Του Γιώργου Λακόπουλου
Λέγεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξοργίζεται- ή αισθάνεται άβολα- όταν τα ΜΜΕ επικρίνουν τη σύζυγό του. Προφανώς συμβαίνει το αντίθετο όταν την επαινούν. Ο καθένας θα το έκανε ίσως. Πάντως ο ίδιος τη φέρνει συχνά στο προσκήνιο, με αναρτήσεις του στο Διαδίκτυο.
Αν το κάνει από αγάπη, ενδιαφέρον και για εμψύχωση είναι αξιέπαινος. Αν το βλέπει ως μέρος του πολιτικού μάρκετινγκ μάλλον δεν του χρειάζεται.
Αν θεωρεί ότι χρησιμοποιούνται οι – επιχειρηματικές- δραστηριότητες της για να πληγεί ο ίδιος, είναι υπερβολικός: κανείς δεν μπορεί να τον βλάψει αν δεν υπάρχει κάτι μεμπτό. Για τις συκοφαντίες υπάρχει η Δικαιοσύνη.
Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν υπάρχει λόγος να αποφύγει την κριτική -έστω και άδικη ενίοτε- ένα δημόσιο πρόσωπο. Όπως δεν υπάρχει τρόπος να μη στραφούν τα φώτα της δημοσιότητας στην οικογένεια ενός Πρωθυπουργού. Απλώς είναι σπανιότερα, αν δεν το επιδιώκουν.
Κανείς δεν ασχολήθηκε ποτέ ιδιαίτερα με την Γεωργία Σαμαρά, ή την Άντα Παπανδρέου, και η κοινή γνώμη δεν ήξερε καν τα ονόματα των παιδιών του Κ. Σημίτη.
Το τελευταίο θέμα με την σύζυγο του Πρωθυπουργού έχει ως αφορμή την παρουσία της δίπλα του -πίσω του μάλλον- στην αίθουσα συνελεύσεων του ΟΗΕ.
Δεν ήταν η μόνη. Ήταν εκεί η Μελάνια Τραμπ και η Μπριζίτ Μακρόν. Ίσως και άλλες. Και προφανώς δεν είδε φως και μπήκε. Επιτρεπόταν να παρίσταται.
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Είναι ότι -και- με αυτή την αφορμή σε πολλά ΜΜΕ εμφανίσθηκε πάλι ο όρος «πρώτη κυρία της Ελλάδας» δίπλα στο όνομά της.
Προς το παρόν δείχνει δημοσιογραφική υπερβολή, αυθαιρεσία ή κολακεία. Από ό,τι γνωρίζουμε μέχρι τώρα η μόνη σύζυγος πρωθυπουργού που διεκδικούσε αυτόν το ρόλο για τον εαυτό της ήταν η Μαργαρίτα Παπανδρέου. Το διαπιστώνει άλλωστε όποιος διαβάσει το τελευταίο βιβλίο της.
Καμιά άλλη δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ με αυτόν τον τίτλο -ούτε το επιδίωξε. Π.χ. υπήρχε μεγάλη συζήτηση για τη δημόσια εικόνα της συμπαθούς Μαρίκας Μητσοτάκη, αλλά,κανείς δεν την χαρακτήρισε «πρώτη κυρία»- και μπορεί να του άνοιγε το κεφάλι με τη μαγκούρα της, αν το έκανε. Γιατί απλούστατα στην Ελλάδα δεν υπάρχει καθεστώς Πρώτης Κυρίας.
Υπάρχει στην Αμερική- ανεπίσημα, αλλά καθιερωμένα- όπως υπάρχει και στη Γαλλία. Οι σύζυγοι των προέδρων -που είναι επικεφαλής των δυο κρατών- έχουν ρόλο στο Λευκό Οίκο και στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Και δημόσιες υπηρεσίες να υποστηρίζουν τον ρόλο τους.
Στην Ελλάδα δεν υφίσταται κάτι τέτοιο. Η σύζυγος του Πρωθυπουργού είναι σύζυγος του Πρωθυπουργού, με ό,τι σημαίνει αυτό για κάθε οικογένεια. Πουθενά στον εγχώριο θεσμικό ιστό δεν προβλέπεται κατι διαφορετικό. Έστω και άτυπα.
Άλλωστε αν υπήρχε αυτός ο τίτλος, θα τον είχε μάλλον η σύζυγος του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας- ως αρχηγού του κράτους- παρά του Πρωθυπουργού.
Δεν ξέρουμε πόσο αρέσει στην κυρία Μαρέβα Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη να την εμφανίζουν τα ΜΜΕ ως «πρώτη κυρία»- και είναι αδιανόητο να σκεφθεί κανείς ότι αυτό υποκινείται από τον κύκλο της. Όπως δεν ξέρουμε αν αυτό ικανοποιεί τον Πρωθυπουργό.
Σε κάθε περίπτωση όμως υπερτονίζεται μιντιακά κάτι που δεν υφίσταται στο εγχώριο πολιτικό σύστημα, ούτε εθιμικά. Και από αυτή την άποψη δεν ωφελεί. Γιατί στην πολιτική η κολακεία είναι σαν τον καπνό του τσιγάρου: κάνει κακό ακόμη και αν δεν την εισπνέεις.
