Πρωτοφανή ενότητα και αποφασιστικότητα. Με τα λόγια αυτά χαρακτήριζαν διπλωματικές πηγές τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι της Ρωσίας λίγες ημέρες μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Και πράγματι οι κυρώσεις που αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι και συνολικά η Δύση είναι οι πιο σκληρές που έχουν επιβληθεί έως τώρα επιβληθει.
Δεν είναι μόνο οι ολιγάρχες που χάνουν τις ευρωπαϊκές πολυτέλειες. Καθώς η μία μετά την άλλη οι δυτικές επιχειρήσεις αποσύρονται από τη ρωσική αγορά οι απλοί πολίτες χάνουν την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες που θεωρούσαν δεδομένα. Ακόμη και εάν είχαν πρόσβαση, δεν θα είχαν ίσως πρακτικά τη δυνατότητα να αγοράσουν πολλά εξ αυτών, αφού τα ρούβλια στο πορτοφόλι έχουν χάσει το ήμισυ της αξίας τους. Η αποπομπή των τραπεζών της από το SWIFT πονάει ίσως δε περισσότερο από κάθε τι άλλο τη ρωσική οικονομία.
Στον κρίσιμο ενεργειακό τομέα ωστόσο η ΕΕ δεν μπορεί απλά να τραβήξει την πρίζα. Οι συναλλαγές συνεχίζονται κανονικά μέσα από ελβετικά καταφύγια και αλλού. Η Ένωση παραμένει ο μεγαλύτερος ενεργειακός πελάτης της Ρωσίας. Από τις αρχές του πολέμου έχει δώσει στη Ρωσία 17 δισ ευρώ για την αγορά φυσικού αερίου, πετρελαίου και άνθρακα.
Μόνο για εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου μέσω Ουκρανίας και ρωσικού LNG δαπάνησε από τις 24 Φεβρουαρίου 10,6 δισ. ευρώ. Οι εξαγωγές πετρελαίου στην ΕΕ έχουν φέρει επιπλέον 5,8 δισ. ευρώ στα ρωσικά ταμεία και εκείνες του άνθρακα περί τα 436 εκατ. Ευρώ.
Τα δεδομένα της Gazprom αποκαλύπτουν ότι οι ροές φυσικού αερίου προς την Ε.Ε. μέσω Ουκρανίας ήταν στα 62 εκατ. κυβικά μέτρα στις 23 Φεβρουαρίου, έφτασαν στα 110 εκατ. κυβικά μέτρα στις 25 Φεβρουαρίου και τα 109 εκατ. κυβικά μέτρα στις 26 Φεβρουαρίου. Έκτοτε παραμένουν στα επίπεδα τα 100 – 110 εκατ. κυβικών μέτρων.
H Eυρώπη γνωρίζει ότι πρέπει να απεξαρτηθεί από τη ρωσική ενέργεια και το θέλει. Αλλά αυτό «δεν μπορεί να συμβεί αύριο» όπως ομολόγησε και ο Ολλανδός πρωθυπουργός, Μαρκ Ρούτε. Και κάπως έτσι θα έλεγε κανείς ότι με το ένα χέρι σπρώχνει τη ρωσική οικονομία να πέσει στον γκρεμό και με το άλλο της προσφέρει «αλεξίπτωτο».
