ά.). Ο Πειραιάς, το Κερατσίνι, η Κοκκινιά ήταν ο τόπος συνάντησής τους, εκεί μεγάλωσαν τα παιδιά τους, τον Τάκη που σπούδασε δάσκαλος και την Αργυρώ που σπούδασε γιατρός.
Οπως μας λέει ένας κομμουνιστής που γνώρισε τον νυν υπουργό από τα χρόνια της ΚΝΕ, «δεν ήταν άνθρωπος των αντιπαραθέσεων ή των συγκρούσεων. Δεν ήταν πολωτικός». Για να συμπληρώσει ένα πάλαι ποτέ στέλεχος της ΚΝΕ που έφυγε το ’89 μαζί με τους μετέπειτα ναρίτες: «Δεν ήταν της σύγκρουσης. Ηταν του… παρασκηνίου».
Πέρα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις, κυρίαρχη είναι η απορία για την ανάδειξη Θεοδωρικάκου ως γραμματέα της ΚΝΕ, όπως αναδύεται σε συζητήσεις με ανθρώπους που έζησαν την εποχή της κρίσης στην ΚΝΕ τη δεκαετία του ’80 αλλά και μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1990-91 και στην πορεία με τις αποχωρήσεις μελών του προς τον Συνασπισμό. Και η απορία βασίζεται κυρίως στην άχρωμη παρουσία του. «Δεν άφησε αποτύπωμα» λένε στον χώρο της κομμουνιστικής Αριστεράς.
Την περίοδο 1985-86 ήταν υπεύθυνος από το Γραφείο Πειραιά της ΚΝΕ για τους μαθητές στη Νίκαια. «Δεν ήταν καν μέλος στο Κεντρικό Συμβούλιο μέχρι που έγινε… κατευθείαν γραμματέας» σημειώνει στο Documento πρώην μέλος της ΚΝΕ. Ακόμη και μετά την κρίση του ’89 «ο Θεοδωρικάκος δεν μετείχε στην προσυνεδριακή επιτροπή που είχε ορίσει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ για να οργανώσει έκτακτο συνέδριο της ΚΝΕ. Αυτή είχε γραμματέα τον Σήφη Κωτσαντή» εξηγεί στο Documento στέλεχος του ΚΚΕ. Ομως τον Ιανουάριο του 1990 διεξάγεται το 5ο Εκτακτο Συνέδριο της ΚΝΕ που τον εκλέγει γραμματέα. Οπως θυμάται στέλεχος της οργάνωσης τότε, «κατά τη διάρκεια του συνεδρίου έβγαζε μάτι ότι πήγαινε για γραμματέας. Ηταν προαποφασισμένη επιλογή». Ουσιαστικά ο Τ. Θεοδωρικάκος ήταν «ο εκλεκτός της λεγόμενης τότε πτέρυγας των “ανανεωτικών”, που ετερογενής στο εσωτερικό της περιλάμβανε από τον Μίμη Ανδρουλάκη έως τον Γιάννη Δραγασάκη».
Τον Αύγουστο του 1991, στη δεύτερη διάσπαση της ΚΝΕ, ο Θεοδωρικάκος φεύγει με τους «ανανεωτικούς» για την πλήρη ένταξη στον Συνασπισμό (το ΚΣ της ΚΝΕ ανασυγκροτείται με γραμματέα τον Νίκο Σοφιανό, τον μόνο από 13 μέλη της μειοψηφίας του Κεντρικού Συμβουλίου το ’89 που παρέμεινε στο ΚΚΕ μετά το ’91).
Ανθρωποι που τον γνώρισαν θυμούνται τις επαφές του με τον Κερατσινιώτη Ζαχαρία Ζούπη, με τον οποίο βρέθηκαν μαζί στον κυκεώνα της περιόδου 1989-93 (μέλος του γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, αρχισυντάκτης του «Οδηγητή» και μέλος της Επιτροπής Πόλης της ΚΟ Πειραιά, πέρασε στον Συνασπισμό, εκλέχτηκε γραμματέας Πειραιά και μέλος της ΚΕ και αποχώρησε το 1993). Χαρακτηρίζουν τον Τ. Θεοδωρικάκο όμως «παιδί του Ανδρουλάκη». Συμπορευόταν μαζί του και στα πολιτικά και στον μηχανισμό. Ακολούθησαν εν μέρει κοινή πορεία από τον Συνασπισμό (μετά το ’93) στο ΠΑΣΟΚ.
Είχε διατελέσει και διευθυντής του πολιτικού γραφείου του τότε υφυπουργού Αθλητισμού Γιώργου Λιάνη, από όπου παραιτήθηκε το 1995, αναλαμβάνοντας επικεφαλής του Νομαρχιακού Συμβουλίου Πειραιά σε θέματα αθλητισμού, πολιτισμού, νεολαίας. Εκείνη την εποχή έπαιξε ρόλο στη διαδικασία σύγκλισης στελεχών του Συνασπισμού ή προερχόμενων από την Ανανεωτική Αριστερά με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Ο Θεοδωρικάκος απέσπασε το παρατσούκλι «Λαλιώτης της ΝΔ» την περίοδο που ως σύμβουλος επικοινωνίας συνεργάστηκε με το κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Κώστα Λαλιώτη, όταν ήταν επικεφαλής στο υπουργείο Περιβάλλοντος και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι τυχαίο ότι με την υπουργοποίηση Θεοδωρικάκου ο Τύπος «ξέθαψε» τη θητεία του στο γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ το 2004, τότε που πήγαιναν κι έρχονταν οι καταγγελίες του γραμματέα Λαλιώτη περί σχέσης της οικογένειας Μητσοτάκη με τη λιβεριανή υπεράκτια εταιρεία Mayo – υπόθεση για την οποία ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσέφυγε στα δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμηση και δικαιώθηκε.
Οι ακραιφνείς «πράσινοι» πάντα θεωρούσαν ξένο σώμα τους προερχόμενους από τον Συνασπισμό. Σήμερα «το ίδιο συμβαίνει και με τους δεξιούς στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου είδαν να τους παίρνει μια θέση κορυφής ένας που δεν προέρχεται από τα σπλάχνα της ΝΔ» λέει στο Documento στέλεχος της δημόσιας διοίκησης που γνωρίζει τον Τ. Θεοδωρικάκο από παλιά. Και συμπληρώνει: «Πάντως έχει ικανότητα οργανωτική και σε θέματα λειτουργίας των μηχανισμών. Και όχι μόνο. Ξέρει να ελίσσεται, να συμμαχεί, να… οπορτουνίζει, που λέγαμε κάποτε, για να επιτυγχάνει οφέλη».
Ενας δάσκαλος στα σαλόνια
Πτυχιούχος του Παιδαγωγικού στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών στο ίδιο πανεπιστήμιο με ειδίκευση στην Κοινωνιολογία, ο 55άχρονος σήμερα Τ. Θεοδωρικάκος κατάλαβε ότι ως δημοσκόπος θα βρίσκεται πάντα κοντά στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μπήκε στο σαλόνι των μεγάλων κομμάτων μέσω των αναλύσεων για τις προτιμήσεις της κοινής γνώμης. Από το ΠΑΣΟΚ του Λαλιώτη και του Σημίτη στη ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη, μια… GPO δρόμος.
Από το 2004 αναλυτής στην εταιρεία δημοσκοπήσεων GPO, διευθύνων σύμβουλος στη συνέχεια και πρόεδρός της ως το 2016. Τη νύχτα της Κυριακής 10 Ιανουαρίου 2016 η ΝΔ γύριζε σελίδα με την εκλογή του Κυρ. Μητσοτάκη ως προέδρου.
Δίπλα στον νέο αρχηγό πανηγύριζε o από τον Οκτώβριο του 2015 σύμβουλός του, ο οποίος δεν παρέλειψε να γράψει και στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ότι συνεργάστηκε με τον Κυρ. Μητσοτάκη στη διαμόρφωση της εκλογικής του στρατηγικής – για… όσους δεν το ήξεραν. Λίγους μήνες μετά, τον Μάιο του 2016, επισφραγίστηκε επισήμως η «μεταγραφή» και ο Τ. Θεοδωρικάκος αναλαμβάνει συντονιστής του στρατηγικού σχεδιασμού και της επικοινωνιακής πολιτικής έως τις εθνικές εκλογές νίκης της ΝΔ τον Ιούλιο του 2019. Εχει ενδιαφέρον ότι η υπόθεση GPO αποτέλεσε πεδίο βολής για πυρά εναντίον του από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από εσωκομματικούς αντιπάλους μέσω διαρροών για τη σχέση του με τον επιχειρηματία Χρήστο Καλογρίτσα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Οκτώβριο του 2016 από το βήμα της Βουλής ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απαντούσε στις αιτιάσεις της ΝΔ για τις τηλεοπτικές άδειες και την περίπτωση Καλογρίτσα χρησιμοποιώντας το… μπούμερανγκ Θεοδωρικάκο. «Συμπεριφερθήκαμε στον Καλογρίτσα με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφερθήκαμε στο Mega, το κανάλι του Καρατζαφέρη κ.λπ. Οταν έσπασε έναν όρο του διαγωνισμού, αποβλήθηκε. Οταν θέλετε να ρωτήσετε για τον Καλογρίτσα, ρωτήστε τον κ. Θεοδωρικάκο που είναι συνεταίρος του» έλεγε ο Αλ. Τσίπρας. Εκτοτε όποτε ο «γαλάζιος» δημοσκόπος και μετέπειτα υπουργός έκανε τον τιμητή για τα… βοσκοτόπια του ΣΥΡΙΖΑ και τις καλογρίτσειες επαφές, ξεκινούσαν στον Τύπο οι ομοβροντίες περί υποκρισίας.
Ηδη από τον Μάιο του 2016 το «Βήμα» αναδείκνυε το ζήτημα με το πλήθος των δημοσιευμάτων που αναφέρονταν μεταξύ άλλων «στην πολυετή γνωριμία του με τον επιχειρηματία Χρήστο Καλογρίτσα (ο γιος του Γιάννης συμμετείχε στο βασικό μετοχικό σχήμα της GPO)».
Εκτοτε πολλές ήταν οι αναφορές στο μετοχικό σχήμα της GPO, καταγράφοντας ότι το 2007 τρία μέλη της οικογένειας Καλογρίτσα είναι κύριοι μέτοχοι της εταιρείας, έχοντας από 25% το καθένα (75% συνολικά), με συμμετοχή κατά 25% και της Ειρήνης Μαυρίδου (συζύγου του Τ. Θεοδωρικάκου). Και το 2017, οπότε ο δημοσκόπος έχει ενταχθεί στο ηγετικό επιτελείο της ΝΔ, το μετοχολόγιο της GPO εμφανίζεται στο μητρώο εταιρειών με την οικογένεια Καλογρίτσα καλά να κρατεί (έχει αποχωρήσει ένα μέλος της και αυξάνεται το ποσοστό συμμετοχής Μαυρίδου από 25% σε 40%)!
