Του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου
Όλα άρχισαν με μία ανάρτηση του Παύλου Πολάκη. Είδα το βαθύ κράτος να ανησυχεί για έναν βουλευτή που αυτονομήθηκε. Βίαια κατά τη γνώμη των εκπροσώπων του, δίκαια κατά τη δική μου άποψη. Οι αντιδράσεις άρχισαν να πέφτουν βροχηδόν, πρώτα με την αστεία εισαγγελική παρέμβαση ερευνώμενων αδικημάτων για «διέγερση σε βία» και «βία κατά δικαστών», αμέσως μετά με μία αποδοκιμασία δίκην τελεσιγράφου από την Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας και την κομψή -κατά τα άλλα- επισήμανση που χαρακτήριζε τον λόγο του αγενή και…δυσηχή και τέλος, με την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ για τη στοχοποίηση των δημοσιογράφων, τις φωτογραφίες των οποίων είχε αναρτήσει ο βουλευτής στο διαδίκτυο.
Η πρώτη αντίδραση του… ανησυχούντος κατ’ εντολή εισαγγελέως πρωτοδικών δεν θα μπορούσε να αντέξει σε καμία λογική ή δικανική σκέψη. Η νομολογία των δικαστηρίων θα την αποδομούσε σε δευτερόλεπτα. Ο ενοχλημένος εισαγγελέας εξέθεσε ουσιαστικά την ιεραρχία του, η οποία ουδέποτε διανοήθηκε να διατάξει προκαταρκτική για τις υποκλοπές και για την κατασκοπία εις βάρος της ηγεσίας του στρατεύματος! Πόσο περισσότερο να εκτεθεί ολόγυμνη στα μάτια κάθε νοήμονα πολίτη; Αλήθεια, οι λειτουργοί της Θέμιδος δεν ανησύχησαν ποτέ για τη θέση της Ελλάδας στους παγκόσμιους πίνακες περί Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης; Το γεγονός ότι η χώρα μας κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις μεταξύ ορισμένων δημοκρατιών της μπανάνας και δικτατορικών καθεστώτων δεν το βρήκαν ανησυχητικό;
Προφανώς λησμόνησαν ορισμένοι την έρευνα περί παραδικαστικού σκανδάλου εξαιτίας της οποίας αρκετοί δικαστές κατέληξαν στη φυλακή και πολλοί άλλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα βιλαέτια τους. Τα ίδια είχαμε και τότε. Επανειλημμένες γελοίες ανακοινώσεις των Ενώσεων Δικαστών και Εισαγγελέων και απειλές Άεροπαγιτών ότι θα καταλήξει ο δημοσιογράφος (εγώ δηλαδή) στη φυλακή! Ντρέπομαι ακόμα και στην ιδέα ότι μία κοπέλα που κατήγγειλε τον ομαδικό βιασμό της αναγκάστηκε μετά από άθλιες μεθοδεύσεις των Αρχών να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και τις ευρωπαϊκές Ενώσεις Γυναικών. Ντράπηκα όταν η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών δεν κατόρθωσε να εκδώσει ούτε μισή ανακοίνωση για ένα διακεκριμένο μέλος της που κατηγορήθηκε και αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά τη σύλληψη νεαρών ατόμων για χρήση ναρκωτικών στο διαμέρισμά του.
Για τους δημοσιογράφους δεν ντρέπομαι, γιατί η ντροπή είναι σαν το άρωμα. Το μυρίζει ο απέναντι. Εκείνος που το φοράει το συνηθίζει. Με τη διαφορά ότι στην περίπτωση της Ενημέρωσης πρόκειται περί μπόχας και όχι περί αρώματος. Αλήθεια, η ΕΣΗΕΑ δεν ανησύχησε για τη θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια λίστα περί Ανεξαρτησίας στην Ενημέρωση; Κι εκεί πάτος, δίχως ανακοινώσεις περί στοχοποίησης.
Φυσικά δεν είναι όλοι ίδιοι. Ούτε οι δικαστές, ούτε οι δημοσιογράφοι. Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι λίγοι κάνουν τη διαφορά στις κοινωνίες, στη δική μας όμως παράγινε το κακό. Οι λίγοι έγιναν ελάχιστοι κι αν, για την Ενημέρωση, διανοηθείς να πεις «κλείνω την τηλεόραση και πετάω την εφημερίδα τους στα σκουπίδια» για τη Δικαιοσύνη, που είναι το τελευταίο αποκούμπι κάθε απελπισμένου, πως να πεις κάτι τέτοιο;
Δεν υποβαθμίζω τον ρόλο της μη θεσμοθετημένης τέταρτης Εξουσίας του Τύπου, από την άλλη πλευρά όμως, κύριοι δικαστές και δημοσιογράφοι, δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια στην απαξίωσή μας από τους πολίτες.
Ο Πολάκης είπε εκείνο που φωνάζει καθημερινά η πλειοψηφία των πολιτών. Ότι είμαστε πουλημένοι, ότι τα παίρνουμε, ότι αποτελούμε το παρελκόμενο επιχειρηματικών συμφερόντων, ότι η τιμή μας καθορίζεται από επιταγές και όχι από τις πράξεις μας. Χάνουν τη ζωή τους καμιά πενηνταριά συνάνθρωποι από τη σύγκρουση δύο τρένων και εμείς δικαστές και δημοσιογράφοι, κυνηγάμε έναν σταθμάρχη, ο οποίος φυσικά διέπραξε το δικό του τραγικό λάθος και δεν κάνουμε καμία αναφορά στους πολιτικούς δολοφόνους, οι οποίοι παρά τις προειδοποιήσεις των σιδηροδρομικών υπαλλήλων για τρομερές ελλείψεις σε θέματα ασφαλείας, αδιαφορούσαν προκλητικά και τους αγνοούσαν επί σειρά ετών.
Φοβάμαι ότι θα μπούμε σε προεκλογική περίοδο με συμψηφισμούς νεκρών. Εσύ σκότωσες τόσους στο Μάτι κι εσύ άλλους τόσους στα Τέμπη…
Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε τουλάχιστον «όποιος διαφωνεί να κατεβεί από το τρένο». Εσείς δεν αφήσατε κανένα περιθώριο διάσωσης. Το τρένο που ταξιδεύουμε πηγαίνει με μαθηματική ακρίβεια σε μετωπική σύγκρουση με το τρένο της συνείδησης των πολιτών και εμείς διαφωνούμε για το αναπαυτικό κάθισμα της πρώτης θέσης.
Πώς να διακρίνει, κύριοι δικαστές, ο πολίτης τον… δυσηχή λόγο του Πολάκη όταν η εκκωφαντική σιωπή μας για όλα αυτά κάνει περισσότερο θόρυβο;
