Ο John Bolton ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, επί εποχής Trump και πολέμιος της Ρωσίας και του Putin αναγνωρίζει την πραγματικότητα…
Σε άρθρο του τονίζει ότι η Ρωσία κέρδισε, η Δύση ηττήθηκε και πλέον ο Putin ανατρέπει τη διπλωματική σκακιέρα στην Ουκρανία.
Τους τελευταίους μήνες, η Ρωσία γνώρισε σημαντική πολιτική αναταραχή, αλλά δεν υπήρξε κάποια αλλαγή στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία.
Η ανταρσία του ηγέτη του Ομίλου Wagner, Yevgeny Prigozhin, και η επακόλουθη δολοφονία έχουν κυριαρχήσει στις ειδήσεις, ενώ η Μόσχα και το Κίεβο παραμένουν, με μικρές εξαιρέσεις, σε στρατιωτικά αδιέξοδα, αναφέρει ο Πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών, John Bolton.
Καθώς πλησιάζει το φθινόπωρο, ωστόσο, ο Πρόεδρος Vladimir Putin επιβεβαιώνει εκ νέου την εξουσία του στη Ρωσία και μπορεί να είναι έτοιμος να ανατρέψει τη διπλωματική σκακιέρα στην Ουκρανία.
Η Ουάσιγκτον και η Δύση φαίνονται απροετοίμαστες να αντιδράσουν αποτελεσματικά.
Ο Putin σφίγγει τα λουριά…
Μετά την ανταρσία του Prigozhin, πολλοί ειδικοί εξήγησαν με σιγουριά ότι ο Putin ήταν βαθιά τραυματισμένος και η πτώση του ήταν αναπόφευκτη, αν όχι επικείμενη.
Σήμερα, αυτοί οι ίδιοι παρατηρητές λένε ότι ο θάνατος του Prigozhin απελευθερώνει αόρατα δίκτυα υποστηρικτών του, που αναζητούν εκδίκηση.
Οι εσωτερικές λειτουργίες του Κρεμλίνου παραμένουν ασαφείς, επομένως δεν είναι εξασφαλισμένες προβλέψεις.
Ωστόσο, ο Putin είναι πλέον πολύ πιο ασφαλής από ό,τι ήταν πριν από την ανταρσία, ακόμα κι αν δεν έχει ανακτήσει πλήρως την κυριαρχία του πριν από τον Φεβρουάριο του 2022.
Σκεφτείτε τι έχει συμβεί.
Ο Prigozhin είναι νεκρός, όπως αρχικά ανακοίνωσε ο Putin και αργότερα επιβεβαίωσαν οι ρωσικές αρχές.
Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, σκοτώθηκαν κοντά στο Τβερ την περασμένη εβδομάδα, ο Dmitry Utkin, ο κορυφαίος αναπληρωτής του Ομίλου Wagner του Prigozhin(ουσιαστικά ο στρατιωτικός του διοικητής) και άλλοι κορυφαίοι σύμβουλοι.
Ο Putin θέλει να διατηρήσει τα περιουσιακά στοιχεία και το προσωπικό του Wagner σε όλο τον κόσμο και ένας λόγος που χρειάστηκε δύο μήνες για να εξαλείψει τον Prigozhin ήταν να διασφαλίσει ότι οι πιστοί του έλεγχαν την οργάνωση.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να παραμείνει ημιτελής, αλλά ο Putin δεν εφησυχάζει.
Η “εκκαθάριση”
Επιπλέον, οι τακτικοί στρατιωτικοί που ξεπέρασαν τους εαυτούς τους υποστηρίζοντας τον Prigozhin “εκκαθαρίζονται” με τον τιμημένο σταλινικό τρόπο, αναφέρει ο Bolton.
Ο Sergey Surovikin, πρώην διοικητής των ρωσικών αεροδιαστημικών δυνάμεων, απολύθηκε, παρά το γεγονός ότι η λεγόμενη Γραμμή Surovikin άντεξε καλά στην επίθεση της Ουκρανίας.
Άλλοι συνεργάτες του Prigozhin είναι πιθανότατα σε φυγή.
Κατευθύνονται προς τα πλησιέστερα διεθνή σύνορα, χωρίς να περιστρέφουν νέες συνωμοσίες για την ανατροπή του Putin.
Το ότι ο Putin έχει εσωτερική αντιπολίτευση δεν προκαλεί έκπληξη.
Το «ο φόβος βρίσκεται το κεφάλι που φορά το στέμμα» είναι μια απίστευτη σαιξπηρική αντίληψη και δεν δημιουργήθηκε με μοναδικό τρόπο προσδοκώντας τη σημερινή Ρωσία.
Το πραγματικό ερώτημα τους επόμενους μήνες είναι αν ο Putin μπορεί να εκμεταλλευτεί την αταξία των αντιπάλων του για να ανακτήσει την πολιτική και διπλωματική δυναμική που έχει χάσει η παραπαίουσα επίδοση της Ρωσίας στο πεδίο της μάχης, αναρωτιέται ο Bolton.
Οι ανάγκες της Ρωσίας
Οποιαδήποτε λογική αξιολόγηση της τρέχουσας γεωπολιτικής θέσης της Ρωσίας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Μόσχα χρειάζεται χρόνο για να μεταρρυθμίσει σοβαρά και να ανοικοδομήσει τα ντροπιαστικά φτωχά στρατιωτικά της μέσα, να αναζωογονήσει την οικονομία της τερματίζοντας τις δυτικές κυρώσεις και να ξεφύγει από την πολιτική απομόνωση.
Η γοητεία του Putin με την αναδημιουργία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας μπορεί να κρύβει τέτοιους συλλογισμούς, αλλά είναι επίσης ένας ψυχρός ρεαλιστής, ιδιαίτερα με τη δική του ασφάλεια σε κίνδυνο.
Οι Δυτικοί μπορεί να δυσκολεύονται να το πιστέψουν, αλλά οι πιο σκληροί Ρώσοι επικριτές του Putin δεν είναι «αντιπολεμικοί» αλλά «αντί της ήττας».
Ένας ισχυρότερος Putin είναι πλέον σε θέση, με λιγότερη ανησυχία για εσωτερικές υποθέσεις, να φέρει το ΝΑΤΟ σε αταξία διπλωματικά, ανοίγοντας ξανά και πυροδοτώντας τις υπάρχουσες δυτικές διαφωνίες και τη δυσαρέσκεια με τον πόλεμο της Ουκρανίας, αγοράζοντας έτσι τον χρόνο που χρειάζεται η Ρωσία για να ανακάμψει και να ανασυνταχθεί.
Εάν η εαρινή επίθεση του Κιέβου δεν επιφέρει σημαντική πρόοδο στο πεδίο της μάχης, ο Putin θα μπορούσε, χωρίς προειδοποίηση, να προτείνει κατάπαυση του πυρός μέσα στους επόμενους δύο μήνες κατά μήκος των υφιστάμενων γραμμών μάχης και να ξεκινήσει αμέσως διαπραγματεύσεις.
Όλα θα μπορούσαν να είναι στο τραπέζι, συμπεριλαμβανομένου του τερματισμού του οικονομικού πολέμου εναντίον των μαχητών.
Ο Putin μπορεί να χορογραφήσει την έγκριση της πρότασής του από την Κίνα, με το Πεκίνο να προσφέρεται να είναι μεσολαβητής, δείχνοντας ίσως την προθυμία να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση των εμπόλεμων ζωνών τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ουκρανία.
Ο βασικός μοχλός του Πούτιν θα ήταν η σχετική έλλειψη επιτυχίας της Ουκρανίας στην καλοκαιρινή επίθεση.
Σε μια εποχή σύντομων περιόδων προσοχής, οι πολιτικοί ηγέτες στο Βερολίνο, το Παρίσι, ακόμη και την Ουάσιγκτον θα έμπαιναν στον πειρασμό να αποδεχτούν μια κατάπαυση του πυρός και να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις.
Στην Ευρώπη, παρά την επιφανειακή ρητορική υποστήριξη προς την Ουκρανία, τα επίπεδα της στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας ήταν αργά και ανεπαρκή.
Παρόλο που τα αποθέματα φυσικού αερίου μπορεί να φαίνονται επαρκή για τον ερχόμενο χειμώνα, πολλοί θα θέλουν να αφήσουν πίσω τους τη σύγκρουση.
Ποιος είναι σίγουρος, για παράδειγμα, ότι ο Γάλλος Emmanuel Macron δεν θα είχε την ευκαιρία να θεωρηθεί ειρηνοποιός;
Τι πρέπει να κάνει η Δύση τώρα
Στην Αμερική, ο πρόεδρος Joe Biden αντιμετωπίζει αβέβαιες εκλογές το 2024.
Ενώ ο Τύπος έχει απολαύσει να καλύπτει την εμφάνιση επικριτών, Ρεπουμπλικανών που τάσσονται κατά της βοήθειας της Ουκρανίας, αγνόησε τους αριστερούς Δημοκρατικούς.
Τον Οκτώβριο του 2022, η Προοδευτική Κοινοβουλευτική Ομάδα της Βουλής διέπραξε την κλασική γκάφα της Ουάσιγκτον λέγοντας δυνατά αυτό που πίστευε στην πραγματικότητα, εκδίδοντας μια επιστολή που εξαρτά την υποστήριξη για περαιτέρω βοήθεια στην Ουκρανία για το Κίεβο για την έναρξη συνομιλιών με τη Μόσχα.
Η επιστολή ανακλήθηκε εσπευσμένα, λόγω των επικείμενων ενδιάμεσων εκλογών, αλλά η προοδευτική θέση παραμένει αμετάβλητη.
Ο Biden θα μπορούσε να ξεπεράσει τους Ρεπουμπλικάνους που αντιτίθενται στη βοήθεια της Ουκρανίας, εγκρίνοντας μια κατάπαυση του πυρός και διαπραγματεύσεις, μιλώντας απευθείας με τον Putin και προτρέποντας και τις δύο πλευρές να συμβιβαστούν.
Θα μπορούσε να διεκδικήσει τις εκλογές του 2024 ως ειρηνοποιός της Αμερικής, μπερδεύοντας έτσι τον Donald Trump, ο οποίος νόμιζε ότι ήταν η κόρη του ματιού του Putin.
Ο Biden δεν ήταν επιτυχημένος πρόεδρος πολέμου.
Ο δισταγμός του Λευκού Οίκου να προμηθεύσει το ένα οπλικό σύστημα μετά το άλλο, ο ακάλυπτος φόβος του για την κλιμάκωση της Ρωσίας και την έναρξη του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, ίσως σε πυρηνική μορφή, και η γενική βραδύτητα και η απροσεξία του σε προεδρικό επίπεδο σηματοδοτούν την μη επιθετικότητα του.
Επί του παρόντος, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η Μόσχα είναι ικανή να κλιμακώσει με συμβατικά όπλα, ούτε κανένα σημάδι ότι η πυρηνική της δύναμη είναι κάθε άλλο παρά σκέτη μπλόφα.
Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι η πολιτική του Biden είναι σαθρή, η Ουκρανία θα μπορούσε να έχει πολιτική ευθύνη και μπορεί κάλλιστα να αναζητά μια διέξοδο.
Ένας τολμηρός διπλωματικός ελιγμός του Putin θα μπορούσε να προσφέρει ακριβώς το πρόσχημα που χρειάζεται ο Biden.
Έχει περάσει καιρός για μια πιο αποτελεσματική στρατηγική για την επίτευξη των συχνά αναφερόμενων στόχων της αποκατάστασης της πλήρους ουκρανικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας και για την παροχή βοήθειας στην Ουκρανία με μεγαλύτερη συνοχή.
Σε ολόκληρο το ΝΑΤΟ, επομένως, και ειδικά στην Ουάσιγκτον, το Παρίσι και το Βερολίνο, οι υποστηρικτές της Ουκρανίας πρέπει να οξύνουν και να ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους ότι η συνεχιζόμενη αντίθεση στην επιθετικότητα της Ρωσίας είναι κρίσιμη για τη δυτική ασφάλεια.
Αυτά τα επιχειρήματα πρέπει να τεθούν τώρα, με το καλοκαίρι να τελειώνει και tη Ουάσιγκτον να ξαναζωντανεύει.
Διαφορετικά, η Μόσχα μπορεί να πιάσει το διπλωματικό τιμόνι, με σοβαρές συνέπειες παντού.
