Του Νίκου Παναγιωτόπουλου
O Στέφανος Κασσελάκης γνωστοποίησε μόλις στις 29 Αυγούστου το πραγματικό ενδιαφέρον του για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, εντούτοις κατάφερε σε λιγότερο από έναν μήνα να κατακτήσει θέση πολιτειακού παράγοντα της χώρας, εγκαινιάζοντας μαζί μια ολόκληρη εποχή για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πλέον το «φαινόμενο» Κασσελάκη που δεν είναι χαμηλό βαρομετρικό αλλά μια τάση στην κοινωνία που βαρέθηκε τους επαγγελματίες πολιτικούς αλλά απομένει να φανεί αν θα είναι και πλειοψηφικό ρεύμα, ωστόσο η στροφή προς το κέντρο θα ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο έναντι του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ.
Ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε την ανατροπή και νίκησε το λεγόμενο φαβορί, την κ. Αχτσιόγλου – όπως θέλουν να την αποκαλούν- που είχε πάρει το «δαχτυλίδι» από όλους όσοι είχαν αποδομήσει τον Αλέξη Τσίπρα και αυτό μέτρησε στην τελική μάχη.
Τι έγινε λοιπόν; Η εμφάνιση Κασσελάκη από μόνη της έκανε την ανατροπή; Οι επιθέσεις στον νέο υποψήφιο ενός γερασμένου και απαξιωμένου κομματικού ιερατείου αποτέλεσαν χορηγία για την υποψηφιότητα του.
Οι μάσκες που έπεσαν από την κομματική γραφειοκρατία που έστειλε μήνυμα στους νέους, «σας θέλουμε για ψηφοφόρους αλλά όχι για κομματικά αξιώματα».
Επίσης το «σύνδρομο» Ντόρα χτύπησε το επιτελείο Αχτσιόγλου.
Κανονικά τα ιστορικά και πολιτικά παραδείγματα θα πρέπει να διδάσκουν, γιατί διαφορετικά το 65% μπορεί να οδηγήσει και σε ήττα. Κάποιοι την έπεισαν ότι θα έπαιρνε άνετα το κόμμα όταν ερχόταν η ώρα της αποχώρησης Τσίπρα. Την εμφάνισαν σαν τον Βενιζέλο που περίμενε στη γωνία στο Ζάππειο. Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος με τις αντιπάθειες που έχει δημιουργήσει προφανώς της πέρασε χωρίς να φταίει η ίδια, τοξικότητα.
Θεωρώ εντελώς λάθος την προεκλογική της καμπάνια, ξύλινη, άκαμπτη και κάπου ελιτίστικη και απαξιωτική για ανθρώπους που θεωρούνταν εκτός στενού κύκλου ή που μπορεί να είχαν χαρακτηριστεί εχθρικοί. Ενώ στον β΄γύρο έκανε όλα όσα κατηγορούσε τον Στέφανο Κασσελάκη.
Η κ. Αχτσιόγλου όταν έθεσε υποψηφιότητα δεν πήρε σφουγγάρι και στη συνέχεια να απευθυνθεί ηγετικά στα στελέχη του… όλου κόμματος. Προσπάθησε να διατηρήσει ισορροπίες απέναντι στην «Ομπρέλα» και τους «Προεδρικούς». Ενσωμάτωσε τη «βεντέτα» της «Ομπρέλας» με τους ορίτζιναλ «Προεδρικούς» υπέρ των πρώτων.
Δόθηκε η εντύπωση των «καθαρών» και των μιασμάτων που είπε μια «ψυχή» το βράδυ των εκλογών σε έναν αξιοπρεπή άνθρωπο, τον Ρήγα.
«Δέχθηκα μια απρόκλητη και τραμπούκικη επίθεση. Ξαφνικά άρχισε να μου πετάει αντικείμενα και με έπιασε από το λαιμό», είπε ο Παναγιώτης Ρήγας για το επεισόδιο στην Κουμουνδούρου με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο, σύντροφο της διεκδικήτριας της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ, Εφης Αχτσιόγλου.
Φυσικά, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος κοντά στον Αλέξη Τσίπρα ήταν επί χρόνια, αλλά μάλλον δεν άκουσε τον πρώην πρωθυπουργό όταν αυτός είπε τον Φεβρουάριο του 2022 στο Πολιτικό Συμβούλιο πως «οι ύβρεις ή οι αήθεις αντιδικίες δεν είναι στοιχείο εσωκομματικής δημοκρατίας. Είναι στοιχείο διαλυτικό. Θέλω να σας ζητήσω να εξουσιοδοτήσουμε τη γραμματέα του κόμματος και τη γραμματέα της ΚΟ, ώστε από δω και στο εξής οποιοσδήποτε σύντροφος ή συντρόφισσα, εννοώ μέλος του κόμματος –δεν μιλάω προφανώς για τους φίλους μας, αλλά για τα μέλη μας– προβεί όχι σε κατάθεση πολιτικής θέσης ή απόψεων, αλλά σε αήθεις αναφορές υβριστικές απέναντι σε συντρόφους, να λαμβάνουν μέτρα αναστολής της κομματικής τους ιδιότητας, τουλάχιστον, μέχρι το συνέδριο».
Η ίδια δεν πήρε θέση και δόθηκε η εντύπωση για προγραφές εν ενεργεία στελεχών.
Οι κομματικοί γραφειοκράτες και «ιεροεξεταστές» επιτέθηκαν με τον ίδιο τρόπο και στον Στέφανο Κασσελάκη. Οι «χορηγοί» που απαξίωσαν και σχεδόν βρίζουν τον Κασσελακη είναι οι ίδιοι που πολέμησαν Τσίπρα και συνέβαλαν στη εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Πλέον η κομματική γραφειοκρατία δεν παίζει κανέναν ρόλο, μίλησαν οι ψηφοφόροι και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Το 2009 η Ντόρα Μπακογιάννη είχε μαζί της σχεδόν το σύνολο των συγκροτημάτων, των βουλευτών, των δημάρχων, των κομματικών οργανώσεων. Όλα αυτά επικοινωνιακά γιατί το εκλογικό σώμα στην κάλπη την έστειλε στο σπίτι της. Έχασε. Η ίδια κι οι συνεργάτες της δεν έπιασαν τον παλμό στην κοινωνία και παγιδεύτηκαν στην ίδια τους την προπαγάνδα για σαρωτική διαφορά υπέρ της, για έναν περίπατο που δεν έγινε. Το ίδιο συμβαίνει και με την κυρία Αχτσιόγλου.
Επίσης μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ τη θεωρεί συνυπεύθυνη για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης Τσίπρα.
Τότε που ψήφιζε ανάλγητα τους αντεργατικούς νόμους, τότε που πετσόκοβε συντάξεις, κατήργησε το ΕΚΑΣ και διαπραγματεύτηκε τον «νόμο Κατρούγαλου» για να κλείσει η αξιολόγηση, τότε που ουσιαστικά εκτελούσε τις αξιώσεις του ΣΕΒ και της τρόικα, τότε που άφηνε εντελώς ανέλεγκτη τη μαύρη και αδήλωτη εργασία και φυσικά αποσπούσε τα θετικά σχόλια για τις επιδόσεις της. Αλλά και στις τελευταίες εκλογές εκτός από την στρατηγική ήττα της απλής αναλογικής, η συντριπτική αδυναμία που εξέθεσε τον Αλέξη Τσίπρα ήταν το μη κοστολογημένο κυβερνητικό πρόγραμμα. Η κυριά Αχτσιόγλου ήταν τομεάρχης Οικονομικών του κόμματος για αυτό και κατά μία ερμηνεία η κομματική βάση τη θεωρεί συνυπεύθυνη. Ο «ξενόφερτος» είναι μίασμα, είναι ύβρις για την εκκλησία των ορθόδοξων αριστερών και θα έπρεπε να του διακοπεί η Θεία Κομματική Κοινωνία αλλά αντίθετα για πολλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ανάσα και ελπίδα.
Βγήκαν ο Σκουρλέτης, Παπαδημούλης, Φίλης, ο Μπίστης και λοιπές «ξεπερασμένες δυνάμεις»- που μάλλον θα αποστρατευτούν ή θα ξεκινήσουν αγώνα για τη δικαίωση της αριστεράς- και επιτέθηκαν στον Κασσελάκη. Αυτοί και αν είναι οι βασικοί του χορηγοί και ας μην ψάχνουν σκοτεινά κέντρα. Αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας απλώς θα ήταν σχολιαστές από το περιθώριο της πολιτικής. Τους έκανε παράγοντες και υπουργούς και το ευχαριστώ ήταν να του βάζουν τρικλοποδιές.
Τα δήθεν «ιστορικά στελέχη», παρεξηγήθηκαν για την εκδρομή στη Μακρόνησο, για να ανεβάσουν ακόμα περισσότερο τη συμπάθεια στο πρόσωπο του. Τα τοτέμ, που αποδείχτηκαν Ποτέμκιν που ανησυχούν για την κατάρρευση του χάρτινου μύθου της μεταπολιτευτικής αριστεράς που σήκωνε και θεωρούσε αποκλειστικότητα τη σημαία της ηθικής και της δικαιοσύνης.
Η πρώτη μάχη κερδήθηκε από τον Στέφανο Κασσελάκη, ο πόλεμος όχι. Η συνέχεια θα κριθεί στο κατά πόσο θα καταφέρει ο νέος αρχηγός να υλοποιήσει την υπόσχεση του για ένα κόμμα ανοιχτό και γειωμένο στην κοινωνία ή θα τον καταπιούν οι μουχλιασμένοι κομματικοί μηχανισμοί. Και όπως είπε ο ίδιος σχετικά με τη νίκη του φωτός, ας ανοίξει πόρτες και παράθυρα για να μπει στην Κουμουνδούρου να φύγουν κατσαρίδες και μούχλα…
