Του Γιώργου Λακόπουλου
Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κατέληξε σε μια απόφαση που μοιάζει με Γόρδιο δεσμό.
Επικράτησε η πρόθεση του προέδρου του κόμματος Αλέξη Τσίπρα για τη διοργάνωση συνεδρίου ανοικτού στην κοινωνία- ως πρόκριμα στην εκλογική νίκη και την προοδευτική κυβέρνηση.
Αλλά ταυτόχρονα υιοθετήθηκαν πρακτικές υπονόμευσης της απόφασης και μετατροπή του συνέδριο σε παιχνίδι μηχανισμών.
Η κυριαρχία Τσίπρα στο απερχόμενο ανώτερο καθοδηγητικό όργανο, δεν επέτρεψε στη συνασπισμένη εσωκομματική αντιπολίτευση της «Ομπρέλας» -που εκπροσωπείται από τους Τσακαλώτο, Σκουρλέτη, Βούτση, Παπαδημούλη, Φίλη- να ζητήσει ψηφοφορίες, που θα έχανε.
Ωστόσο άλλοι μίλησαν για «κίνδυνο πολιτικής και ιδεολογικής μετάλλαξης» και άλλοι ζήτησαν «αριστερή κυβέρνηση» -χωρις να βρουν ακροατήριο πέρα από τη φράξια τους.
Κατάφεραν παντως να υπαγορεύσουν αποφάσεις που στην πράξη περιορίζουν την κοινωνική και πολιτική βάση του συνεδρίου.
Στην ουσία δημιουργήσαν συνθήκες για την ακύρωση της κεντρικής επιδίωξης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: τη διεύρυνση, με την εγγραφή νέων μελών- και κατά συνέπεια και τη μετεξέλιξη.
Η αντιπολίτευση επέβαλε επίσης τον περιορισμό και εξουδετέρωση των αριστίνδην συνέδρων και την ανάδειξη του συνόλου του σώματος συνέδρων από τις κομματικές οργανώσεις- στις οποίες οι ίδιοι είχαν κρατήσει κλειστές τις πόρτες όταν κηρύχθηκε η διεύρυνση προ διετίας.
Επιπροσθέτως επιδιώκουν τον οργανωτικό έλεγχο των επιμέρους επιτροπών για την προετοιμασία του Συνεδρίου, τις Πολιτικές Θέσεις και το Καταστατικό.
Ο στόχος είναι προφανής: να ανακτήσουν στον μετασυνεδριακό ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τον έλεγχο των οργάνων που είχαν στον παλιό ΣΥΡΙΖΑ και να επιβάλουν τις ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις τους στον πρόεδρο του κόμματος.
Υπόγειες επιδιώξεις και «μειοψηφικές» επιλογές
Ετσι όμως περιορίζουν την πιθανότητα εκλογικής νίκης, αλλά αυξάνουν τις προϋποθέσεις μετεκλογικής αμφισβήτησής του.
Οι αντινομίες, οι υπόγειες επιδιώξεις και οι «μειοψηφικές» επιλογές που χαρακτηρίζουν την κομματική πτέρυγα που επιμένει στο» Αριστερά και τίποτε άλλο» έχουν στοιχεία παραλογισμού και αυτοκαταστροφής, αν μιλάμε για κόμμα εξουσίας.
Σε κάθε περίπτωση δεν αντιστοιχούν στις ανάγκες της εποχής, στον πολιτικο στόχο και στην πραγματική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΚΕ αποφάσισε – και πλέον μόνο το συνέδριο μπορεί να ανατρέψει- ότι από τα 250 μέλη της νέας Κεντρικής Επιτροπής το …80% θα προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και μόλις το 20% από τη «Διεύρυνση».
Στην πραγματικοτητα η απόφαση για να αντιστοιχεί στα πραγματικά δεδομένα της εκλογικής έπρεπε να προβλέπει το αντίθετο, αντί να δινει τον συντριπτικό έλεγχο του κόμματος στο λεγόμενο 3%.
Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο βουλευτής Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης διατύπωσε μια αλήθεια για το εκλογικό αποτέλεσμα του 2019: «Το 3% είναι έργο του ΣΥΡΙΖΑ και το υπόλοιπο του Τσίπρα».
Ωστόσο επικράτησε η άποψη Τσακαλώτου ότι «το 3% κατάφερε πάρει την κυβέρνηση». Οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές, αν επικυρωθούν και από το συνέδριο.
Πόσοι από τους πολίτες που ανέδειξαν κυβερνώσα δύναμη το 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ, και έδωσαν εντολή μετεξέλιξης το 2019 στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ , θα ξαναψηφίσουν, γνωρίζοντας ότι η διαχείριση της ψήφου τους-, ιδεολογικά και πολιτικά- θα γίνει από μια σκληρή κομματική ομάδα, που θα κυριαρχεί στους μηχανισμούς;
Τα εμπόδια στην διεύρυνση του κόμματος
Αντίστοιχους κινδύνους περιέχει και ο περιορισμός της πρόθεσης του Αλέξη Τσίπρα να μετέχουν ως αριστίνδην σύνεδροι 150 προσωπικότητες από την κοινωνία. Δηλαδή αυτό που έχει περισσότερο ανάγκη το κόμμα.
Με πιέσεις από την εσωκομματική αντιπολίτευση η πρόβλεψη είναι πλέον για εκατό προσωπικότητες… χωρίς ψήφο. Προφανώς στην πορεία θα αμφισβητηθεί και το προνόμιο του προέδρου του κόμματος να διαμορφώσει τον κατάλογο κατά τη κρίση του.
Εντελώς εξωπραγματική είναι η απόφαση ότι στο συνέδριο θα μετέχουν μόνο τα μέλη του απερχόμενου Πολιτικού Συμβουλίου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας που θα εκλεγούν από τις οργανώσεις.
Με δεδομένο τον γραφειοκρατικό έλεγχο της αντιπολίτευσης σε πολλές οργανώσεις, είναι προφανές ότι θα μπορούν να αποκλείσουν κάποιους από τη «Διεύρυνση» δεν επιθυμούν να έχουν συνεδριακή παρουσία. Ακόμη και βουλευτές – παρότι είναι ήδη φορείς της λαϊκής βούλησης κατά τόπους.
Στην εισήγηση του ο Αλέξης Τσίπρας ήταν σαφής σε ό,τι αφορά τους στόχους του κόμματος: Πολιτική Αλλαγή, πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και Προοδευτική Κυβέρνηση.
Αλλά τόσο οι τοποθετήσεις των επικεφαλής της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, όσο και οι προτάσεις τους- στρέφονται στην αντίθετη κατεύθυνση. Τους διευκόλυνε σ’ αυτό και η χαμηλού πολιτικού επιπέδου και γενικά προβληματική εκπροσώπηση των “προεδρικών” .
Είναι προφανές ότι το παιχνίδι θα κριθεί από την κομματική βάση, της οποίας η χαρτογράφηση είναι ασαφής και προβληματική.
Οι αρμόδιοι για τα οργανωτικά του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι μετά την Διεύρυνση τα μέλη του κόμματος ξεπερνούν τις 50.000. Αλλά οι ρεαλιστικές εκτιμήσεις δεν ανεβάζουν σε περισσότερους από 25.000 όσους έχουν ενεργή συμμετοχή.
Όποιος αριθμός και αν υιοθετηθεί υστερεί δραματικά για κόμμα με 32% στις τελευταίες εκλογές και όλα θα κριθούν από τις εγγραφές νέων μελών που ζήτησε ο Τσίπρας.
Κανείς ωστόσο δεν εγγυάται ότι οι «Σκουρλέτηδες» δεν θα δημιουργήσουν ξανά συνθήκες αποθάρρυνσης των ενδιαφερομένων να εγγραφούν.
Η μάχη χαρακωμάτων και ο Γόρδιος δεσμός
Από όλα αυτά προκύπτει ότι η προσυνεδριακή περίοδος, που ήδη άρχισε, θα είναι περίοδος μάχης χαρακωμάτων ανάμεσα στον Τσίπρα και τη Διεύρυνση από τη μια πλευρά και από την άλλη τους εσωκομματικούς παράγοντες που δεν συμφωνούν με τις πλειοψηφικές επιλογές του.
Καθώς στο τέλος το συνέδριο θα πάρει τις αποφάσεις, με οποιαδήποτε σύνθεση ο Γόρδιος δεσμός που διαμορφώνεται είναι ήδη εμφανής.
Ο Αλέξης Τσίπρας ως πρόεδρος του κόμματος και φυσικός επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης θα πρέπει να τον κόψει κόψει…. από τώρα.
Αλλιώς ας μην υπάρχουν αυταπάτες-, δεδομένων και των εξελίξεων στο ΚΙΝΑΛ: η προοδευτική διακυβέρνηση, όνειρο είναι και όνειρο θα μείνει.
