Η τραγωδία της κρίσης των Ιμίων ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 1996 με εκείνη τη δήλωση Σημίτη από το βήμα της Βουλής: «Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των ΗΠΑ…»
27 χρόνια μετά τα αποτελέσματα της κρίσης των Ιμίων εξακολουθούν να ταλαιπωρούν την χώρα. Η Τουρκία από τότε ,πριν τον Ερντογάν αλλά και με εκείνον στο τιμόνι, έχει ανοίξει μια σειρά παράλογων ζητημάτων και διεκδικήσεων έναντι της Ελλάδας. Και όπως και να το δούμε έχει πάντα την ανοχή των ΗΠΑ που ο κ.Σημίτης ευχαρίστησε…
Οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος αλλά και της στρατιωτικής ηγεσίας που προτιμά πάντα τη σιωπή ή μιλά σε λάθος στιγμές είναι δεδομένες. Για να μη χαϊδεύουμε τα αυτιά μας θα πρέπει να αναλογιστούμε και τις δικές μας ευθύνες. Τις ευθύνες των πολιτών…
Ο κ.Σημίτης υπερψηφίστηκε, έγινε ξανά πρωθυπουργός πανίσχυρος και το «σύστημα» του ήλεγχε απόλυτα τα μέσα ενημέρωσης. Το «σύστημα» του ήξερε …τι μας ενδιαφέρει και τι όχι. Και δεν μας ενδιέφεραν ποτέ τα ελληνοτουρκικά αλλά μόνο το χρηματιστήριο και η είσοδος μας στο ευρώ. Ήταν η εποχή που τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων «έπαιζαν» πρώτο θέμα πως διασκεδάζουν οι Έλληνες στα μπουζούκια κάθε βράδυ! Οι παλαιότεροι τα έχουμε ζήσει και ελπίζουμε ότι δεν τα ξεχνάμε.
Δυστυχώς η κατάσταση σήμερα θυμίζει πάρα πολύ την εποχή Σημίτη. Όποιος δεν το βλέπει, μάλλον απλά δεν θέλει να το δει. Και σήμερα η κυβέρνηση μας λέει τι μας ενδιαφέρει και τι όχι και έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες της για τα ελληνοτουρκικά στις ΗΠΑ. Ελπίζουμε ότι δεν θα ζήσουμε πάλι κάποια τραγωδία στα εθνικά θέματα και δεν θα ακούσουμε τον Έλληνα πρωθυπουργό να ευχαριστεί τις ΗΠΑ για «την πολύτιμη βοήθεια τους»…
Και τώρα δεν έχουμε δυστυχώς ούτε την Μαλβίνα Κάραλη για να μας πει τα πράγματα όπως είναι…
