Του Μιχάλη Ψύλλου
«Εκβιαστές όπως ο Ερντογάν είναι ο θάνατος της ΕΕ», γράφει η γερμανική Tagesspiegel. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει; Για να συμφωνήσει στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, ο Τούρκος πρόεδρος εκβίασε ξαφνικά «να ανοίξει ο δρόμος για την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Και φυσικά η Ευρώπη υπέκυψε στο οθωμανικό παζάρι. Αποφάσισε «να ενεργοποιήσει εκ νέου τις σχέσεις μας με την Τουρκία» όπως έγραψε στο Twitter o πρόεδρος του Ευρωπαικού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ.
Υπήρξε επίσης πρόοδος ως προς την ικανοποίηση των αιτημάτων της Τουρκίας για την άρση των κυρώσεων που σχετίζονται με την άμυνα. Αλλά και να επιταχυνθούν οι διαπραγματεύσεις για την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης και την απελευθέρωση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες, είπαν αξιωματούχοι της ΕΕ. Και η Σουηδία από την πλευρά της δεσμεύτηκε ακόμη να υποστηρίξει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ.
Η Ευρώπη γονατίζει, αν δεν υποτάσσεται κιόλας, για να ευχαριστήσει τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν που δεν εμποδίζει την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων οράματα, προϋποθέσεις , κριτήρια που μέχρι τώρα υποτίθεται ότι φρέναραν την ένταξη της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Η ΕΕ θα πρέπει λοιπόν να ξαναρχίσει τις ενταξιακές συνομιλίες με την Τουρκία. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Σε αυτή την απόπειρα εκβιασμού μπορεί να υπάρχει μόνο μία απάντηση: Μην το κάνετε!
Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ θα έπρεπε να έχουν αντλήσει πολλά διδάγματα από την εξέλιξη της διεθνούς πολιτικής.
Και σήμερα οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα έπρεπε να είναι πιο σοφοί: Τι θα μπορούσε να αποφασίσει η ΕΕ εάν κάποιος όπως ο Ερντογάν με δικαίωμα βέτο είχε δικαίωμα να έχει λόγο στις αποφάσεις στις Βρυξέλλες; Δεν φτάνει η ζημιά που κάνει ένας Βίκτορ Ορμπαν; Ο οποίος δεν έχει και τόσες δυνατότητες πίεσης όπως ο Ερντογάν. Και ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί μόνος του να παραλύσει την Ευρωπαική Ένωση. Ποιος νοιάζεται όμως;
