Η υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη τάραξε για τα καλά τα ήρεμα νερά στον ταπεινωμένο από την εκλογική συντριβή ΣΥΡΙΖΑ.
Οι τέσσερις πρώτες υποψηφιότητες (Αχτσιόγλου, Παππάς, Τσακαλώτος, Τζουμάκας) δεν κατέστη δυνατόν να συγκινήσουν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Πριν την υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη όλες οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις έκαναν λόγο για χαμηλή συμμετοχή. Η προπαγανδιστική μηχανή της διαπλοκής και το κομματικό ιερατείο είχαν χρίσει ως απόλυτο φαβορί την Έφη Αχτσιόγλου. Οι άλλοι τρεις υποψήφιοι είναι εμφανές ότι δεν μπορούσαν να κοντράρουν την υποψηφιότητα της Αχτσιόγλου. Και δεν ήθελαν είναι η αλήθεια – για διαφορετικούς λόγους ο κάθε ένας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Νέα Δημοκρατία και οι δημοσιογράφοι που έχουν ενταχθεί στον μηχανισμό προπαγάνδας του Μεγάρου Μαξίμου, ολόκληρο το σύστημα των δομημένων συμφερόντων που πολέμησε με λύσσα τον Αλέξη Τσίπρα, έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση. Η Έφη Αχτσιόγλου, μία αδύναμη αντίπαλος, ένα βολικό και υπάκουο πρόσωπο, μία εκπρόσωπος του χρεοκοπημένου, ηττημένου και παρακμιακού ΣΥΡΙΖΑ του 3% θα ήταν το ιδανική για την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι πάντες, στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο είναι βέβαιοι ότι με την Έφη Αχτσιόγλου στην ηγεσία ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί στα – γνώριμα για τον ίδιο – μονοψήφια ποσοστά. Για αυτόν ακριβώς Δεξιοί και διαπλοκή στάζουν μέλι την Έφη. Δεν είναι περίεργο; Δεν δημιουργεί ερωτήματα; Ακόμη και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος ολοκλήρωσε την αποστολή του με το πέρας της εκλογικής διαδικασίας του περασμένου Ιουνίου, ήταν ήσυχος. Έβλεπε το μέλλον: Ένας αδύναμος με την Έφη Αχτσιόγλου ΣΥΡΙΖΑ, θα αποτελούσε μία πρώτης τάξης προϋπόθεση, ώστε τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ να ανέβουν, όχι πολύ, αλλά τόσο όσο χρειάζεται προκειμένου η Νέα Δημοκρατία να κυριαρχήσει απολύτως και το ΠΑΣΟΚ να αντικαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, μελλοντικά, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Μητσοτάκης θεώρησε ότι ξέμπλεξε με την υπόθεση της Κεντροαριστεράς – Αριστεράς. Έφη Αχτσιόγλου και Νίκος Ανδρουλάκης, οι οποίοι πηγαίνουν χέρι-χέρι με τα συμφέροντα που πολέμησαν τον Αλέξη Τσίπρα, δεν θα μπορούσαν ποτέ να απειλήσουν τη μονοκρατορία τους. Θα έκανε και ο ίδιος τη δουλίτσα του και εκείνοι τη δική τους, αφού θα τους πετούσε το ξεροκόμματο που θα τους αναλογούσε.
Παράλληλα το σύστημα Μαξίμου είχε θέσει σε εφαρμογή ένα άλλο σχέδιο. Αφού επιβεβαιώθηκε εκλογικά και η κοινωνία, με την απαραίτητη συμβολή των ΜΜΕ της διαπλοκής, εμπέδωσε ότι ο Μητσοτάκης κατέκτησε τον μεσαίο χώρο – εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συντριπτικές απώλειες – τέθηκε σε εφαρμογή το διαδικαστικό πλαίσιο της συγκρότησης ενός νέου πολιτικού δίπολου, εκείνου της Κεντροδεξιάς – Ακροδεξιάς. Το επιτελείο Μητσοτάκη, αλλά και τα δομημένα συμφέροντα, είχαν στο μυαλό τους τις περιπτώσεις της Ιταλίας και της Γαλλίας. Ένας μπαμπούλας της ακροδεξιάς θα ήταν ο ιδανικός αντίπαλος ώστε ψηφοφόροι με ετερόκλητα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά να έπεφταν στην αγκαλιά της “Κεντροδεξιάς” του Μητσοτάκη (Σιράκ-Λεπέν, Μακρόν-Λεπέν κλπ, τα έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν).
Και ξαφνικά, εμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης. Και η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ζωντάνεψε. Κόσμος πολύς που αδιαφορούσε, δηλώνει πρόθυμος να ψηφίσει τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο επιτυχημένος εφοπλίστής που θήτευσε στoν Λευκό Οίκο και στην Goldman Sachs θα αυξήσει τη συμμετοχή. Αν κέρδιζε η Αχτσιόγλου θα ήταν η πρόεδρος των μόλις 20.000 μελών που θα ψήφιζαν. Τίποτα δήλαδή. Μία πρόεδρος ενός μικρού κόμματος, που δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει την εξουσία, θα ήταν όμως απολύτως βολικό για να κάνουν τις δουλίτσες τους ο Μητσοτάκης και τα μεγάλα συμφέροντα. Τα μέλη, όμως, που στις εσωκομματικές εκλογές δεν σκόπευαν να ψηφίσουν, θα προσέλθουν τελικά στην εσωκομματική διαδικασία ανάδειξης νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ, θα ψηφίσουν Κασσελάκη. Αυτό είναι μεγάλη ανατροπή.
Το κομματικό ιερατείο, τρομοκρατήθηκε. Ο Στέφανος Κασσελάκης σπέρνει τον τρόμο στο βολεμένο σύστημα των Μόνιμων Ιδιοκτητών του Κόμματος, γιατί θα χαλάσει την πιάτσα και κάποιοι θα χρειαστεί πλέον να δουλέψουν και όχι να επιδοτούνται από τα κομματικά ταμεία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκη θορυβήθηκε. Ένας ιμιτασιόν λίμπεραλ και βλαχοΜακρόν της Αθήνας, θα κληθεί να αντιμετωπίσει έναν ορίτζιναλ λίμπεραλ, έναν – πιθανώς αληθινό “Μακρόν των Βαλκανίων”, έναν που σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη που προέρχεται από πολιτικό τζάκι, είναι αυτοδημιούργητος, έναν που ξέρει καλύτερα και περισσότερες ξένες γλώσσες, έναν που είναι καλύτερος από τον Μητσοτάκη στα χρηματοοικονομικά, έναν που έχει χρήματα, άρα δεν θα αποκτήσει εξαρτήσεις και δεν θα εξαγοραστεί.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, που ξεκίνησε την πορεία του από τους Τάφους των Βενιζέλων, είναι ο αληθινός εφιάλτης για τον Μητσοτάκη. Ξεκίνησε από την έδρα του, από τα Χανιά, από την κοινή τους πατρίδα, από την πατρίδα των Βενιζέλων.
Δημιουργήστε μία εικόνα στο μυαλό σας: Την Έφη Αχτσιόγλου που δεν θα θέλει να αδικήσει τον Μητσοτάκη και τη Διαπλοκή, ως αντίπαλο του σημερινού πρωθυπουργού. Και μετά κάντε την ίδια εικόνα με τον Στέφανο Κασσελάκη να μπορεί να κοιτάξει, από την ίδια θέση και από το ίδιο ύψος, στα μάτια τον Μητσοτάκη.
Ακόμη και η επιλογή των Τάφων των Βενιζέλων δεν ήταν τυχαία. Μετατοπίζει το πολιτικό κέντρο βάρους, το σημείο αναφοράς της Δημοκρατικής Παράταξης, από την δήθεν, την ψευτοριζοσπαστική, Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, σε κάτι ευρύτερο που θα αποτελέσει τον πυρήνα της συγκρότησης ενός νέου αντιδεξιού μετώπου.
Ο Στέφανος Κασσελάκης αν εκλεγεί δεν θα εκλεγεί ως νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως νέος ηγέτης της Δημοκρατικής Παράταξης. Έχει τεράστια διαφορά το ένα από το άλλο.
Ο Στέφανος Κασσελάκης θα συσπειρώσει γύρω του όλες τις δυνάμεις από το Κέντρο μέχρι την Άκρα Αριστερά. Θα εξαφανίσει πολιτικά το ΠΑΣΟΚ, θα κερδίσει ακόμη και Δεξιούς ψηφοφόρους και το 2027 θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός.
Αντίπαλος του Στέφανου Κασσελάκη δεν είναι η τετράδα των υπολοίπων υποψηφίων, ούτε φυσικά η Έφη Αχτσιόγλου η οποία μπορεί να ηγηθεί μόνο ενός μικρού τριτοτέταρτου κόμματος.
Αντίπαλος του Στέφανο Κασσελάκη είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Το δίλημμα της διαδικασίας ανάδειξης νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι Κασσελάκης ή Αχτσιόγλου.
Το δίλημμα είναι το εξής: ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ή ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ.
