Του Μιχάλη Ψύλλου
Με έναν καταιγισμό προκλητικών δηλώσεων και ανιστόρητων διεκδικήσεων εναντίον της Ελλάδας, συνοδεύει πλέον καθημερινά την ατζέντα του ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ακόμη και ξένοι αναλυτές να αναρωτιούνται αν «βρίσκεται σε εξέλιξη ένας μυστικός σχεδιασμός στην Τουρκική κυβέρνηση για να βρεθεί κάποιο πρόσχημα για πιθανή εισβολή στα ανατολικά ελληνικά νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος, κοντά στην τουρκική ενδοχώρα», όπως γράφει ο εξόριστος στη Σουηδία, Τούρκος δημοσιογράφος Αμντουλάχ Μποζκούρτ, διευθυντής της ιστοσελίδας Nordic Monitor, στη Στοκχόλμη.
Η σκανδιναβική ιστοσελίδα παρουσίασε μάλιστα ένα βίντεο που αναρτήθηκε στον επίσημο λογαριασμό του Τουρκικού Υπουργείου Άμυνας στο Twitter και δείχνει πώς οι φοιτητές της Τουρκικής Ναυτικής Ακαδημίας θα μπορούσαν να κολυμπήσουν από τις τουρκικές ακτές ως το Καστελλόριζο. Ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ δήλωνε μάλιστα ότι οι Τούρκοι δόκιμοι θα πρέπει να μπορούν να κολυμπήσουν μέχρι το Καστελλόριζο.
Την ίδια ώρα, Τουρκικά μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από την κυβέρνηση, δημοσιεύουν συχνά, προκλητικά άρθρα και ρεπορτάζ για τα ελληνικά νησιά διοχετευμένα από το γραφείο επικοινωνίας του Προέδρου Ερντογάν, που διευθύνεται από τον στενό του συνεργάτη Φαχρετίν Αλτούν, υποστηρίζει η σκανδιναβική ιστοσελίδα.
Ισως να ακούγονται παράξενα όλα αυτά, εν έτει 2022, αλλά δυστυχώς το κλίμα που καλλιεργείται πλέον στην Αγκυρα είναι ότι «η Τουρκία απειλείται από την Ελλάδα»! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το διάβημα διαμαρτυρίας του Ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών προς την Τουρκική πλευρά, με το οποίο εκφράζεται η έντονη δυσαρέσκεια και διαμαρτυρία της Αθήνας, για τις πρόσφατες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, οι οποίοι αμφισβήτησαν την Ελληνική κυριαρχία επί των νησιών του Αιγαίου.
«Προβιά προβάτου»
Η προκλητική στάση της Αγκυρας κατά της Αθήνας, δεν αποτελεί βέβαια κεραυνό εν αιθρία, αλλά αποτέλεσμα μιας καλά μεθοδευμένης στρατηγικής: Προηγήθηκαν τρεις επιστολές του Τούρκου πρεσβευτή στον ΟΗΕ, Φεριντούν Σινιρίογλου, τον Ιούλιο, τον Σεπτέμβριο και τον Νοέμβριο του 2021, διευρύνοντας τις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες», με το πρόσχημα της αποστρατικοποίησης ελληνικών νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο και τα Δωδεκάνησα, με την επίκληση της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923 και της Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων το 1947… Οσο μάλιστα πλησιάζει το 2023 και οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία, ο πρόεδρος Ερντογάν θα κλιμακώνει τις προκλήσεις του, προκειμένου με τον εθνικισμό να αποτρέψει το πολύ ρεαλιστικό ενδεχόμενο να καταψηφιστεί, λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης στη χώρα. «Με μια φθίνουσα δημοτικότητα, ο Ερντογάν θα καταφεύγει σε ακόμη πιο σκληρά μέσα και νέους επιθετικούς πολέμους, για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές», εξηγεί ο δρ Καμάλ Σίντο, συγγραφέας και αναλυτής στο ινστιτούτο «Society for Threatened Peoples (STP), στο Γκέτιγκεν της Γερμανίας. Επιθέσεις βέβαια, εκεί που ο Ερντογάν εκτιμά ότι υπάρχουν «αδύναμοι κρίκοι».
Για αυτό και προσπαθεί εναγωνίως να αποκαταστήσει τις σχέσεις, με τις υπόλοιπες χώρες της περιοχής-ιδίως του Κόλπου και το Ισραήλ-ενδεδυμένος με «προβιά προβάτου»! Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ο Ερντογάν έγραψε μάλιστα ένα άρθρο στην εφημερίδα «Khaleej Times», υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία « είναι μια από τις σπάνιες χώρες στον κόσμο, που επιδιώκει να εξισορροπήσει τα συμφέροντά της στην εξωτερική πολιτική, με στόχο την εδραίωση της ειρήνης και της σταθερότητας». Σύμφωνα με τον Τούρκο πρόεδρο, «οι βασικές αρχές» που τον εμπνέουν είναι :η επέκταση των πεδίων συνεργασίας με τη φόρμουλα «win-win» και η κοινή αντιμετώπιση των απειλών». Λόγια που δεν είναι τίποτα άλλο από προπαγάνδα…
Το «φλέρτ» με το Ισραήλ
Γιατί όμως η Τουρκία του Ερντογάν «έθαψε» την πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» του Αχμέτ Νταβούτογλου, σε ότι αφορά κυρίως την Ελλάδα; Και τους Κούρδους ; Την εξήγηση δίνει ο φιλο-ερντογανικός πολιτικός επιστήμονας Σουλεϊμάν Σέιφι Ογκούν, σε άρθρο του στην Yeni Safak: «Εχει παρατηρηθεί ότι Τουρκία έχει υποστεί μια αξιοσημείωτη μεταμόρφωση στην εξωτερική της πολιτική και αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως μια διαδικασία που ξεκίνησε από τότε που ο Δημοκρατικός Τζο Μπαίντεν ήρθε στην εξουσία στην Αμερική», γράφει ο Τούρκος πολιτικός επιστήμονας. Από τότε, λέει ο Ογκούν, διαμορφώθηκαν δύο γραμμές: Η πρώτη είναι η γραμμή Αιγύπτου-Ελλάδας-Κύπρου, που υποστηρίζεται από την ΕΕ, την Γερμανία, τη Γαλλία και το Ισραήλ. Η δεύτερη είναι η γραμμή Κατάρ- Εμιράτων-Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν». Στόχος της Αγκυρας είναι να αποκαταστήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ, το οποίο από την πλευρά του «θέλει να δημιουργήσει μια ασπίδα απέναντι στο Ιράν, που έχει πίσω του την Κίνα και τη Ρωσία», εκτιμά ο Τούρκος αναλυτής.
Το τελευταίο διάστημα διαφαίνεται μάλιστα και μια Ιρανο-τουρκική ένταση, ιδιαίτερα στο Ιράκ, την οποία η Αγκυρα, προσπαθεί να αξιοποιήσει για να έρθει πιο κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και στο Ισραήλ. Η ανακοίνωση της επίσκεψης του Ισραηλινού προέδρου Ιτσχάκ Χέρτζογκ στην Τουρκία δείχνει πόσο πιεσμένος είναι ο Ερντογάν για πρωτοβουλίες περιφερειακής συνεργασίας. Ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει ότι για να υπάρξει μια πραγματικά νέα φάση στις σχέσεις μεταξύ της Αγκυρας και Ισραήλ , θα πρέπει να επιλυθούν πολλά δισεπίλυτα κεφάλαια στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με τους αγωγούς φυσικού αερίου, αλλά και στη Μέση Ανατολή, κυρίως σε σχέση με το Ιράν.
Η Αγκυρα αναμφίβολα, δεν είδε με καλό μάτι την απόφαση του Ισραηλινού προέδρου Χέρτζογκ να επισκεφθεί πρώτα, στις 24 Φεβρουαρίου, την Αθήνα και την Κύπρο, πριν μεταβεί στις αρχές Μαρτίου στην Τουρκία. Στο Ισραήλ άλλωστε, σχεδόν όλοι οι αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο Ερντογάν δεν έχει αλλάξει. Οσο και αν προσπαθεί να κρύψει τώρα την νέο-Οθωμανική, εξωτερική του πολιτική, φορώντας στολή χαμαιλέοντα…
