Του Μιχάλη Ψύλου
Παραφράζοντας το διάσημο απόφθεγμα του Γκάρι Λίνεκερ για τη γερμανική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, μπορούμε να πούμε ότι στην ευρωπαϊκή βιομηχανία γίνεται το ίδιο: Τα κράτη μέλη της ΕΕ μπορεί να διαφωνούν σε διάφορα θέματα, αλλά στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί.
O γερμανικός όμιλος εξοπλισμών Rheinmetall υπέγραψε συμβόλαιο με την ουκρανική κρατική εταιρεία Ukroboronprom για τη δημιουργία κοινοπραξίας που θα συντηρεί και αργότερα θα κατασκευάζει άρματα μάχης στην Ουκρανία. «Η Γερμανία κάνει το άλμα και δημιουργεί στρατηγικές σχέσεις με τη στρατιωτική βιομηχανία του Κιέβου, προκειμένου να μεταφέρει πολεμική τεχνολογία στην Ουκρανία», γράφει η ελβετική NZZ και προσθέτει με έμφαση: «Είναι η πρώτη φορά που ένας κατασκευαστής όπλων από τη Γερμανία δραστηριοποιείται σε χώρα όπου διεξάγεται πόλεμος»!
Ο CEO της Rheinmetall, Άρμιν Πάπεργκερ βρέθηκε στην Ουκρανία για να συζητήσει τα θεμέλια της συνεργασίας με τον Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι. «Η παραγωγή στρατιωτικών οχημάτων πρέπει να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό», αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt. Από αυτή την άποψη, οι εταίροι εξετάζουν εάν θα κατασκευάσουν μια νέα μονάδα ή θα χρησιμοποιήσουν υπάρχουσες εγκαταστάσεις.
Σε κάθε περίπτωση, η Rheinmetall θα γίνει βασικός προμηθευτής για την Ουκρανία, η οποία αντιπροσωπεύει επίσης ένα δυναμικό οικονομικής ανάπτυξης για την εταιρεία με έδρα το Ντίσελντορφ. Το 2022 η γερμανική αμυντική βιομηχανία γνώρισε χρονιά ρεκόρ, με τζίρο 6,41 δισ. ευρώ. Παράλληλα, θα πρέπει να κάνει τεράστιες επενδύσεις. Η Ουκρανία έχει παραδοσιακά μια καλή βιομηχανία τεθωρακισμένων οχημάτων, επομένως η αναβάθμιση της υπάρχουσας δεν θα πρέπει να είναι δύσκολη.
Αρχή της γερμανικής «εισβολής»
Για το ποια άρματα μάχης θα κατασκευάζονται στην Ουκρανία, υπάρχει μυστικότητα. Θα μπορούσε να είναι το Leopard 2, αλλά και το Transportpanzer Fuchs, ένα όχημα μεταφοράς προσωπικού. «Θα μπορούσαμε να κατασκευάζουμε 400 τανκς το χρόνο», λέει ο Πάπεργκερ.
Υπό το πρίσμα της συμφωνίας μεταξύ της Rheinmetall και της ουκρανικής Ukroboronprom, η Γερμανία προχωρά σε ένα σημείο καμπής στην αναδιάρθρωση της ευρωπαϊκής γεωπολιτικής μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η κοινοπραξία του γερμανικού αμυντικού κολοσσού και του κύριου αμυντικού «εργολάβου» στην Ουκρανία, βάζει τα θεμέλια για να εισέλθουν οι γερμανικές βιομηχανικές αλυσίδες, μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Και φυσικά εντάσσουν το Κιέβου στη γεωοικονομική σφαίρα του Βερολίνου ενόψει πιθανής εισόδου της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια κίνηση που κάθε άλλο παρά προφανής είναι αλλά που μπορεί να καθορίσει σημαντικά την μελλοντική πορεία της Ουκρανίας στον πόλεμο και όχι μόνο.
Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, βλέποντας το τέλος της ρωσικής πολιτικής που είχε αναπτύξει η Ανγκελα Μέρκελ, ανακοίνωσε ήδη από τον περασμένο Οκτώβριο ένα «σχέδιο Μάρσαλ για το Κίεβο» . Με στόχο έναν άξονα Βερολίνου-Κίεβου. Οικονομία, βιομηχανία και κοινές παραγωγές είναι τα σημεία στα οποία ο Σολτς και η κυβέρνησή του θέλουν να κερδίσουν.
Η Rheinmetall ξεπερνά στην «κούρσα» όλους τους μεγάλους Ευρωπαϊκούς και Αμερικανικούς αμυντικούς κολοσσούς και αρχίζει να πιέζει την Ουκρανία να «σκέφτεται Γερμανικά» από όλες τις απόψεις. Η άμυνα θα μπορούσε άλλωστε να είναι ένας τομέας στον οποίο η Ουκρανία θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη για το Βερολίνο, όπως για παράδειγμα, οι χώρες του ομίλου Visegrad στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας και των μηχανημάτων: να παρέχει δηλαδή ειδικευμένους εργαζόμενους και σημαντικές τεχνικές δεξιότητες για μια ολοκληρωμένη και λειτουργική υπο-αλυσίδα κατασκευής γερμανικών οπλικών συστημάτων.
Ο Αλεσάντρο Ερκολάνι , Διευθύνων Σύμβουλος της Rheinmetall στην Ιταλία , υπογράμμισε ότι στην παγκόσμια αγορά εξοπλισμών μετά το τέλος του ουκρανικού πολέμου, «θα υπάρξει ένα παγκόσμιο κενό από τη ρωσική προσφορά: αυτό είναι ευκαιρία» για χώρες όπως η Γερμανία να το καλύψει».
