Δημοσκοπήσεις ήττας για τον Ερντογάν σε προσωπικό επίπεδο. Τα αποτελέσματα δείχνουν μεν ότι τι κόμμα του ακόμη προηγείται έναντι της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά ο ίδιος χάνει από τους δημάρχους Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας.
Ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί να παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού στο εσωτερικό της χώρας του, αλλά πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι πορεία αποχώρησης του έχει ήδη ξεκινήσει. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις πάντα εμφανίζονται οι δελφίνοι , οι επίδοξοι διάδοχοι. Μ΄ έναν απ΄ αυτούς συναντήθηκε ο Νίκος Δένδιας. Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου δεν είναι ο μοναδικός που φιλοδοξεί να διαδεχτεί τον Ερντογάν. Τα πρόσωπα που θέλουν γίνουν “χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη” είναι αρκετά και οι ελληνικές υπηρεσίες που παρακολουθούν την Τουρκία έχουν κάνει τη σχετική ανάλυση.
Η πρόσφατη επιστολή διαμαρτυρίας των απόστρατων ναυάρχων και η αυθόρμητη αντίδραση που πυροδοτήθηκε από την τουρκική κυβέρνηση για την υποκίνηση πιθανού πραξικοπήματος κατέδειξε για μία ακόμη φορά ότι μπορεί ο Τούρκος Πρόεδρος στα μάτια των εξωτερικών παρατηρητών να φαίνεται ως ο απόλυτος κυρίαρχος της κατάστασης στην Τουρκία και ρυθμιστής της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, η αλήθεια όμως είναι αρκετά διαφορετική. Μια ομάδα σημαινόντων κυβερνητικών στελεχών, που φαινομενικά καλύπτεται από τη σκιά του Προέδρου Ερντογάν, αναμφίβολα κινεί τα νήματα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας. Τα ηγετικά μέλη του AKP ως αυλικοί, έχουν διαφορετικές καταβολές οι οποίες διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό μίγμα αλλοπρόσαλλης πολιτικής, που έχει όμως έναν κοινό παρονομαστή: την πλειοδοσία των θέσεων που προωθεί το κυβερνητικό δίδυμο Μπαχτσελί -Ερντογάν.
Η ομάδα αυτή δρα παρασκηνιακά και πολλές φορές μεμονωμένα ως άτομα, επιζητώντας την αναγνώριση και την καταξίωση από τον Ερντογάν ακόμα και σε βάρος των υπολοίπων. Ποιοι όμως φαίνεται να αποτελούν την ομάδα αυτή; Είναι φυσικά οι πλέον προβεβλημένοι για τις ανθελληνικές δηλώσεις τους, αυτοί που συναγωνίζονται του ποιός είναι «βασιλικότερος του βασιλέως». Ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας Ακάρ, ως πρώην αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της γειτονικής μας χώρας, χρησιμοποιεί διαχρονικά σκληρή γλώσσα απέναντι στην Ελλάδα. Δηλώσεις του τύπου «οι Έλληνες να συμπεριφέρονται σαν το μπόι τους» ή «η Ελλάδα ακόμα και αν αγοράζει 3-5 μαχητικά αεροσκάφη ή 3-5 πολεμικά πλοία, δεν φτάνουν και δεν μπορεί να πετύχει κάτι» κρύβουν πίσω από το δήθεν αποφασιστικό τους ύφος την αγωνία του, η οποία σε περίπτωση που γινόταν αντιληπτή πιθανώς να οδηγούσε και στην αμφισβήτηση της θέσης του. Οι ηγετικές του φιλοδοξίες είναι άλλωστε πασίδηλες, ήδη από την εποχή που διατελούσε αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν θέλει να τεθούν εν αμφιβόλω, επιλέγοντας την οδό της ήπιας κριτικής. Στην κρίση δε που ακολούθησε της επιστολής των ναυάρχων, δεν δίστασε να «αδειάσει» πρώην συναδέλφους του με τους οποίους είναι σχεδόν σίγουρο ότι είχε συνεργαστεί κατά την πρότερη στρατιωτική του καριέρα, φοβούμενος ότι τυχόν ήπια κριτική ή ακόμη χειρότερα απουσία αυτής, θα έστρεφε το φως επάνω του από την υπόλοιπη ηγετική ομάδα. Στο μέτωπο των διεκδικήσεων έναντι της Ελλάδας συντηρεί υψηλούς τόνους, άλλοτε κάνοντας λόγο για προκλήσεις της Ελλάδας, κι άλλοτε υποστηρίζοντας ανυπόστατα ότι τα ελληνικά νησιά δεν νομιμοποιούνται να διαθέτουν θαλάσσιες ζώνες, ζητώντας μετ’ επιτάσεως την αποστρατικοποίηση των νησιών!!!
Επόμενο μέλος της ηγετικής ομάδας αποτελεί ο Υπουργός Εσωτερικών Σοϊλού, ο οποίος φαίνεται ότι χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης του Προέδρου Ερντογάν, παρά την οικτρή του αποτυχία να διοχετεύσει τις ορδές των μεταναστών/προσφύγων στα ελληνικά σύνορα στον Έβρο τον Μάρτιο του 2020. Η παραίτησή του που τότε τέθηκε στη διάθεση του Τούρκου Προέδρου δεν έγινε αποδεκτή, απόδειξη του γεγονότος ότι είναι τόσο κοντά στον Ερντογάν ώστε να μπορεί να τον επηρεάζει. Φανατικός ισλαμιστής αλλά και πειθήνιο όργανο του κόμματος βρίσκεται πίσω από τις μαζικές συλλήψεις των αντιφρονούντων και τον σταδιακό εκτοπισμό των Κούρδων δημάρχων από τις επαρχίες της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Στις ακραίες του απόψεις δε διστάζει να ταυτίζει τις αντιπολιτευτικές φωνές με επίδοξους τρομοκράτες, τέρποντας τους πολιτικούς του προϊσταμένους, τον Ερντογάν αλλά κυρίως τον ακροδεξιό Μπαχτσελί. Αν και ανδρώθηκε πολιτικά ως μέλος του δημοκρατικού κόμματος (Demokrat Parti), στη συνέχεια εντάχθηκε στους κόλπους του AKP αποτελώντας έκτοτε το «δεκανίκι» του Τούρκου Προέδρου. Δεν έχει επιδείξει έως τώρα ηγετικές τάσεις, αποτελώντας όμως έναν απευθείας δίαυλο επικοινωνίας με τον Σουλτάνο, είναι σε θέση να επηρεάζει πολιτικές και να κινεί τα νήματα θέτοντας στο στόχαστρο ενδεχομένως ακόμα και τα άλλα μέλη της ηγετικής ομάδας.
Αντίστοιχη «αξιοζήλευτη» για τους υπόλοιπους δελφίνους θέση επιρροής πλησίον του Ερντογάν φαίνεται να κατέχει και ο Καλίν, εκπρόσωπος τύπου της τουρκικής προεδρίας. Αν και απόφοιτος του αμερικανικού πανεπιστημίου George Washington, υιοθετεί τις ακραίες ισλαμιστικές και αντιδυτικές απόψεις των ομοϊδεατών του, ενώ θεωρείται ο εμπνευστής της μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί. Διατηρεί σε γενικές γραμμές χαμηλό προφίλ αποφεύγοντας τα λεκτικά παραληρήματα του Ακάρ ή του Τσαβούσογλου, πλην όμως είναι ένθερμος υποστηρικτής της αναβίωσης μιας νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Καλίν όπως και ο Σοϊλού χαίρει της εμπιστοσύνης του Ερντογάν και είναι ο άνθρωπος που ενίοτε συμμετέχει στις διερευνητικές συνομιλίες με τη Χώρα μας, αποτελώντας «το αυτί και το στόμα» του Τούρκου Προέδρου.
Κεντρική θέση βεβαίως στην ηγετική ομάδα κατέχει ο λαλίστατος και επικοινωνιακός Υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου, ο οποίος παρά το ότι πρόσφατα είχε βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα, με τις φήμες για την αντικατάστασή του από την πρώην Πρόεδρο Τσιλέρ να είναι έντονες, εξακολουθεί να κατέχει περίοπτη θέση στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας. Αποτελεί ιδρυτικό μέλος και ο ίδιος του AKP, και ιδιαίτερα εξωστρεφής ένεκα και του θεσμικού του ρόλου ως Υπουργός Εξωτερικών, πλην όμως οι πρόσφατες διαρροές περί αντικατάστασής του έδειξαν ότι δεν απολαμβάνει της πλήρους εμπιστοσύνης του Ερντογάν. Ενδεχομένως να του χρεώνεται η αδυναμία ανεύρεσης κοινού διαύλου επικοινωνίας με τις ΗΠΑ, ώστε να μετριαστούν οι αμερικανικές κυρώσεις για την αγορά από την Τουρκία των S-400. Οι θέσεις του αποτελούν μάλλον προϊόν κυκλοθυμίας αφού από τους ακραίους χαρακτηρισμούς που αρκετές φορές χρησιμοποιεί εναντίον της Χώρας μας, επίσης αρκετές φορές αφήνει στην άκρη το παραληρηματικό του κρεσέντο, τείνοντας χείρα φιλίας είτε προς τον Έλληνα ομόλογό του είτε προς τον ελληνικό λαό. Επιπλέον οι ηγετικές του τάσεις είναι φανερές και δεν είναι λίγοι εκείνοι που προβλέπουν ότι θα είναι ο διάδοχος του Ερντογάν, αν φυσικά ο τελευταίος δεν τον καρατομήσει!!!
Τα παιχνίδια εξουσίας τα οποία ξεδιπλώνονται στο παλάτι από τους αυλικούς είναι πολλά και απρόβλεπτα παραπέμποντας σε καθεστώτα περασμένων αιώνων. Οι ισορροπίες είναι ιδιαιτέρως εύθραυστες και αρκεί μια λάθος κίνηση προκειμένου ένα ηγετικό στέλεχος να πέσει σε δυσμένεια και συνεπώς στην αφάνεια. Η πλειοδοσία δηλώσεων περιττεύει ιδιαιτέρως σε θέματα που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και ιδιαιτέρως σε ότι αφορά στην Ελλάδα, εξασφαλίζοντας διάρκεια στην ευμένεια του Σουλτάνου αλλά και πολιτική επιβίωση. Η ομάδα αυτή από την άλλη πλευρά, επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τις επιλογές του Προέδρου Ερντογάν, καθιστώντας τον έμμεσα υποχείριό της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα «πολιτικής εξόντωσης» που πιθανόν να υπαγορεύτηκε από τον ηγετικό πυρήνα αποτελεί ο πρώην πρωθυπουργός Γιλντιρίμ, η ατυχής επιλογή του οποίου να θέσει υποψηφιότητα για τον δημαρχιακό θώκο της Κωνσταντινούπολης και η συνεπακόλουθη αποτυχία, του στοίχισε την πολιτική καριέρα.
Αυτό το μεσαιωνικού τύπου καθεστώς με τις αμέτρητες μηχανορραφίες, τις δολοπλοκίες και τα υπόγεια συμφέροντα που μόνο κατ’ ευφημισμό μπορεί να ονομάζεται δημοκρατία, έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο για το πώς αντιμετωπίζει τους συνομιλητές του στην πρόσφατη επίσκεψη των κορυφαίων Ευρωπαίων αξιωματούχων, της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ωθώντας τον κατά τ’ άλλα νηφάλιο Ιταλό πρωθυπουργό Ντράγκι να αποκαλέσει τον Ερντογάν «δικτάτορα». Αλλά και για την καταπάτηση κάθε πρωτοκόλλου ευγενείας όταν ο Υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου εξαπέλυε ύβρεις έναντι του Υπάτου Εκπροσώπου της ΕΕ Μπορέλ όταν ο τελευταίος πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα. Αυτή η χώρα που αντιμετωπίζει υπεροπτικά και υποτιμητικά τους συνομιλητές της, μπορεί ν’ αποπνεύσει αξιοπιστία και εμπιστοσύνη; Μπορεί να προάγει την ειρήνη και τη σταθερότητα; Οι απαντήσεις είναι προφανείς ….
