Του Νίκου Τσαγκρή
«Ο Αλέξης θα επιστρέψει»!… Αυτή είναι η ελπίδα και η απαντοχή της πλειονότητας των 170.000 μελών του κόμματος
Όταν «έφυγε» ο Πρίσλεϊ, οι φανατικοί θαυμαστές του ανά τον κόσμο (εκατοντάδες χιλιάδες εξ’ αυτών) δεν πίστεψαν πως «έφυγε» – επί σειρά ετών εκδήλωναν αμέτρητες εικασίες αμφισβήτησης της επίσημης εκδοχής του θανάτου του. Αυτές διαδόθηκαν μέσω του Τύπου και μετατράπηκαν σε αστικούς μύθους: ευφάνταστα σενάρια με κοινή κατάληξη ότι «ο βασιλιάς Έλβις ζεί»!.. Ότι κάποτε θα επιστρέψει και θα λάμψει και πάλι, ως το υπέρτατο είδωλο της παγκόσμιας μουσικής σκηνής…
Όταν έφυγε ο Τσίπρας, (όταν παραιτήθηκε από την προεδρία του κόμματος εννοώ) οι αντιδράσεις στον πολιτικό μικρόκοσμο της δημοκρατικής αριστεράς, θύμιζαν τις μέρες που «έφυγε» ο Πρίσλεϊ: χιλιάδες οπαδοί και θαυμαστές του αρνήθηκαν και εξακολουθούν να αρνούνται πως έφυγε – αμέτρητες εικασίες αμφισβήτησης της επίσημης εκδοχής της φυγής του εκδηλώθηκαν και εξακολουθούν να εκδηλώνονται στα social media: ευφάνταστα σενάρια με κοινή κατάληξη ότι «ο Αλέξης είναι παρών»!.. Ότι σύντομα θα επιστρέψει και θα λάμψει και πάλι, ως το υπέρτατο είδωλο της Ελληνικής πολιτικής σκηνής…
«Θα επιστρέψει»!… Αυτή είναι η ελπίδα και η απαντοχή της πλειονότητας των 170.000 μελών του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ. Και είναι καταγεγραμμένη δραματικά στα social media: «Χωρίς τον Αλέξη δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ» / «ΑΛΕΞΗΗΗΗ γύρνα πίσωωωω» / «Θα γυρίσει όταν και όποτε ο ίδιος το κρίνει. Εμείς θα τον περιμένουμε: μόνο μαζί σου Αλέξη!!!» / «Αλέξη κάνε νέο κόμμα να αρχίσουμε απ’ την αρχή!!! / «Λείπει η λάμψη του πρωταγωνιστή! Αλέξη είσαι αναντικατάστατος !» / «Ούτε αλλού, ούτε αλλιώς, μαζί σου ως το τέλος»!… Κι αυτόείναι ένα ελάχιστο δείγμα από τα χιλιάδες «σπαράγματα» για την φυγή του Τσίπρα, που ξεχύνονταν καθ’ όλη τη διάρκεια του Ιουλίου και του Αυγούστου από τα δεκάδες χιλιάδες μέλη των διαδικτυακών fan club του παραιτηθέντος ηγέτη – ειδώλου…
*******
Όταν έφυγε ο Τσίπρας, άφησε πίσω του συντρίμμια!.. Κομμάτια και θρύψαλα εκατοντάδων χιλιάδων απογοητευμένων ψηφοφόρων, δεκάδων χιλιάδων πενθούντων (για την «απώλεια» του ηγέτη – ειδώλου) μελών και οπαδών, χιλιάδων απεγνωσμένων μικρομεσαίων στελεχών: ένα κόμμα – ακυβέρνητο καράβι, χωρίς τον χαρισματικό καπετάνιο του, χωρίς πυξίδα και προορισμό, να θαλασσοδέρνεται αφημένο στα αδέξια χέρια δοκίμων υποπλοιάρχων και ανθυποπλοιάρχων, ναυκλήρων και υποναυκλήρων, ναυτών και ναυτοπαίδων…
Μέγα πρόβλημα!.. Μια δεκαετία και βάλε κυβερνητικό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, και δεν κατάφερε να αναδείξει ούτε ένα στέλεχος με επαρκείς, για την αρχηγία κόμματος εξουσίας, ηγετικές ικανότητες. Εύκολο ήταν; Όχι δα, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν (και είναι) ο σπουδαιότερος ηγέτης της Αριστεράς από καταβολής της κοινοβουλευτικής νομιμότητάς της: υπό την χαρισματική ηγεσία του η Ελληνική Αριστερά «υψώθηκε» σε κόμμα εξουσίας, όχι «πάνω στα ερείπια του αστικού κράτους» όπως ορίζουν οι κανόνες της μαρξιστικής αριστεράς, αλλά πάνω στις στάχτες των αστικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.), που, παραδομένα από τους ίδιους τους ηγέτες τους, κάηκαν στον βωμό του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν η εποχή του: «χαρισματικός διότι η εποχή του, της μεγάλης για την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό Νότο «εξέγερσης των Πλατειών» ευνοούσε τους χαρισματικούς – πρωτοπόρος διότι η εποχή του, των αντισυστημικών ιδεολογικοπολιτικών ρευμάτων και μετασχηματισμών για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο ευνοούσε τους πρωτοπόρους. Ποιος να συγκριθεί μαζί του; Ποιος να τον… αντικαταστήσει;
Όλα αυτά, αποτελούν γνώση και συνείδηση της πλειονότητας των ψηφοφόρων, των μελών και μεγάλης μερίδας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αμφίβολο όμως αν τα ενστερνίζεται η τετράς των υποψηφίων – μαθητευόμενων μάγων που, φτούκα προ, καθώς «παραμέριζε» ο Τσίπρας «για να περάσει το νέο κύμα», αντί να τον εμποδίζουν, να τον «δέσουν» στο πόστο του και υπό την ηγεσία του να τα δώσουν όλα προκειμένου να σταθεροποιήσουν και να ανασυνθέσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας, άρχισαν να τρέχουν… Μαραθώνιο σε διακαναλική σύνδεση: ποιος θα προλάβει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη…
*******
Απλώς, ευτελίστηκαν: «Ναι, ο Τσίπρας έκανε καλά που παραιτήθηκε – ήταν σωστή απόφαση για την υστεροφημία του» φθέγγεται ασύστολα ο υποψήφιος Τσακαλώτος. Κι ύστερα. «ο Μητσοτάκης είναι πολύ εργατικός και δίνει έμφαση στην επικοινωνία, βρίσκοντας ειδικούς που βοηθούν πολύ την καμπάνια του»!
Η υποψήφια Αχτσιόγλου από την άλλη, πιο γλυκιά, πιο… βαμβακερή: «Ούτε θα μπορούσα, ούτε θα ήταν σκόπιμο εγώ να μιμηθώ τον Αλέξη Τσίπρα. Οποιοσδήποτε προσπαθεί να μιμηθεί κάποιον άλλον μάλλον σε καρικατούρα καταλήγει»!.. Κι ύστερα Το ατόπημα: «Μπορεί να οικοδομηθεί μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης με τους δημοσιογράφους: Να μην τους αδικούμε και να μη μας αδικούν»!.. Λες και το πρόβλημα είναι οι δημοσιογράφοι και όχι τα ΜΜΕ, οι ολιγάρχες ιδιοκτήτες τους και η διαπλοκή τους με το Μησοτακέϊκο.
Κατά τα λοιπά, όπως τα συνόψισε ο Παύλος Πολάκης σε μια πρόσφατη ανάρτησή του: «Βλέπω διάφορες συνεντεύξεις υποψηφίων προέδρων, και μιλώ για Τσακαλώτο και Αχτσιόγλου, όπου δε βλέπω γραμμή ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ, απλά γενικές ρετσέτες, χαρακτηρισμούς και εκτιμήσεις για τον Τσίπρα, εκθέσεις καλολογικών στοιχείων και γενικώς έπεα πτερόεντα.
Γενικότερα, καθώς η κυβερνητική δυστοπία Μητσοτάκη κλιμακώνεται όλο και πιο ζοφερή – πιο αποπνικτική, η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη, κακόφωνη, άφωνη, απούσα. Ενδεικτικός, ο ξεκομμένος από το λαϊκό συμφέρον στελεχικός εγωκεντρισμός που εκδηλώθηκε κατά την συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ κατά την διαδικασία επιλογής υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων, που κατέληξε στην αναιμική υποψηφιότητα Ζαχαριάδη. Μια διαδικασία που, όπως σημείωνε στην επιστολή παραίτησής του ο Δημήτρης Δουρής της Νομαρχιακής Επιτροπής Ικαρίας, «περιγράφει με τον πιο δραματικό τρόπο τις φράξιες (τάσεις sic) που σπαράσσονται για μια εξουσία η οποία σε λίγο δεν θα υπάρχει»…
Φοβούμενος, (όπως άλλωστε και οι περισσότεροι εξ’ υμών των «αριστερόστροφων» πολιτικών αναλυτών) ότι σε λίγες μέρες, καθώς θα εξελίσσονται οι εσωκομματικές διαδικασίες κατά τη διάρκεια των οποίων το ακέφαλο κόμμα θα επιχειρεί να εκλέξει την κεφαλή του, ίσως διαπιστώσουμε ότι το κόμμα εκτός από ακέφαλο είναι και ασώματο*».
* Σύμφωνα με εκτιμήσεις και διαδικτυακές σφυγμομετρήσεις, η αποχή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ από τη διαδικασία εκλογής προέδρου θα κυμανθεί μεταξύ 50 – 60%
