Της Έλενας Ακρίτα
Μα γιατί ασχολείσαι με τη Σταμάτη;
Θα πουν μερικοί.
Και θα το πουν καλοπροαίρετα. Γιατί πιστεύουν ειλικρινά ότι η καλύτερη απάντηση σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η σιωπή και η απαξίωση.
“Μην τους δίνουμε αξία”, λένε.
Τους καταλαβαίνω. Τους καταλαβαίνω αλλά δεν συμφωνώ: όταν τους προσπερνάς, παίζεις το παιχνίδι τους. Όταν τους σνομπάρεις, αλείφεις μέλι στο ψωμάκι τους.
Αυτό θέλουν, αυτό επιδιώκουν. Να κάνουν τα τέρατα και τα σημεία γιατί μπορούν. Να φασιστοποιούν την κοινωνία γιατί μπορούν.
Και να περνάνε ντούκου.
Να μπουκάρουν οι Φουρθιώτηδες σε υπουργεία και οι Σταμάτες σε θέατρα, να προβοκάρουν, να τρομοκρατούν, να τσαμπουκαλεύονται, να γ@μούν και να δέρνουν παρεάκι με τους μπράβους τους – και να μην ανοίγει ρουθούνι.
Γιατί αυτοί κυβερνούν αυτή τη χώρα.
Γιατί αυτοί κάνουν κουμάντο στη ζωή και την αξιοπρέπεια σου.
Αυτοί.
Και οι όμοιοι τους.
Κι εμείς τους αφήνουμε. Εμείς τους επιτρέπουμε να μπαίνουν στους κήπους μας, να ξεριζώνουν τα δέντρα μας, να πατάνε τα λουλούδια μας, να σκοτώνουν τον σκύλο μας.
Φασιστικές εισβολές στο θέατρο έκαναν οι Βενιζελικοί το 1931.
Οι ΧΙτες το 1944.
Οι ΕΚΟΦίτες το 1965.
Οι Χρυσαυγίτες το 2012.
Και η Σάσα Σταμάτη.
Λιώνω. Μα λιώνω αγάπη μου, λιώνω.
Το περιστατικό λίγο πολύ το ξέρουμε.
Η κυρία αυτή τόλμησε να ανέβει πάνω στη σκηνή του θεάτρου ‘Τζένη Καρέζη’ και μαζί με τους μπράβους της να διακόψει τον δημοφιλή stand up κωμικό Χριστόφορο Ζαραλίκο επειδή θεώρησε ότι η πρόζα του προσέβαλε τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Η βασιλικότερη του βασιλέως τηλεπερσόνα προσελήφθη ως δημοσιογράφος παρακαλώ, από την εφημερίδα Παραπολιτικά – με ποια φόντα άραγε;
Εισβολές στα θέατρα, λοιπόν;
Γιατί όχι;
Όταν το IQ σου σφιχταγκαλιάζεται με τον πάτο του πηγαδιού, δεν σου περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να έχει συνέπειες όλο αυτό. Ότι παρά την αποσιώπηση του γεγονότος από τα κανάλια και από ορισμένα σάιτ, θα γίνει ο κακός χαμός με μια “παραστρατιωτική” εισβολή που παραπέμπει σε vintage ταγματασφαλίτες και τραμπούκους.
Και ξέρετε γιατί δεν περνάει από το μυαλό της;
Ξέρετε γιατί δεν περνούσε ούτε από του μυαλό του Φουρθιώτη;
Γιατί νομίζουν ότι η χώρα τους ανήκει.
Και το χειρότερο;
Έχουν δίκιο.
Όντως τους ανήκει αυτή η χώρα.
Δική τους είναι, ότι θέλουν την κάνουν, άμα γουστάρουν της βάζουν φωτιά και την καίνε. Όπως οι Ναζί της Κατοχής μπουκάρανε στα σπίτια των Ελλήνων, κοιμόντουσαν στα κρεββάτια τους, πλαγιάζανε με τη γυναίκα τους και βιάζαν το παιδί τους.
Έτσι και εδώ με τους παντός καιρού υποτελείς, δουλοπρεπείς και οσφυοκάμπτες.
Θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι το καταπατημένο σπίτι τους. Ελλάδα είναι η λεηλατημένη ζωή μας.
Πιστεύουν πως αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό τους.
Το λες και κατάντια.
Εθνική.
Εμείς φταίμε.
Εμείς τους εκχωρήσαμε τον τόπο μας με την ανοχή μας, με τον φόβο μας, με την ενδοτικότητα μας, με την αδιαφορία μας, με την παθητικότητα μας.
Εμείς – ή μερικοί από εμάς – φταίμε.
Εμείς κάναμε την Σταμάτη και την κάθε Σταμάτη πρώτη μούρη στο Καβούρι.
Εμείς την βλέπαμε στην τηλεόραση, εμείς χαχανίζαμε όταν έθαβε πατόκορφα το σύμπαν, όταν τρύπωνε από την κλειδαρότρυπα στις ξένες κρεββατοκάμαρες, όταν ξέσκιζε ανθρώπους με αυτό το τάχαμ’ ντόμπρο τύπου “εγώ είμαι στρατιωτικός και τα λέω τσεκουράτα”.
Μια τηλεπερσόνα αγενέστατη, αδιάκριτη, ανάγωγη που συντηρούσε τα πιο φτηνά μας ένστικτα.
Αυτή ήταν.
Αυτή είναι.
Εμείς φταίμε.
Ή μάλλον όχι όλοι εμείς.
Αυτοί φταίνε.
Αυτοί.
Αυτοί οι “Σάσα χώσε”. Οι “Σάσα πες τα”. Οι “Σάσα δώσε πόνο”. Και νόμισαν πια και οι σάσες αυτού του κόσμου ότι είναι κάτι. Ότι κάνουν παιχνίδι. Ότι μπορούν να εισβάλουν ως τραμπούκοι σε έναν χώρο Πολιτισμού και να λογοκρίνουν βίαια ό,τι δεν τους γουστάρει.
Όλο αυτό το λουμπεναριό της δημοσιογραφίας που μάς έκατσε στο κεφάλι, όλα αυτά τα παρατράγουδα της πολιτικής που μας κάνουν κουμάντο, όλα αυτά τα νούμερα που κάποτε ήταν γραφικά – τώρα πια είναι επικίνδυνα.
Είναι θανάσιμα επικίνδυνα γιατί κουρνιάζουν στις φιλόξενες αγκάλες της εξουσίας και της παραεξουσίας.
Γιατί δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα.
Γιατί δεν τούς νοιάζει να εξευτελιστούν αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχουν τσίπα. Γιατί δολοφονούν χαρακτήρες, γιατί έχουν μια κουράδα στη θέση της καρδιάς κι ένα καβούρι στη θέση της κωλότσεπης.
Σάσα μπάστα, θα έγραφα αν είχα όρεξη για χιούμορ.
Σάσα μπάστα, μπάστα επιτέλους κι εσύ και οι όμοιοί σου, αρκετά σας ανεχτήκαμε.
Σάς σιχάθηκε η ψυχή μας σάς σιχάθηκε.
Να μη σας κρατάμε άλλο.
Υ.Γ. Αλήθεια κανείς δεν κάλεσε την Αστυνομία για να περάσει αυτόφωρο η κυρία και οι μπράβοι της;
