Του Γιάννη Μιχάλακα
«Βατερλό». Συντριβή. Πανωλεθρία. Κατάρρευση. Ισοπέδωση. ΤΕΛΟΣ.
Η Κυριακή 21 Μαΐου 2023 είναι η ημέρα
που σηματοδοτεί τον πολιτικό θάνατο τού Αλέξη Τσίπρα και τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.».
Τσίπρας ΤΕΛΟΣ. «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» ΤΕΛΟΣ.
…
Είμαι Αριστερός. Είμαι Παναθηναϊκός.
Αυτά είναι τα δύο «Είμαι» τής ζωής μου.
Δεν είμαι «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.». Δεν είμαι «Συριζαίος». Δεν είμαι οποιοδήποτε κόμμα.
Θεωρώ υπέρτατη προσβολή να αυτο-προσδιορίζομαι με βάση το κόμμα που ψηφίζω.
Δεν ψηφίζω πάντα το ίδιο κόμμα, αρνούμαι να εγκλωβίζομαι σε ένα κόμμα,
η Ψήφος Μου αποτελεί Ιερό Δικαίωμά Μου
και δεν υπόκειται σε αγκυλώσεις, σε ιδρυματισμούς, σε φυλακίσεις.
Από το 2015 και εντεύθεν εψήφιζα «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»· ήτοι, και εχθές εψήφισα «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.».
Όμως, μέχρι εδώ ήταν.
…
Το μεσημέρι τής Κυριακής, λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες,
εμίλαγα με τον αδελφό μου και εκάναμε εκτιμήσεις-προβλέψεις για το επικείμενο αποτέλεσμα.
Ήδη ήμουν ενοχλημένος από τις παλινωδίες τού Τσίπρα στο θέμα των πιθανών συνεργασιών,
ήδη ήμουν ενοχλημένος από το ψάρεμα στα θολά νερά,
ήδη ήμουν ενοχλημένος από την επαιτίζουσα χείρα δημοκρατικοποίησης προς τα ναζίδια,
ήδη ήμουν ενοχλημένος από τις αυτοκτονικές μαλακίες που ξερνοβολάει ο κάθε «Κατρούγκαλος»,
ήδη ήμουν ενοχλημένος από την παντελώς ανέμπνευστη προεκλογική καμπάνια τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
ήδη ήμουν ενοχλημένος από τη στελεχιακή πενία και το ναφθαλινικό ρόστερ,
και ανέφερα τα εξής:
«Αν σήμερα ο “ΣΥ.ΡΙΖ.Α.” ηττηθεί με διαφορά άνω των πέντε μονάδων,
εγώ δεν θα εμπιστευθώ ξανά το συγκεκριμένο κόμμα
και θα γράψω πόνημα με τίτλο “Να γιατί δεν θα ξαναψηφίσω τον Τσίπρα και τον ΄ΣΥ.ΡΙΖ.Α.΄”,
όπου θα αναφέρω -μεταξύ άλλων- και μία προσωπική εμπειρία
που πιστοποιεί την καταστροφική δυσκαμψία τού Τσίπρα και των συν αυτώ.»
(η εν λόγω δημοσίευση αναβάλλεται για αύριο,
καθώς τώρα θέλω να εκφράσω τις πρωτογενείς σκέψεις που μού γεννήθηκαν
μετά από ετούτην την εκκωφαντική και -τηρουμένων των αναλογιών- εξαϋλωτική ήττα).
Το αρχικό μούδιασμα που εβίωσα μετά από την ανακοίνωση τού «Exit Poll»,
αντικαταστάθηκε γρήγορα από την Οργή,
κατόπιν η Οργή έγινε Ξενέρωμα,
και -αμέσως μετά- το Ξενέρωμα μετασχηματίστηκε μαγικά σε Λύτρωση και Χαρά.
Τα πρόσωπα και τα πράγματα απεκτούσαν τώρα πια την αληθινή διάστασή τους.
…
Πιστεύω ακράδαντα -και θα εξακολουθήσω να το πιστεύω-
ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι καλός, έντιμος και ηθικός άνθρωπος.
Όμως, όπως αποδεικνύεται περίτρανα, είναι ηγέτης περιορισμένων δυνατοτήτων,
που ουδέποτε ημπόρεσε να αποτινάξει από πάνω του την Παρεΐλα.
Ο πάλαι ποτέ «Πρόεδρος 15μελούς»
είχε καταλήξει λόγω συγκυριών να γίνει Πρωθυπουργός τής Ελλάδας
(συγκυρίες που -οποία παραδοξότης- ήταν εξαιρετικά ευμενείς,
ακριβώς επειδή ήταν εξαιρετικά δυσμενείς)
κι επίστεψε ότι με γυμνασιακές συνταγές και με εφηβικές μεγαλοστομίες
θα (δι)έσωζε μία χώρα που βρισκόταν ήδη στουκαρισμένη στα βράχια.
40,8% με 20,1%. «Double Score».
Ποιος θα ξαναπάρει στα σοβαρά τον Τσίπρα
όταν τις προηγούμενες ημέρες διετυμπάνιζε πως θα επετυγχάνετο η Πρωτιά;
Με δεδομένο το βεβαρημένο ιστορικό πολιτικής φανφάρας
όπου είναι χαραγμένες με ανεξίτηλα γράμματα στη Συλλογική Μνήμη οι αλήστου γελοιότητας παρόλες
«Θα καταργήσουμε τα Μνημόνια με έναν νόμο και σε ένα άρθρο.»,
«Εμείς θα βαράμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν.»,
«Go Back, κυρία Μέρκελ. Go Back, κύριε Σόϊμπλε.»,
αλλά και η -εν μία νυκτί-
μετατροπή τού υπερήφανου «ΟΧΙ» που είχε προκύψει από το περίφημο Δημοψήφισμα ,
σε ντροπιαστικό «ΝΑΙ»,
ε…, με βάση όλα αυτά, λοιπόν,
που είχαν ήδη αφήσει τη βαριά επικρεμάμενη σκιά τους,
τα πολιτικά «Έπεα Πτερόεντα» δεν επιδέχονταν περαιτέρω εμπλουτισμούς και προσθήκες.
Το κόμμα τού 3% που έφτασε να καταγάγει διπλό εκλογικό θρίαμβο το 2015,
απέφυγε επιμελώς όλα αυτά τα χρόνια να επανασυσταθεί και να επανασυστηθεί στην Κοινωνία,
ο Τσίπρας δεν είχε το σθένος να κόψει τον ομφάλιο λώρο
που τον συνδέει με τις εποχές τής ανέξοδης φλυαρίας,
η ανδρεοπαπανδρεΐζουσα φωνή του -ως φυσική σύμπτωση- δεν είναι αξιόμεμπτο στοιχείο,
αλλά αναμφιβόλως αποτελεί αξιόμεμπτο στοιχείο η πασίδηλη προσπάθεια τού Τσίπρα
να μιμείται ποικιλοτρόπως τα ηχοχρώματα και τις κινήσεις τού Ανδρέα Παπανδρέου.
Η Ακούσια Ομοιότητα δεν είναι Κατάρα.
Κατάρα είναι η Εκούσια Ομοιοποίηση, η Μίμηση, η Αυτο-Καρικατουροποίηση.
Λυπάμαι πολύ που γράφω αυτά που γράφω,
αλλά είναι οι σκληρές αλήθειες που προκύπτουν από τις χθεσινές Εθνικές Εκλογές.
Όταν καταντάς να χάνεις με «double score» από τον ανίκανο, παρακρατικό και χουντίζοντα Μητσοτάκη,
όταν καταντάς να είσαι βραδύκαυστο παρακολούθημα τής ατζέντας του
και μετατρέπεις την Αριστερά σε «Υβρίδιο Λαϊκισμού»,
η ευθύνη δεν ανήκει στο -όντως υπαρκτό- κομμάτι τού πληθυσμού
που αποτελείται από πανηλίθιους, από ραγιάδες και από δουλικά,
αλλά είσαι ο αποκλειστικά υπαίτιος για το ντροπιαστικό αποτέλεσμα
διότι πιστοποιήθηκε αδιαμφισβητήτως
ότι αδυνατείς να πυροδοτήσεις την Εμπιστοσύνη και την Έμπνευση.
Τσίπρας ΤΕΛΟΣ. «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» ΤΕΛΟΣ.
Ο Τσίπρας υπέστη το απόλυτο ξεθώριασμα, την απόλυτη αποδόμηση,
και πλέον δεν έχει την παραμικρή δυναμική κι επιρροή στην Πολιτική Σκηνή,
με συνέπεια να συμπαρασύρει στον προσωπικό όλεθρό του και το κόμμα του.
Διάδοχη κατάσταση δεν υπάρχει
-καθώς ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» είναι ταυτισμένος με το πρόσωπο τού Τσίπρα-
οπότε θα συρθούν μαζί στο βασανιστήριο των επερχόμενων δεύτερων Εκλογών
και καθίσταται ιδιαιτέρως πιθανή η έτι περαιτέρω καθίζηση.
Το -μέχρι πρότινος- πολλά υποσχόμενο Κίνημα,
καλείται να διαχειριστεί την αδιαχείριστη ήττα και να ξεπλύνει μία ντροπή που δεν ξεπλένεται.
Ακόμα κι οι πιο φανατικοί υποστηρικτές τού Τσίπρα,
ακόμα κι οι πιο φανατικοί υποστηρικτές τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
υφίστανται γιγαντιαίων διαστάσεων κλονισμό εκ βάθρων.
Μέχρι τις 25 Ιουνίου είναι βέβαιο ότι δεν θα ενσκήψουν εξελίξεις στην ηγεσία,
ο Τσίπρας και ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» θα συρθούν στην επώδυνη διαδικασία
ευχόμενοι να έχει σταματημό η κατακόρυφη κατρακύλα,
όμως αμέσως μετά θα υπάρξουν σίγουρα ηχηρές καρατομήσεις
προκειμένου να αναστραφεί το μη αναστρέψιμο κλίμα.
Φευ· η δεύτερη τετραετία τού Μητσοτάκη είναι προ των πυλών,
ο εκλογικός θρίαμβός του αποτελεί -έστω προσωρινώς- αθώωση
για την «Τραγωδία των Τεμπών», για τις Υποκλοπές, για την 107η θέση στην «Ελευθερία τού Τύπου»,
για την Πανδημία, για την κατάρρευση τού «Ε.Σ.Υ.» και για τα κάθε λογής «Pass»,
ο Τσίπρας και ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» μπήκαν ήδη σε καθεστώς μαύρης τρύπας,
οι ελπίδες για επαναφορά στον Πρωταθλητισμό είναι παντελώς ανύπαρκτες,
η «Δεύτερη Φορά Αριστερά» φαντάζει πια όνειρο θερινής νυκτός
(και όχι, αυτή η «θερινή νύχτα» δεν θα είναι η 25η Ιουνίου).
«Η μόνη βεβαιότητα που μπορώ να εκφράσω,
είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα πάρει φέτος το Πρωτάθλημα.», έλεγε χαρίεις προ μηνών ο Αλέξης Τσίπρας,
και όλοι ξέρουμε τι συνέβη στο τέλος.
Μερικούς μήνες αργότερα, λίγες μέρες και ώρες πριν από τις Εθνικές Εκλογές,
ο Αλέξης Τσίπρας εδήλωνε τη βεβαιότητά του για την Πρωτιά τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
και όλοι ξέρουμε τι συνέβη στο τέλος.
Όπως ο συμπλεγματικός Γιοβάνοβιτς κατέφερε να χάσει το Πρωτάθλημα
παρά τη μεγάλη βαθμολογική υπεροχή που είχε από τούς διώκτες του,
έτσι και ο συμπλεγματικός Τσίπρας κατέφερε να χάσει τις Εκλογές
από τον ολίγιστο και άκρως επικίνδυνο Μητσοτάκη.
Ο Γιοβάνοβιτς είναι ο «“Τσίπρας” τού Ποδοσφαίρου».
Ο Τσίπρας είναι ο «“Γιοβάνοβιτς” τής Πολιτικής».
…
Είμαι Αριστερός. Είμαι Παναθηναϊκός.
Ξέρω εξ ενστίκτου και εκ καρδίας να καταλαβαίνω
ποιο είναι το Καλό για την Αριστερά και για τον Παναθηναϊκό.
Με απόσταση μίας εβδομάδας, ξεκαθαρίσανε τα πράγματα εντός μου:
ο Γιοβάνοβιτς ετελείωσε στις 14 Μαΐου, ο Τσίπρας ετελείωσε στις 21 Μαΐου.
ΤΕΛΟΣ.
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
(ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΥΡΙΟ το βιογραφικό πόνημα με τίτλο
«Να γιατί δεν θα ξαναψηφίσω τον Τσίπρα και τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.».
Μείνετε ασυντόνιστοι…)
