Periodista
«Αν θέλει η Ν.Δ. να μάθει περισσότερα για τον γκεμπελισμό, πρέπει να απευθυνθεί σε οικείους, να κοιτάξει πολύ κοντά της» δήλωσε μεταξύ πολλών άλλων σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Νικος Παππάς και όχι τυχαία.
Δεν είναι τυχαία αυτή η αναφορά του Νίκου Παππά, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τι λέει πάντοτε, και οι γνωρίζοντες μπορούν να καταλάβουν πολύ εύκολα τι εννοεί, ποιοι είναι οι “οικείοι της ΝΔ” και ποιοι δεν πρέπει να κουνούν το δάχτυλο στην Αριστερά με ανιστόρητες παραπομπές στον “γκεμπελισμό”.
Είναι σαφές ότι ο Νίκος Παππάς “έδειξε” τον πρώην υπηρεσιακό πρωθυπουργό, Παναγιώτη Πικραμένο. “Τι σχέση έχει ο Παναγιώτης Πικραμένος;”, θα μας ρωτήσει κάποιος. Αρχικά ο Πάναγιώτης Πικραμένος, έχει διαρρεύσει από το ίδιο το περιβάλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι σε μία μελλοντική κυβέρνηση της ΝΔ θα αναλάβει να διαδραματίσει ρόλο – κλειδί.
Να θυμίσουμε ακόμη πως ο Παναγιώτης Πικραμένος, δικαστικός του ΣτΕ, υπήρξε σύμβουλος του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από το 1991-1993.
Να θυμίζουμε επίσης πως πριν από λίγο καιρό, στο Αγιον Όρος κατά την προσκυνηματική επίσκεψη του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε μαζί του, τους στενούς του συνεργάτες, Μακάριο Λαζαρίδη (διευθυντή του γραφείου τύπου της ΝΔ) και Κώστα Τσιάρα (γραμματέα της Κ.Ο.της Ν.Δ.), ενώ μαζί τους ήταν και ο κ. Πικραμμένος.
Τι σχέση έχουν, όμως, όλα αυτά με τον “γκεμπελισμό”;
Θα απαντήσουμε με ένα απλό ερώτημα:
Ποιος είχε αναλάβει την αποκλειστική διακίνηση των προπαγανδιστικών εντύπων του Γκεμπελς στην κατεχόμενη Ελλάδα και θησαύριζε;
Στο βιβλίο του με τίτλο “Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια”, ο ιστορικός Δημοσθένης Κούκουνας, ειδικευμένος στα κατοχικά θέματα, κάνει αποκαλύψεις και για την οικογένεια του Παναγιώτη Πικραμένου.
Ο Πάνος Πικραμένος στα δώδεκά του, το 1957, γράφτηκε στο γυμνάσιο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών. Γιατί συνέβη αυτό; Ο πατέρας του ήταν φανατικός θαυμαστής των Γερμανών. Μετά το τέλος της Κατοχής πέρασαν δώδεκα χρόνια μέχρι να ξανανοίξει η Γερμανική Σχολή και ένας από τους πρώτους μαθητές της ήταν ο μικρός Παναγιώτης. Εντελώς συμπτωματικά το νέο κτίριο της σχολής (το κατοχικό στην οδό Αραχώβης είχε περιέλθει στο Γαλλικό Ινστιτούτο) χωριζόταν από μια μεσοτοιχία με την κλινική του πατέρα Χριστοφοράκου, ο γιος του οποίου φοίτησε κι αυτός στην ίδια σχολή.
Ο μικρός Παναγιώτης ξεκινούσε με τα πόδια από το αριστοκρατικό σπίτι του με τα 18 δωμάτια στην οδό Ακαδημίας 52 για να φτάσει στην περιοχή Μουσείου. Κάθε πρωί πήγαινε στη Γερμανική Σχολή.
Το σπίτι αυτό των 450 τ.μ. ανήκε στην οικογένειά του πριν ο ίδιος γεννηθεί το 1945, όταν ο κόσμος άλλαζε με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Είχε αγοραστεί λίγες μέρες αφότου άρχισε η Κατοχή με γερμανικά χρήματα. Από που προέρχονταν αυτά τα χρήματα; Ο πατέρας του Παναγιώτη Πικραμένου, στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη, Όθωνας μόλις είχε αναλάβει την αποκλειστική πώληση σε όλη την κατεχόμενη Ελλάδα των προπαγανδιστικών εντύπων του κατακτητή, των Γερμανών ναζί.
Στενός συνεργάτης του Γκέμπελς, λοιπόν, ο πατέρας του Πικραμένου, ο οποίος είχε κάνει χοντρές μπίζνες με τους Γερμανούς, αναλαμβάνοντας τη διακίνηση όλων των προπαγανδιστικών εντύπων του εχθρού σε όλο το διάστημα της Κατοχής.
Διαβάζουμε σε σχετικό δημοσίευμα:
Επί Κατοχής, το μοναδικό πρακτορείο που είχε την αποκλειστικότητα όλων των εφημερίδων και περιοδικών που έβγαιναν υπό καθεστώς λογοκρισίας ήταν η «Ένωσις Ελληνικού και Ξένου Τύπου» Α.Ε. Η εταιρία αυτή ιδρύθηκε λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη της Κατοχής, αφού προηγουμένως έφτασε από το Βερολίνο στην Αθήνα ειδικός απεσταλμένος του Γκαίμπελς, υπουργού Προπαγάνδας του Τρίτου Ράιχ. Αυτός είχε την ιδιότητα του πληρεξουσίου της εταιρίας «Mundus», που ανήκε εξ ημισείας στα γερμανικά υπουργεία Προπαγάνδας και Εξωτερικών. Εγκαταστάθηκε σ’ ένα γραφείο της γερμανικής πρεσβείας, στον τρίτο όροφο της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας 4, και άρχισε τις επαφές του.
Με την καθοδήγηση του Χέρμπερτ Σβέρμπελ, ο οποίος μόλις λίγους μήνες νωρίτερα είχε διοριστεί ακόλουθος Τύπου στην Αθήνα, αλλά από πολλών ετών είχε πλούσιες διασυνδέσεις με παράγοντες του ελληνικού Τύπου, ο Μάουραχ, ο εκπρόσωπος του Γκαίμπελς στην Αθήνα, εκτός άλλων προσώπων, είχε μακρές συζητήσεις με τον Όθωνα Πικραμένο. Κατέληξαν στην απόφαση να ιδρύσουν από κοινού μια νέα εταιρία, την Α.Ε. «Ένωσις Ελληνικού και Ξένου Τύπου». Συμφώνησαν ότι η γερμανική κρατική εταιρία θα διατηρούσε το 51%, ενώ πλην του Πικραμένου ποσοστά δόθηκαν και στους ανταγωνιστές του, τους κληρονόμους του Σπύρου Τσαγγάρη, αλλά και σε μια στενή συνεργάτιδα και συνεταίρο του, την Ελισάβετ Τσιβόγλου, η οποία μέχρι τότε διαχειριζόταν όλες τις ξένες εφημερίδες και περιοδικά.
Ο Όθων Πικραμένος διορίστηκε γενικός διευθυντής της νέας εταιρίας, που δημιούργησε ο ίδιος με τους εκπροσώπους του Γκαίμπελς, με τους οποίους και συνεταιρίστηκε, έχοντας ένα σημαντικό ποσοστό στο μετοχικό κεφάλαιο και φυσικά στα τεράστια κέρδη του μονοπωλιακού πρακτορείου. Ο ίδιος κέρδισε πολλά, όχι μόνον από την αποκλειστική διακίνηση των ελληνόγλωσσων και ξενόγλωσσων (κυρίως γερμανικών και ιταλικών) προπαγανδιστικών εντύπων και βιβλίων, αλλά και με τις εκτυπώσεις διαφόρων εντύπων για λογαριασμό του κατακτητή, ως ένας από τους βασικούς μετόχους της εταιρίας «Πυρσός» που ήταν.
Το παλαιό πρακτορείο που είχε μέχρι την αρχή της Κατοχής και που το είχε ιδρύσει ο πατέρας του Τάκης Πικραμένος το 1927 στεγαζόταν σε τετραώροφο ακίνητο, στην οδό Σωκράτους 43. Βάσει της συμφωνίας που έκανε ο Όθων Πικραμένος με τους Γερμανούς, ο Πικραμένος θα εγκατέλειπε την ιδιοκτησία του ακινήτου για να το ρευστοποιήσει. Το αγόρασε μια εταιρία που μόλις είχε περιέλθει υπό τον έλεγχο των Γερμανών, η ΑΕΜ «Βωξίται Παρνασσού», και πλήρωσε 22 εκατομμύρια δραχμές στον μέχρι τότε ιδιοκτήτη του (την οικογένεια Πικραμένου, που χρησιμοποιούσε τους δύο ορόφους για κατοικία της), αναλαμβάνοντας στη συνέχεια να το ενοικιάσει στη νέα εταιρία, της οποίας γενικός διευθυντής ήταν ο Όθων Πικραμένος.
Εκεί πρέπει λοιπόν να κοιτάξει η Νέα Δημοκρατία, στους οικείους της Πικραμένους, αν θέλει να πληροφορηθεί από πρώτο χέρι τι σημαίνει “γκεμπελισμός” και να αφήσει την Αριστερά ήσυχη. Η Αριστερά εξάλλου ήταν ο κορμός της Εθνικής Αντίστασης, είτε αυτό αρέσει στους Μητσοτάκηδες, είτε δεν αρέσει.
