Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Απέλπιδα προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη προκειμένου να «νεκραναστήσει» το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που του έδωσε την νίκη στις εκλογές του 2019, η οποία όμως δεν μπορεί να καλύψει τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής αλλά και τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ν.Δ υπό την σημερινή της ηγεσία. Αυτή την εκτίμηση κάνουν στην Κουμουνδούρου με αφορμή τις… δηλώσεις του πρωθυπουργού για τα 40 χρόνια από την ένταξη της χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πανικός
Ως ένδειξη του μεγέθους του κυβερνητικού πανικού η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί και την προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να εξισώσει την αριστερά με τις αντιλήψεις της ακροδεξιάς αφού μίλησε για το «αριστερό προσωπείο και το ακροδεξιό πρόσωπο του φασισμού». Φράση που στην Κουμουνδούρου θεωρείται χυδαιότητα.
Ενδεικτική η αναφορά του αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημήτρη Παπαδημούλη πο μίλησε για «διχαστική, ανιστόρητη κ ακραία η εξομοίωση της Αριστεράς με τον φασισμό. Διχαστικός λαϊκισμός είναι να κρύβεις τη χρεοκοπία της χώρας το 2009-10 και την μνημονιακή οδύνη». Πρόσθεσε μάλιστα ότι «η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα κράτησε την χώρα στην Ευρώπη, την έβγαλε από τα μνημόνια και άφησε στα ταμεία 37δις ευρώ».
Επικριτικά σχολίασε την φράση του πρωθυπουργού που αποκάλεσε «σκοτεινό διάλλειμα» την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Χαρίτσης. Ο τομεάρχης ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ επισήμανε ότι αυτό τον χαρακτηρισμό αποδίδει σε μια περίοδο στην οποία περιλαμβάνεται «η διάσωση από τη χρεοκοπία, η έξοδος από τα μνημόνια, η ρύθμιση του χρέους, τα ταμειακά διαθέσιμα των 37δισ, τα 12 συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης, η μείωση της ανεργίας κατά 10%»
Μικροπρέπεια
Στον ΣΥΡΙΖΑ εντοπίζουν και το στοιχείο της πολιτικής μικροπρέπειας, στην κίνηση του Κ.Μητσοτάκη. ¨Όπως επισημαίνουν ένας πρωθυπουργός ευρωπαϊκής χώρας μετέτρεψε μια εκδήλωση για την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε σε βήμα για μικροπολιτική αντιπαράθεση. Φέρνοντας μάλιστα σε δύσκολη θέση και τους θεσμικούς προσκεκλημένους αφού θυμίζουμε στην εκδήλωση παρακολούθησαν ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Νταβίντ Σασσολί.
Η Συμφωνία των Πρεσπών
Στο στόχαστρο της Κουμουνδούρου βρέθηκε εξαρχής η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στις «προοδευτικές δυνάμεις» που όπως υποστήριξε κράτησαν την χώρα στην Ευρώπη το 2015. Τον συγκεκριμένο όρο όπως επισημάνθηκε σε ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν καλύτερο «να μην τον ξαναπιάσει στο στόμα του, αυτός που προεκλογικά ντύθηκε Μακεδονομάχος και οργάνωνε συλλαλητήρια μίσους και διχασμού ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών αγκαλιά με τη Χρυσή Αυγή, προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός».
Καθόλου τυχαία φυσικά δεν είναι η αναφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην Συμφωνία των Πρεσπών, καθώς αποτέλεσε ένα κατεξοχήν «ευρωπαϊκό» στοιχείο των πολιτικών επιλογών της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Μια κίνηση που χαιρετίστηκε από το σύνολο των ευρωπαϊκών θεσμών ως μια επιλογή που προάγει την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή των Βαλκανίων και ως αφετηρία για τη ενταξιακή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας. Σθεναρά αντίθετή σε αυτή την επιλογή ήταν τότε η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μια πολιτική «κληρονομιά» που την «ταλαιπωρεί» μέχρι σήμερα αφού «σήμερα τηρεί και τιμά τη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά δεν τολμά να ψελλίσει το όνομα της Βόρειας Μακεδονίας και να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή τα μνημόνια συνεργασίας». Να σημειωθεί μάλιστα ότι σε αυτά τα μνημόνια περιλαμβάνεται και η συμφωνία στήριξης της χώρας στην ενταξιακή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας.
Η Ν.Δ μοιάζει πλέον με την ΕΡΕ του ’50
Η προσπάθειες του Κ.Μητσοτάκη να απευθυνθεί στον μεσαίο χώρο, θεωρούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ αντιφατικές και με την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η Νέα Δημοκρατία στο εσωτερικό. Μιλά για πρόοδο η Ν.Δ ενώ σήμερα «μοιάζει με την ΕΡΕ του 1950» σχολιάζουν στην Κουμουνδούρου. Κρίνοντας από σειρά οπισθοδρομικών επιλογών της στον χώρο της παιδείας, των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της λειτουργίας του κράτους αλλά και των θεσμών.
Απευθύνεται η Ν.Δ – σημειώνουν- με αυτούς τους όρους στον ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί σήμερα την «πιο ισχυρή ευρωπαϊκή δύναμη της χώρας» και ταυτόχρονα ένα κόμμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής αριστεράς που έχει συνομιλητές στην Ευρώπη παρεμβαίνοντας καθοριστικές στις διεργασίες που συντελούνται.
