Διαβάστε το άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου που δημοσιεύτηκε στο anoixtoparathyro.gr:
Ερώτηση κρίσεως: Ποιος είναι πιο αξιόπιστος; Ο δημοσκόπος μιας εφημερίδας ή ο διευθυντής της μεγάλης αδελφής της; Μια εταιρία που συλλέγει » ευρήματα» κοινής γνώμης, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, ή ο πολύπειρος δημοσιογράφος;
Στο ερώτημα μόνο το συγκρότημα Μαρινάκη μπορεί να δώσει απάντηση. Να το εξηγήσουμε.
Στα ΝΕΑ του Σαββάτου -δηλαδή της επομένης της κοινοβουλευτικού Βατερλό Μητσοτάκη για το σκάνδαλο των υποκλοπών και στον απόηχο του διεθνούς διασυρμού του – εμφανίστηκε δημοσκόπηση της εταιρείας GPO , που μας διαβεβαίωσε για τα εξής.
Πρώτο: Η ΝΔ είναι μπροστά με πάνω έξι μονάδες και «πρόθεση ψήφου» άνω του 31% , ενώ ο απομονωμένος Μητσοτάκης, μένει άφθαρτος ως προς τη δημοφιλία του και την καταλληλότητα για την πρωθυπουργία. Ουτε γάτα, ούτε ζημιά.
Δεύτερο: Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ «κόλλησαν» παρότι όλα είναι ιδανικά για την αντιπολίτευση – ενώ ο Ανδρουλάκης έχει συμπάθειες, αλλά δεν τον ψηφίζουν.
Τα «ευρήματα» δείχνουν ότι το φαβορί για τις επόμενες εκλογές είναι ο σημερινός Πρωθυπουργός. Οι αντίπαλοί του δεν έχουν τύχη, παρόλα όσα έχουν συμβεί σε βάρος της κυβέρνησης -και από την κυβέρνηση σε βάρος της χώρας.
Να πιστέψουμε τις ανακαλύψεις της καλής εταιρείας στα ΝΕΑ; Θα μπορούσαμε, αν την επόμενη ακριβώς, στην δίδυμη εφημερίδα το ΒΗΜΑ , ο διευθυντής της Αντώνης Καρακούσης δεν έγραφε:
-«Το σκάνδαλο των υποκλοπών κλόνισε την εμπιστοσύνη των πολιτών, θόλωσε την εικόνα της κυβέρνησης, επανέφερε στο προσκήνιο τον κίνδυνο της πολιτικής αστάθειας και κατέστησε ξανά το πολιτικό πρόβλημα μείζον».
Αν έχει δίκιο ο Καρακούσης, η δημοσκόπησή της GPO είναι για τα μπάζα. Αν το σωστό είναι αυτό που εμφανίζει η εταιρεία, τότε ο Μαρινάκης πρέπει να αλλάξει διευθυντή.
Με ποιον θα συμφωνούσε και ο τελευταίος πολίτης είναι ολοφάνερο.
Αυτή η θεαματική αντίθεση, θέτει ξανά επί τάπητος το μέγα πρόβλημα των μετρήσεων κοινής γνώμης, που ταλανίζει το πολιτικό σύστημα.
Αυξανόμενες διαρκώς οι δημοσκοπικές εταιρείες δείχνουν την ΄έκβαση της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης σταθερά υπέρ του Μητσοτάκη με τα «ευρήματά» τους.
Μπορεί να έχουν δίκαιο. Αλλά οι έρευνες τους, περιβάλλονται από αδιαφάνεια, αντιφάσεις και δεν ελέγχονται από κανένα, παρότι αξιοποιούνται για να επηρεάσουν δραστικά την κοινή γνώμης,- δια της προβολής τους από τον φιλοκυβερνητικό τύπο και τις –αυθαίρετες- ερμηνείες του..
Η «πρόθεση ψήφου», που υποτίθεται ότι ανιχνεύουν στη συγκυρία, προβάλλεται στα ΜΜΕ που έχουν ισχυρούς δεσμούς με τη ΝΔ του Μητσοτάκη ως απόφαση ψήφου και προεξόφληση του εκλογικού αποτελέσματος.
Το θέμα είναι ότι αυτά οι δημοσκοπήσεις με παραγόμενες υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες χρησιμοποιούνται για να επηρεάσουν το φρόνημα των πολιτών. Ουσιαστικά για να σημαδέψουν την τράπουλα του πολιτικού παιχνιδιού.
Εδώ αναδύεται το πολιτικό και θεσμικό ερώτημα: μπορεί στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία να μην υπάρχει έλεγχος σε επιχειρηματικές δραστηριότητες– οι εταιρείες ερευνών είναι επιχειρήσεις- που ενδεχομένως νοθεύουν την πολιτική αντιπαραθεση;
Μπορεί όποιος έχει λεφτά να παραγγείλει δημοσκοπήσεις να έχει με το μέρος του την απουσία ελέγχου, ώστε να τις αξιοποιεί χωρίς ουδείς να γνωρίζει κρίσιμες παραμέτρους τους;
Ο καθένας μπορεί να διενεργεί δημοσκοπήσεις κατά τον τρόπο του και ο καθένας μπορεί να τις καταναλώνει κατά πως τον ευχαριστεί. Κάθε εταιρεία μπορεί να έχει τους πελάτες και τις μεθόδους της και σε κανέναν άλλο δεν πέφτει λόγος.
Από τη στιγμη που δημοσιεύεται όμως μια δημοσκόπηση, τα πράγματα αλλάζουν. Δεν είναι ένα πολιτικά ουδέτερο προϊόν στην εκάστοτε συγκυρία.
Η επίδραση στην κοινή γνώμη από τα αποτελεσμάτα που εμφανίζουν στα ΜΜΕ αυτή την περίοδο, είναι ισχυρότερη από την επιδράση που έχει το σκάνδαλο την υποκλοπών.
Δηλαδή αν οι υποκλοπές είναι μια αρρωστημένη κυβερνητική προσφυγή σε παραβίαση προσωπικών δεδομένων για άνομο πολιτικό όφελος, στις περιπτώσεις που μια δημοσκόπηση έχει κατασκευαστεί για να δώσει πλεονέκτημα στο ένα, ή στο άλλο κομμα, οι συνέπειες είναι βαρύτερες για την κοινοβουλευτική τάξη.
Συνεπώς όσο η Δημοκρατία έχει λόγους να ελέγχει την ασφάλεια των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων για να κατοχυρώνει το απαραβίαστο , άλλους τόσους έχει να διασφαλίζει και τους ορους των δημοσκοπήσεων που δημοσιεύονται. Για τις άλλες ουδέν σχόλιο.
Ο έλεγχος δεν είναι κρατική παρέμβαση σε επιχειρήσεις. Προβλέπεται από τον τόμο 3603/07 της ΝΔ με υπουργό τον Θ. Ρουσόπουλου. Με αρμοδίους φορείς ελέγχου τόσο το ΕΡΣ, όσο και την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Συν τη Δικαιοσύνη βεβαίως.
Ο περιβόητος Κουτρουμάνος του ΕΣΡ δεν ενδιαφέρεσαι για την άσκηση της αρμοδιότητας του. Στη Βουλή, η μόνη φορά που ήλθε το θέμα από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σπ. Κατσή, για συγκεκριμένη εταιρία, η «γαλάζια» πλειοψηφία το ενταφίασε – και σε μια Εξεταστική που συγκροτήθηκε το θέμα των δημοσκοπήσεων γενικά χάθηκε. Όσο για τη στάση της αντιπολίτευσης ήταν μάλλον ερασιτεχνική.
Το θέμα όμως υπάρχει και αναδείχθηκε αυτές τις μέρες- με ποιο γλαφυρή την αντίφαση ΝΕΩΝ-ΒΗΜΑΤΟΣ.
Σε κάθε περίπτωση πάντως διακρίνεται απόκλιση ανάμεσα στην κοντή λογική και την φυσική παρατήρηση και στην εμφάνιση «ευρημάτων» που τις ακυρώνουν. Η κυβέρνηση όσο φθείρεται, και όσο μεγαλώνουν τα προβλήματα, τόσο… ενισχύεται δημοσκοπικά.
Αυτή την εποχή βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της, με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να δέχεται συντριπτικά χτυπήματα στον πυρήνα του προφίλ του- ιδιαίτερα από τα μεγαλύτερα και πιο έγκυρα ΜΜΕ του πλανήτη.
Η πανδημία, η ακρίβεια, φτωχοποίηση, η διαφθορά, η οικογενειοκρατία, η αλαζονεία, η διασπάθιση του δημοσίου χρηματος, η κακοδιοίκηση, ο κομματισμός είναι εμφανή χαρακτηριστικά της διακυβέρνησης Μητσοτάκη και έχουν διογκώσει η λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού.
Δεν είναι όμως για τις πρώτες δημοσκοπήσεις της νέας περιόδου. Εμφανίζουν ευρήματα κατά τα οποία ο χρόνος έχει παγώσει υπέρ του Μητσοτακη. Η ΝΔ παραμένει πρώτο κόμμα , δεν πέφτει με τίποτε κάτω από 30% στις προτιμήσεις, και η αντιπολίτευση μένει καθηλωμένη.
Ενώ όλοι διαπιστώνουν ότι πολιτικό σκηνικό αλλάζει, εκείνοι που ρωτήθηκαν από τις συγκεκριμενες εταιρείες δεν συμφωνούν: το κλίμα την κοινωνία μένει αμετάβλητο υπέρ του Μητσοτάκη- αν τις πάρουμε τοις μετρητοίς.
Είναι παράλογο. Οσο χειρότερος γίνεται και όσο περισσότερο αποτυγχάνουν, τόσο οι πολίτες βιάζονται να τον ξαναψηφίσουν. Όσο πιο ο δακτυλοδεικτούμενος, μέσα και έξω από τη χώρα , είναι ως Πρωθυπουργός και όσο τον εγκαταλείπουν γνωστοί φίλοι του, τόσο καλύτερα πάει κατά τα ευρήματα. Ο μαζοχισμός σαρώνει στην κοινωνία.
Το λιγότερο που μπορεί να αξιώσει κανείς μπροστά σε ένα τέτοιο φαινόμενο είναι ο έλεγχος. Των δημοσκοπήσεων βεβαίως, όχι του λαού. Διαφορετικά είναι σαν να έχουν κατοχυρώσει οι δημοσκόποι το «προνόμιο» να κάνουν πάρτι ασυδοσίας και αυθαίρετων μεθόδων σε ένα πολύ ευαίσθητο θέμα όπως είναι το φρόνημα των πολιτών.
Ωστόσο το κόμμα που πλήττεται περισσότερο από αυτά τα ευρήματα τα καταπίνει αμάσητα. Αντί να επαγρυπνεί ο ΣΥΡΙΖΑ κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Οι αρμόδιοι του κόμματος είναι εξαφανισμένοι. Διακεκριμένα στελέχη με πείρα , όπως ο πρώην υπουργός Γιάννης Ραγκούσης, δέχονται άφωνοι τα αποτελέσματα- και τη λοιδορία του κόμματός του από φιλοκυβερνητικούς αρθρογράφους. Τι κάνουν οι αρμόδιοι του κομματος;
Ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει τον εύστοχο πολιτικο αγώνα των τελευταίων μηνών να εξαφανίζεται ανάμεσα σε «κολώνες» και «πίτες -τις οποίες ουδείς έχει ελέγξει πριν δημοσιευθούν. Η κοινωνία εθίζεται στην ιδέα ότι ηττάται από αυτόν που ξετινάζει κάθε φορά στη Βουλη και οι πολίτες εμφανώς αποστρέφονται…
Το κόμμα του δεν κάνει το αυτονόητο: να ζητήσει έλεγχο. Από το ΕΣΡ, τη Βουλη -και τη Δικαιοσύνη όπου χρειάζεται. Τον νόμιμο έλεγχο, όπως προβλέπουν οι σχετικές διατάξεις για τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Συγκεκριμένο έλεγχο.
–Ποιος χρηματοδότησε τις συγκεκριμένες δημοσκοπήσεις και πόσο; Πού βρίσκονται τα ερωτηματολόγια που συμπλήρωσαν και ποιος, με ονοματεπώνυμο, τα επεξεργάσθηκε; Ποιος βεβαιώνει ότι τα ευρήματα που ανακοίνωσαν οι εταιρείες, είναι αυτά που προκύπτουν;
Πώς προκύπτει -από το προσωπικό που χρησιμοποιήθηκε- ότι εφαρμόζουν τις επιστημονικές μεθόδους που ισχυρίζονται στη συλλογή και επεξεργασίας στοιχείων;
Τόσο απλά. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγει από τον λήθαργο και δεν αναζητήσει απαντήσεις από τους θεσμούς για την εγκυρότητα του δημοσκοπικού προϊόντος, στις επόμενες εκλογές θα παει σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Θύμα αυτοεκπληρούμενων προφητειών και σημαδεμένης τράπουλας.
