Διαβάστε τι γράφει ο Θανάσης Καρτερός στην Αυγή:
Αν είσαι εργαζόμενος και ζεις στην ανασφάλεια και στο έλεος του εργοδότη σου, τώρα μπορείς να δουλεύεις και να κοιμάσαι ήσυχος.
Αν είσαι εργαζόμενος και το επιθυμείς, αφού το συζητήσεις με τη συμβία σου, να δουλέψεις σαν σκλάβος απλήρωτες υπερωρίες για έξι μήνες, αλλά μετά να κάααααθεσαι κάτω απ’ το… ραδίκι, αυτή, εσύ και το πιτσιρίκι, ο Μητσοτάκης κάνει την επιθυμία σου πραγματικότητα. Διαπράττεις μια φιλική, ισότιμη κουβέντα με τον εργοδότη σου -την τράπεζα, την εταιρεία κινητής, την πολυεθνική κ.λπ.- και το θαύμα λαμβάνει χώρα.
Αν είσαι μισθωτός και σου βγάζει το λάδι η εταιρεία με άπειρες ώρες στο πληκτρολόγιο της τηλεργασίας, πάλι ο Μητσοτάκης με τον νόμο του σε φροντίζει. Το πληκτρολόγιο κλείνεις και λογαριασμό δεν δίνεις μόλις τελειώσει το οχτάωρο ή εν πάση περιπτώσει το δεκάωρο. Πας για μπάνιο, για ελιές ή για ό, τι άλλο τραβάει η όρεξή σου. Δεν πρόκειται να σε πιέσει και να σε απειλήσει ο απαιτητικός εργοδότης. Ούτε μπορεί να σε πειράξει, γιατί τρέμει τον Μητσοτάκη. Και τον Χατζηδάκη ακόμα περισσότερο.
Αν, με λίγα λόγια, είσαι εργαζόμενος και ζεις στην ανασφάλεια και στο έλεος του εργοδότη σου, τώρα μπορείς να δουλεύεις και να κοιμάσαι ήσυχος. Κανένας δεν θα ταράξει τον ύπνο σου με παράνομες υπερωρίες, αφού όλες γίνονται νόμιμες, έστω και απλήρωτες. Ούτε θα σε διαλύσει με ατέλειωτες ώρες δουλειάς. Στη θέση του σκαιού αφεντικού, που ζητάει πολλά και δίνει λίγα, θα βρεθεί επιτέλους ένας εργοδότης καλός με το στανιό. Γιατί θα του το επιβάλουν ο Δημητριάδης και ο Σκέρτσος. Αν θέλει, ας κάνει κι αλλιώς…
Αν είσαι, από την άλλη μεριά, εργοδότης, βρίσκεσαι σε δεινή θέση. Διότι ο Μητσοτάκης προστατεύει διά νόμου τους εργαζόμενους που μέχρι τώρα κρατούσες υπό την απόλυτη εξουσία σου με τον φόβο της απόλυσης. Και αφήνει απροστάτευτο εσένα. Να υποχρεώνεσαι να δεχτείς συμφωνίες -ευτυχώς ατομικές, βγαίνουν τουλάχιστον από τη μέση οι συντεχνίες- για δουλειά μόνο δέκα ώρες τη μέρα, άντε δώδεκα, που δεν θα πληρώσεις μεν, αλλά θα υποχρεωθείς να ισοφαρίσεις με πληρωμένη άδεια. Σχεδόν κομμουνισμός!
Οδεύουμε, όπως καταλάβατε, προς τη χώρα των θαυμάτων. Στο Μαξίμου βρέθηκε μια καλή νεράιδα που φροντίζει τον εργαζόμενο εις βάρος του εργοδότη. Κι ευτυχώς έχει σαράντα μονάδες διαφορά με τον κόκκινο κακό δράκο…
